Ένα θυμωμένο κείμενο

Του Κώστα Βαξεβάνη

Είπε ο κύριος Παρασκευόπουλος: «Είναι αυτονόητο ότι για θέματα δικαιοσύνης η κυβέρνηση εκφράζεται προφανώς από τον πρωθυπουργό και κατεξοχήν από τον υπουργό Δικαιοσύνης. Ο υπουργός Δικαιοσύνης τυγχάνει να μιλά νομικά. Αυτά περί «κυκλωμάτων» δεν τα έχετε ακούσει από εμένα. Το θέμα είναι να μιλήσουμε με νομική ορολογία».

Είναι επίσης σημαντικό πως αυτά τα είπε απευθυνόμενος στον πρώην υπουργό Δικαιοσύνης Χαράλαμπο Αθανασίου, του οποίου η σχέση με ομάδες και παραομάδες στη Δικαιοσύνη είναι συχνά αντικείμενο δημοσιευμάτων. Ο κύριος Παρασκευόπουλος απευθύνθηκε στον υπουργό της ΝΔ που αμνήστευσε με νόμους και αποφάσεις του, από οικονομικούς εγκληματίες με νόμους μερικών ημερών έως εμπόρους ναρκωτικών, και απολογήθηκε για τα «κυκλώματα στη Δικαιοσύνη» αντί να τον ρωτήσει αν ξέρει κάτι.

Την ίδια ώρα ο ίδιος ο πρωθυπουργός, τόνιζε με νόημα σε συνέντευξή του ότι έχει εμπιστοσύνη στη Δικαιοσύνη αλλά όχι στους επίορκους στη Δικαιοσύνη. Δεν το είπε επειδή θέλησε και αυτός να μιλήσει για τη Δικαιοσύνη εν κενώ, αλλά επειδή μια σειρά από εξελίξεις, με κορύφωση αυτή στην υπόθεση της SIEMENS, δείχνουν με τον πιο εύγλωττο τρόπο πως υπάρχει ένα βαρύ κύκλωμα στη Δικαιοσύνη. Για την ακρίβεια δεν υπάρχει απλώς κύκλωμα, αλλά εγκληματική ομάδα, που φροντίζει να χειρίζεται υποθέσεις επώνυμων στην Εισαγγελία Εφετών, με τρόπο που να παράγει το επιθυμητό νομικό αποτέλεσμα.

Όλα αυτά θα τα ήξερε ο κύριος Παρασκευόπουλος, αν διάβαζε τις αναφορές που του έχουν στείλει πολίτες αλλά και εισαγγελείς, αν έκανε μια βόλτα από τα δικαστήρια και αν αφουγκραζόταν τι λέει η κοινωνία. Ο υπουργός Δικαιοσύνης, συστηματικά, επιδεικνύει άγχος να διαβεβαιώσει την κοινή γνώμη, πως η θεσμικότητα, είναι η πλαδαρή συμπεριφορά απέναντι σε κυκλώματα που ναρκοθετούν τη Δικαιοσύνη, πως είναι η υποκριτική παραδοχή πως «όλα βαίνουν καλώς». Για να πείσει μάλιστα γι αυτό, συχνά πυκνά, επικαλείται τη νομική, τα νομικά, την έδρα του στο Πανεπιστήμιο και άλλα όσα επιχειρούν να διαμορφώσουν ένα προφίλ επιστημονικότητας ακόμη και αν η κοινωνία βοά. Ο κύριος Παρασκευόπουλος δεν το λέει, αλλά αφήνει να εννοηθεί, πως το δικό του νομικό σαβουάρ βιβρ, είναι η θεσμική συμπεριφορά, η οποία δεν έχει καμία σχέση (πάλι δεν το λέει ο κύριος Παρασκευόπουλος αλλά φροντίζει να εννοείται) με τις δηλώσεις Πολάκη, Παπαγγελόπουλου ακόμη και του ίδιου του πρωθυπουργού.

Οι τοποθετήσεις Παρασκευόπουλου μοιάζουν περισσότερο με τις θέσεις της απελθούσας Εισαγγελέως του Αρείου Πάγου Ευτέρπης Γκουτζαμάνη (την οποία με κόπο δίωξε πειθαρχικά παρά την αναφορά του Εισαγγελέα Αγγελή) παρά με τις θέσεις Δικαστών και Εισαγγελέων που αγωνιούν για όσα γίνονται στη Δικαιοσύνη.

