"Έφυγε" η ηθοποιός Κυβέλη Θεοχάρη

Γεννήθηκε στις 13 Σεπτεμβρίου 1924. Ήταν κόρη της πρωταγωνίστριας Μιράντας Μυράτ και του Σπύρου Θεοχάρη, εγγονή της Κυβέλης και του Μήτσου Μυράτ και πρώτη εξαδέλφη της Κυβέλης Μυράτ – Μαρίνου.

Στο θέατρο πρωτοεμφανίστηκε με τον θίασο της Κατερίνας (1954), στο έργο «Ταξίδι αναψυχής». Τον επόμενο χρόνο, συμμετείχε στον θίασο της μητέρας της και του Λάμπρου Κωνσταντάρα, παίζοντας στα έργα «Δύο άσπρα τριαντάφυλλα» και «Οι μαιτρέσες του μπαμπά». Το 1956, συνεργάστηκε με τον θίασο Ηλιόπουλου – Φωτόπουλου, όπου και εμφανίστηκε στην κωμωδία του Αλέκου Σακελλάριου «Ο φίλος μου ο Λευτεράκης» και στο έργο «Μια τσουκνίδα στις βιολέτες». Στη συνέχεια, συνεργάστηκε με τον θίασο του Βασίλη Λογοθετίδη (1957 – 59), όπου έπαιξε στα έργα «Το τιμόνι του έρωτα» του Παναγιώτη Καγιά και «Ο Ηλίας του 16ου» των Σακελλάριου και Γιαννακόπουλου.

Το 1955, εμφανίστηκε στην ταινία του Ορέστη Λάσκου «Γκόλφω», βασισμένη στο ομώνυμο θεατρικό έργο του Σπύρου Περεσιάδη, στον ρόλο της Σταυρούλας.

Το καλοκαίρι του 2014, και σε ηλικία 90 ετών, επιστρέφει έπειτα από δεκαετίες στον κινηματογράφο, πρωταγωνιστώντας στην ταινία «docufiction» του Alessandro Spiliotopulos, «Οι κόρες του Χάους», μία συμπαραγωγή του Ινστιτούτου Κυβέλη και της Tetrafillon Films.

Παρά το ελπιδοφόρο ξεκίνημα, η σταδιοδρομία της στο θέατρο σταμάτησε στις αρχές του 1960. Ακολούθησε διαφορετικούς δρόμους ως ξεναγός αρχαιολογικών χώρων και διευθύντρια – συντονίστρια σε ελληνικές και ευρωπαϊκές κρουαζιέρες.

«Οι κόρες του Χάους».

Αργότερα, ανέλαβε τις δημόσιες σχέσεις στο ιδιαίτερο γραφείο του Ανδρέα Παπανδρέου, κατά τα έτη της πρωθυπουργίας του, και συνέχισε ως υπεύθυνη δημοσίων σχέσεων του πρωθυπουργού Κώστα Σημίτη έως το 1999. Πρωτοστάτησε ως ιδρυτικό μέλος στη δημιουργία του Ινστιτούτου Κυβέλη (Ερμούπολη Σύρου, 1999).