Ιδανικοί των στάσεων αλλά κατώτεροι των περιστάσεων

Η πολιτική δεν είναι όσα λέγονται γι’ αυτήν, αλλά όσα κάνει για τους άλλους. Αυτό που παρακολουθούμε τις τελευταίες μέρες ως πολιτική είναι η τραγική φλυαρία του κράχτη στις χασαποταβέρνες της Βάρης. Ξέρετε αυτοί οι ντυμένοι τσολιάδες,τα σαίνια της βλαχομπαρόκ εφευρετικότητας, που προσπαθούν με μια εκνευριστική ευγένεια που δεν είναι φύση τους να πουλήσουν, «ντόπια» παιδάκια Ολλανδίας και Νέας Ζηλανδίας.

Αυτό νομίζω πως ζω τις τελευταίες μέρες. Την πολιτική ως κιτς χασαποταβέρνα, με αγχωμένα γκαρσόν, λιγδιασμένα σερβίτσια και κουτοπόνηρους ιδιοκτήτες που προσπαθούν να τα πάρουν από τους πελάτες. Κλείνουν συνήθως αυτές οι ταβέρνες, αλλά προλαβαίνουν να πείσουν τον κόσμο πως «έτσι βρε αδερφέ είναι οι ταβέρνες».

Η πολιτική δεν είναι έτσι. Προφανώς και έχει τις συνωμοσίες της, τον καιροσκοπισμό της, τους κακούς εκπροσώπους σαν τα αξύριστα γκαρσόν, αλλά σέβεται τον εαυτό της. Η πολιτική δεν μπορεί να είναι η τριπλή τούμπα σε ένα τσίρκο με φοβισμένο κοινό που οφείλει απλώς να χειροκροτήσει στο τέλος.

Αυτό γίνεται αυτές τις μέρες. Μια χωρίς προηγούμενο μετατροπή της πολιτικής σε θεωρία των τακτικισμών. Σε αξιολόγηση της κωλοτούμπας. Ο θαυμασμός είναι μεγαλύτερος όσο μεγαλύτερος είναι ο βαθμός δυσκολίας. Ο θεατής βλέπει το χάος, αλλά αγνοεί το δίχτυ που δεν φωτίζουν οι προβολείς.

Πάνω στα έδρανα, οι ακροβάτες κάνουν ελιγμούς, κουνάνε τα χέρια, ξέρουν το νούμερο και κάνουν την επόμενη κίνηση με βάση αυτό που έκανε ο συνεργός της απέναντι πλευράς. Συνήθως ξέρουν και πώς θα τελειώσει.

Το τσίρκο ή η χασαποταβέρνα αν θέλετε, ζουν τον δικό τους κόσμο. Μια στεγασμένη πραγματικότητα με φώτα, διακόσμηση και μουσική. Και απέξω μια κοινωνία η οποία όταν παίρνει το δρόμο της επίσκεψης, ξέρει πού πάει, αλλά αυτή είναι η διασκέδασή της. Καμιά φορά μόνο αναφωνεί κάτι για τα κακόμοιρα ζώα του τσίρκου που βασανίζονται ή κουτσουμπολεύει τον απατεώνα ιδιοκτήτη.

Μου είναι δύσκολο να γράψω οτιδήποτε άλλο βαθυστόχαστο για την πολιτική και τις εξελίξεις. Μόνο τσίρκο και ταβέρνα. Και οι ήρωες ιδανικοί των στάσεων, αλλά ανίκανοι των περιστάσεων.