Σίγουρα οι θέσεις του Παρασκευόπουλου δεν είναι αυτές του μέσου πολίτη, ούτε του αριστερού, ούτε του θαρραλέου, ούτε αυτού που έχει πάρει την απόφαση να κόψει το κεφάλι της διαπλοκής. Συστηματικά, όποτε υπάρξουν εξελίξεις που καταδεικνύουν την κακή λειτουργία τμημάτων της Δικαιοσύνης, ο κύριος Παρασκευόπουλος είναι καθησυχαστικός, «θεσμικός», εναρμονισμένος με το κατεστημένο που δεν θέλει να αλλάξει τίποτα.

Η προσωπική μου άποψη είναι πως και ο ίδιος ο Υπουργός Δικαιοσύνης αποτελεί τμήμα το κατεστημένου της Δικαιοσύνης, πασπαλισμένου με αστερόσκονη δικαιωματισμού και ανησυχίας, που θεωρητικολογεί βερμπαλιστικά και νομικίστικα πάνω από το βόθρο με τα σκατά, με οίστρο διάλεξης.

Αν με αυτά που γράφω διακρίνεται ένα θυμωμένο κείμενο, ναι, είναι ένα θυμωμένο κείμενο. Είναι ντροπή, ένας υπουργός του ΣΥΡΙΖΑ να απολογείται στον Χαράλαμπο Αθανασίου για το αν υπάρχουν ή όχι κυκλώματα. Είναι ντροπή και ανεντιμότητα να αδειάζει συνεχώς τους συναδέλφους του στην κυβέρνηση που δίνουν μάχη με τη διαπλοκή διατηρώντας το προφίλ του «καλούλη» και του καθηγητή. Είναι μεγαλύτερη ντροπή να αδειάζει στο πρόσωπο μιας ταλαιπωρημένης κοινωνίας θεωρίες μη κυκλωμάτων. Δεν ξέρω αν ο κύριος Παρασκευόπουλος είναι οικείος στην Αριστερά και δεν με ενδιαφέρει, είναι ξένος σε αυτό που οφείλει να κάνει μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ.

Η κυβέρνηση έχει μικρό χρονικό περιθώριο για να αποδείξει πως στον αντίποδα όσων αναγκαίων κακών θα εφαρμόσει, δημιουργεί μια διαφορετική Ελλάδα, απαλλαγμένη από κυκλώματα, διαπλοκή και διαφθορά. Πως ως αντάλλαγμα για την οικονομική ταλαιπωρία δημιουργεί το όραμα και τη σταθερότητα. Οι συμβάσεις που αναγκάζεται να κάνει στη συμφωνία με τον εξωτερικό παράγοντα πρέπει να ισοσκελιστούν με την αποφασιστικότητα στο εσωτερικό. Με την αλλαγή της χώρας. Η χώρα δεν αλλάζει έχοντας στο τιμόνι αυτούς που φοβούνται να σπάσουν αυγά και κυρίως το πλέγμα των σχέσεών τους με το κατεστημένο. Δεν αλλάζει με θεωρίες ίσων αποστάσεων από το έγκλημα και την κοινωνική ανάγκη, δηλαδή από το θύτη και το θύμα.

Ο κύριος Παρασκευόπουλος ανήκει σε μια άλλη εποχή. Στην εποχή του καθηγητικού Σημιτικού καθωσπρεπισμού, τότε που από έξω υπήρχε εμφάνιση και εκσυγχρονισμός, όπως έλεγε μια παλιά διαφήμιση αλλά από μέσα η διαπλοκή έκανε πάρτυ.

Ο Υπουργός Δικαιοσύνης, όσο και αν επικαλείται την ευγένεια και τη μετριοπάθεια, συστηματικά εκθέτει συναδέλφους του στην κυβέρνηση και δημιουργεί εικόνα διγλωσσίας, εκεί που χρειάζεται η αποφασιστικότητα των πράξεων της κυβέρνησης. Άλλωστε και ο Βγενόπουλος, στη συνέντευξή του, στην οποία επιτέθηκε στην κυβέρνηση, φρόντισε να διαχωρίσει τον καλό κύριο Παρασκευόπουλο.

Την ώρα που αποκαλύπτεται πως ένα κύκλωμα στην Δικαιοσύνη φροντίζει να παραγράψει τα σκάνδαλα SIEMENS, το οποίο εμφανώς ταυτίζεται με αυτούς που χειρίστηκαν την υπόθεση Βγενόπουλου, όχι μόνο υποστηρίζει πως δεν υπάρχει κύκλωμα, αλλά λέει με νόημα «τα περί κυκλωμάτων δεν τα έχετε ακούσει από μένα». Εννοεί τα έχετε ακούσει από άλλους, εγώ είμαι ο καλός. Ή μήπως ο δικός σας;

Υ.Γ.: Αλήθεια κύριε Παρασκευόπουλε, γιατί ο πρωθυπουργός ζήτησε από τη Δικαιοσύνη να κάνει αυτοκάθαρση;