Θα παίρνουν DNA όπως παίρνουν αποτυπώματα

Σύμφωνα με τροποποίηση του ποινικού κώδικα που έγινε το καλοκαίρι του 2009 επί υπουργείας Δένδια οι αστυνομικές αρχές μπορούν να παίρνουν με τη βία γενετικό υλικό από υπόπτους ακόμη και για πλημμελήματα που επισύρουν ποινή τουλάχιστον τριών μηνών.

Η λήψη DNA από υπόπτους ακόμη και για ήσσονος σημασίας αδικήματα και μάλιστα με τη βία, ήρθε ξανά στην δημοσιότητα με την πρόσφατη γνωμοδότηση του αντιεισαγγελέα του Αρείου Πάγου κ. Κονταξή.

Ο αντιεισαγγελέας απαντώντας σε ερώτημα του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που του ζητεί να γνωμοδοτήσει ποια είναι η έννοια της υποχρεωτικής λήψης γενετικού υλικού που προβλέπει νομοθετική ρύθμιση του 2009, αποφαίνεται ότι «η ρήτρα της υποχρεωτικότητας περιλαμβάνει και τη διά της βίας εκτέλεση της απόφασης των διωκτικών αρχών».

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η πρώτη αναφορά για λήψη γενετικού υλικού από υπόπτους γίνεται με τον περίφημο τρομονόμο το 2001 και την προστασία του πολίτη από αξιόποινες πράξεις εγκληματικών οργανώσεων.
Εκεί αναφέρεται: «’Οταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ένα πρόσωπο έχει τελέσει κακούργημα με χρήση βίας ή έγκλημα που στρέφεται κατά της γενετήσιας ελευθερίας ή πράξεις συγκρότησης ή συμμετοχής σε οργάνωση…, το αρμόδιο δικαστικό συμβούλιο μπορεί να διατάξει ανάλυση DNA».

Ενώ λοιπόν το 2001 γίνεται ρητή αναφορά για κακουργήματα ή βιασμό η συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση, το καλοκαίρι του 2009 πέρασε στα «ψιλά» η τροποποίηση του εν λόγω άρθρου και πλέον έχει την εξής μορφή: «Όταν υπάρχουν σοβαρές ενδείξεις ότι ένα πρόσωπο έχει τελέσει κακούργημα ή πλημμέλημα που τιμωρείται με ποινή τουλάχιστον 3 μηνών οι διωκτικές αρχές λαμβάνουν υποχρεωτικά γενετικό υλικό». Με την τροπολογία Δένδια μιλάμε απλώς για κακούργημα ή πλημμέλημα και μάλιστα χωρίς την γνωμοδότηση του δικαστικού συμβουλίου αφού πλέον οι διωκτικές αρχές λαμβάνουν υποχρεωτικά DNA από τους υπόπτους.

Έτσι αυτές τις μέρες το υπουργείο Προστασίας του Πολίτη ζήτησε διευκρινήσεις για το τι σημαίνει το ρήμα «υποχρεωτικά» και ο αντιεισαγγελέας αποφαίνεται ότι: «ότι η εκτέλεση της υποχρέωσης του διωκτικού οργάνου δεν εξαρτάται από τη θέληση του κατηγορουμένου, ο οποίος υποχρεούται να ανεχθεί τη λήψη του γενετικού υλικού και σε περίπτωση δυστροπίας, τη διά της αναγκαίας βίας λήψη αυτού».

Ένα άρθρο λοιπόν που εισάγεται στον ποινικό κώδικα στα πλαίσια του τρομονόμου διευρύνεται ξαφνικά και περιλαμβάνει εν δυνάμει τον κάθε ύποπτο που θα υποχρεούται να δίνει δείγμα γενετικού υλικού. Αυτή η οργουελικής φύσης εξέλιξη θέτει σοβαρά ερωτήματα για την ελευθερία του ατόμου, κάτι που πολύ σωστά έχουν ήδη επισημάνει από καιρό νομικοί κύκλοι και η Αρχή Προστασίας Προσωπικών Δεδομένων όσο και η Εθνική Επιτροπή για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου.
Όπως αναφέρει και στη γνωμοδότηση του (με μεγάλη ευκολία θα συμπληρώναμε εμείς) ο κ. Κονταξής: ««οι ατομικές ελευθερίες δεν είναι ούτε μπορεί να είναι απεριόριστες. Οποιος ζητεί κάτι τέτοιο είναι εκτός πραγματικότητας.»