Τα κουφάρια ενός μύθου

Του Θανάση Καρτερού

Ο Θεοχάρης σαλπάρισε για την Τροία της μεγάλης πολιτικής αλλαγής, αλλά του προέκυψε πριν την ώρα του Δούρειος Ίππος και έκτοτε αγνοείται η τύχη του. Ο Λυκούδης αναζητεί τον ούριο άνεμο που θα οδηγήσει τους καραβοτσακισμένους στο λιμάνι της Κεντροαριστεράς. Ο Ψαριανός έχει κάπως χαθεί από της Βουλής τα έδρανα, στα οποία άφησε οπωσδήποτε την πολιτική του οσμή. Και ο Σταύρος το έχει ρίξει στη σοβιετολογία – ανατριχιάζει με τον Παππά που εφαρμόζει απέναντι στα κανάλια συνταγές σοβιετικών καθεστώτων.

Εν ολίγοις, το Ποτάμι δεν πρέπει να αισθάνεται τελευταία τόσο καλά. Και δεν χρειάστηκαν ούτε Κύκλωπες ούτε Λαιστρυγόνες για να το στείλουν αδιάβαστο, αν και τόσο διαβασμένο, τυπωμένο, εικονογραφημένο, από τους αυτουργούς της ενημέρωσής μας. Έζησε τον μύθο που δημιούργησαν άλλοι γι’ αυτό – για προφανέστατους λόγους. Έζησαν τον μύθο του και όσοι εμπιστεύτηκαν την τύχη της ψήφου τους στο σακίδιο του Σταύρου. Και τώρα, με την έλλειψη κάθε συνεκτικού ιστού, εκτός ίσως από το ξεδιάντροπο μίσος για τον ΣΥΡΙΖΑ και τον ντροπαλό έρωτα για τη Δεξιά, διαλύεται μπροστά στα μάτια μας.

Έζησε τον μύθο του κι ο Σταύρος. Ότι θα κάνει και θα ράνει, θα αλλάξει και θα απαλλάξει, θα δείξει και θα αποδείξει. Κι αυτό που απέμεινε είναι το μαύρο χάλι. Ένας αρχηγός ανερμάτιστος, σε ένα κόμμα ανερμάτιστο, με μια πολιτική ανερμάτιστη. Και δεξιά. Και εμπρηστική. Ποιες μεταρρυθμίσεις και ποια φρεσκάδα; Για εξαγορά κατηγορεί ο Παντελής του Οργανωτικού -έχουν και τέτοιο!- τον Φωτήλα. Η λάσπη δεν αρμόζει σε μας τους Ποταμίσιους -υπάρχουν και τέτοιοι!- απαντά ο βαλλόμενος. Τον οποίο η ποταμίσια λάσπη στον ΣΥΡΙΖΑ προφανώς δεν ενοχλεί καθόλου. Αλλά όχι και μεταξύ μας, «αγαπητέ φίλε και σύντροφε Παντελή»!

Να σας πω μια άποψη; Ας πάνε στο καλό. Ή, ας τους πάρει το ποτάμι, να τους πάει όπου θέλουν. Στη Δεξιά, στην Κεντροαριστερά, στα σπίτια τους. Από κανέναν δεν πρόκειται να λείψουν, ούτε φυσικά από κείνους που τους ψήφισαν. Διότι κόμματα όπως το Ποτάμι, προσωποπαγή και με μόνη ιδεολογία μια χοντροκομμένη λατρεία της αγοράς και μια ψιλοκομμένη λατρεία της συντήρησης, μόνο τοξικά λειτουργούν. Ιδιαίτερα όταν κατεβάζουν τα κουφάρια του μύθου τους…

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr