Τί είπαν αμέσως μετά το θάνατο της πριγκίπισσας Νταϊάνα, Κλίντον και Μπλερ

Αποσπάσματα από τις τηλεφωνικές συζητήσεις που έκαναν μεταξύ τους ο πρώην «πλανητάρχης» Μπιλ Κλίντον και ο Βρετανός Πρωθυπουργός, Τόνι Μπλερ όταν και οι δύο βρίσκονταν στην ηγεσία των χωρών τους, έδωσε στη δημοσιότητα για πρώτη φορά η προεδρική βιβλιοθήκη Κλίντον. Σε μια από αυτές, το θέμα συζήτησης είναι ο θάνατος της πριγκίπισσας Νταϊάνα.

Συγκεκριμένα, στην απομαγνητοφώνηση της τηλεφωνικής συζήτησης που είχαν την 1η Σεπτέμβρη του 1997 οι δυο ηγέτες σχολίαζαν το γεγονός ότι η αδικοχαμένη πριγκίπισσα ήταν ιδιαίτερα αγαπητή από τους «απλούς ανθρώπους», με τον Τόνι Μπλερ να λέει: «Προσωπικά θα μου λείψει. Ήταν σαν να γκρεμίστηκε ένα αστέρι. Ήταν αστέρι για εκείνους».

Κατά την διάρκεια της συζήτησης ο Βρετανός Πρωθυπουργός εκφράζει και την δυσπιστία του για το πως έγινε το δυστύχημα στο μοιραίο τούνελ, στο οποίο έχασε τη ζωή του και ο Ντόντι Φαγέντ.

Απόσπασμα από την συζήτηση:

Ο Κλίντον εκφράζει τα συλλυπητήρια του.

Μπλερ: Είναι μια ζοφερή υπόθεση, μία πολύ ζοφερή υπόθεση.

Κλίντον: Είναι απαίσιο, είναι πραγματικά απαίσιο, Βρισκόμαστε στο Martha’s Vineyaed κάνοντας διακοπές και είμαστε με πολλούς ανθρώπους που τη γνώριζαν.

Μπλερ: Την είδαμε ξανά λίγες βδομάδες πριν όταν τη φιλοξενήσαμε για μεσημεριανό με τον πρίγκηπα Γουίλιαμ, είναι υπέροχο παιδί.

Κλίντον: Ναι, ανησυχώ πολύ για αυτά τα παιδιά τώρα.

Μπλερ: Ήταν βράχος σταθερότητας, υπό την έννοια ότι τα έφερε σε επαφή με τον έξω κόσμο. Το μεγαλύτερο παιδί, ο Γουίλιαμ είναι λίγο σαν και αυτή κατά κάποιο τρόπο, «πατάει γερά στο έδαφος», κάνει πράγματα όπως τα παιδιά της ηλικίας του.

Κλίντον: Λοιπόν, λυπάμαι πολύ για αυτή. Βασικά άρχιζε να αποκτά τον έλεγχο της ζωής της.

Αργότερα, οι δύο άντρες συνεχίζουν μιλώντας για το τι συνέβη, ενώ ο πρόεδρος των ΗΠΑ έκανε ερωτήσεις αν ο σωματοφύλακας στο αυτοκίνητο ήταν ζωντανός και για τον ρόλο των παπαράτσι.

Μπλερ: Προφανώς είχε πιει.

Κλίντον: Αυτό φοβόμουν. Αυτοί οι άνθρωποι (οι παπαράτσι) τους κυνηγούσαν;

Μπλερ: Έπεσαν πάνω τους μόλις έφυγαν από το ξενοδοχείο, ακόμα όμως δεν μπορώ να πιστέψω τις αναφορές για το πόσο γρήγορα έτρεχαν. Δεν είναι δυνατό να πήγαιναν με 160 χλμ . Εννοώ, ξέρω το Παρίσι. Δεν έπρεπε να τρέχουν τόσο γρήγορα σε αυτά τα τούνελ, παρόλα αυτά.

Κλίντον: Είναι θλιβερό γεγονός, σου λέω.