Ο θάνατός του οφείλεται σε πνευμονία, σύμφωνα με την επίσημη ενημέρωση.
Διάσημος για την καυστική πολιτική του σάτιρα, σε θεατρικά έργα όπως «Ο Τυχαίος Θάνατος Ενός Αναρχικού», ο Ντάριο Φο τιμήθηκε το 1997 με Νόμπελ Λογοτεχνίας για το σύνολο του έργου του.
Αντισυμβατικός, με μοναδικό
ταλέντο στον αυτοσχεδιασμό, ο Ντάριο Φο είχε αναπτύξει και εντονότατη πολιτική
δράση: στην δεκαετία του ’70 είχε στηρίξει, μεταξύ, των άλλων, τον αγώνα των Ελλήνων
αντιστασιακών κατά της χούντας των συνταγματαρχών.
Το 1969 είχε υπερασπισθεί τον
Ιταλό αναρχικό Tζουσέπε Πινέλλι, ο οποίος είχε κατηγορηθεί αδίκως για
θανατηφόρα βομβιστική έκρηξη στο Μιλάνο. Ο Πινέλι έπεσε από παράθυρο της
αστυνομικής διεύθυνσης του Μιλάνου κατά την διάρκεια της ανάκρισής του και
μεγάλο μέρος της ιταλικής κοινής γνώμης, αλλά και τον διανοουμένων, υποστήριξε
με έμφαση ότι ο θάνατός του δεν οφειλόταν σε αυτοκτονία. Ο Φο, για την όλη αυτή
ιστορία, αποφάσισε να γράψει το έργο «Ο Τυχαίος θάνατος ενός
αναρχικού».