Αν ένα άτομο αγαπά μόνο ένα άλλο άτομο κι είναι αδιάφορο προς τους άλλους συνανθρώπους του, η αγάπη του δεν είναι ακριβώς αγάπη αλλά μια συμβιοτική προσκόλληση ή ένας διογκωμένος εγωισμός. Ωστόσο, οι πιο πολλοί άνθρωποι πιστεύουν πως η αγάπη είναι το αντικείμενο κι όχι η ψυχική ικανότητα.
Στην πραγματικότητα φτάνουν στο σημείο να πιστεύουν ότι: όταν δεν αγαπάνε κανέναν άλλον παρά μόνο το ‘αγαπημένο’ πρόσωπο, αυτό είναι μια απόδειξη της έντασης της αγάπης τους. …
Αν πραγματικά αγαπώ έναν άνθρωπο, αγαπώ όλους τους ανθρώπους, αγαπώ τον κόσμο, αγαπώ τη ζωή. Αν μπορώ να πω σε κάποιον άλλον ”σ’αγαπώ”, πρέπει να είμαι ικανός να πω ”αγαπώ σε σένα όλους, αγαπώ μέσα από σένα όλο τον κόσμο, αγαπώ σε σένα και τον εαυτό μου”.
Λέγοντας ωστόσο ότι η αγάπη είναι ένας προσανατολισμός που αναφέρεται σ’όλους και όχι στον ένα,δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν διαφορές ανάμεσα στις διάφορες μορφές της αγάπης….”.
Στο κλασικό αυτό βιβλίο, Η Τέχνη της Αγάπης, ο φημισμένος ψυχαναλυτής και κοινωνικός στοχαστής Έριχ Φρομ διερευνά την αγάπη απ’ όλες τις πλευρές και τις όψεις της – όχι μόνο τη ρομαντική αγάπη, που είναι διαποτισμένη από τόσες παρανοήσεις και τόσες μεγάλες προσδοκίες, αλλά επίσης την αδελφική αγάπη, την ερωτική αγάπη, την αγάπη των γονιών για τα παιδιά τους, την αγάπη για τον εαυτό μας και την αγάπη για τον Θεό.
Εριχ Φρομ- Η τέχνη της αγάπης
Facebook
Twitter
Tα σχόλια στο site έχουν απενεργοποιηθεί. Μπορείτε να σχολιάζετε μέσα από την επίσημη σελίδα στο Facebook
Σχόλια
Επικοινωνία
