Δυο μέτρα και δύο σταθμά: Αυξήσεις-μπόνους στους δικαστές για να παίρνουν αποφάσεις που βολεύουν την κυβέρνηση

Σοβαρά ερωτηματικά για την ανεξαρτησία της Δικαιοσύνης γεννά η τροπολογία που κατατέθηκε την Τρίτη στη Βουλή, και η οποία προβλέπει την αύξηση των μισθών των δικαστικών στα επίπεδα που βρίσκονταν το 2012, την ίδια στιγμή που κοινωνικές ομάδες που διεκδικούν δικαστικά την ανατροπή των εξοντωτικών περικοπών οι οποίες τους έχουν επιβληθεί βλέπουν τη Δικαιοσύνη να τους γυρίζει την πλάτη και να απορρίπτει τα αιτήματά τους.

Η εντύπωση που αναπόφευκτα σχηματίζεται στην κοινή γνώμη, είναι ότι ίσως η σχέση δικαστών και κυβέρνησης να μην είναι και τόσο διαφανής. Η θεωρία ότι η κυβέρνηση πρακτικά χρηματίζει δικαστές για να εξασφαλίζει τις δικαστικές αποφάσεις που τη βολεύουν πλέον δεν είναι θεωρία συνωμοσίας, αλλά μία βάσιμη υποψία.

Την Τρίτη το Συμβούλιο της Επικρατείας έκρινε συνταγματική τη μείωση των αποδοχών των εργαζομένων κατά 22% και κατά 32% για τους νέους κάτω των 25 ετών, την κατάργηση του επιδόματος γάμου, την κατάργηση της υπογραφής των εθνικών γενικών συλλογικών συμβάσεων εργασίας (κατώτερες αποδοχές) μετά από διαπραγματεύσεις εργοδοτών και εργαζομένων (ΣΕΒ-ΓΕΣΕΕ), τη λεγόμενη «μετενέργεια», και πολλά άλλα που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο ΙΙ. Κι όλα αυτά μία μέρα αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο είχε κρίνει αντισυνταγματικές τις αναδρομικές περικοπές στις συντάξεις των δικαστικών…

Δυο μέτρα και δυο σταθμά. Αυξήσεις και αναδρομικά στους δικαστικούς, ως «μπόνους» για τις αποφάσεις τους που πηγαίνουν κόντρα στις διεκδικήσεις των πολιτών, νομιμοποιώντας τις μνημονιακές επιταγές και τεντώνοντας σαν λάστιχο το Σύνταγμα για να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις αυτές, που σφραγίζουν την εξαθλίωση ενός λαού. Αυτό είναι η Δικαιοσύνη; Σε μία δημοκρατία, σίγουρα όχι.