Συγκεκριμένα, 18 συνολικά δάσκαλοι προσέφυγαν στη γερμανική Δικαιοσύνη για να διεκδικήσουν τα δεδουλευμένα που έχασαν μετά τις περικοπές που επέφερε η λιτότητα στην Ελλάδα.
Αρχικά, το Εργατικό Δικαστήριο της Νυρεμβέργης απέρριψε την προσφυγή του Γρηγόρη Ν., τη δέχθηκε όμως το εργατικό δικαστήριο του κρατιδίου. Οπότε, το ελληνικό κράτος προσέφυγε με τη σειρά του στο Ανώτατο Εργατικό Δικαστήριο. Κι αυτό, με τη σειρά του, αποτάθηκε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο (EuGH) ζητώντας να μάθει αν υπάρχει ευρωπαϊκή διάταξη που να καλύπτει τους χειρισμούς του ελληνικού δημοσίου.
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο αποφάνθηκε πως στη Γερμανία ισχύει το γερμανικό εργατικό δίκαιο και όχι το ελληνικό.
«Με την απόφαση αυτή παίρνει τέλος μια πενταετής δικαστική διαμάχη. Αφορμή ήταν η προσφυγή του δασκάλου Γρηγόρη Ν. που διδάσκει στο σχολείο της Νυρεμβέργης από το 1996. Η σύμβαση εργασίας του προσαρμοζόταν στις συλλογικές συμβάσεις που ισχύουν στα ομόσπονδα γερμανικά κρατίδια και ο μισθός του έφθανε τα 3.900 ευρώ. Δύο ελληνικά νομοθετήματα του 2010, όμως, επέβαλαν περικοπές μισθών στον δημόσιο τομέα και μάλιστα ανεξάρτητα από τις όποιες συλλογικές συμβάσεις. Ο Ν. λοιπόν έχασε 600 ευρώ τον μήνα από τον μισθό του και τα ειδικά επιδόματα με αποτέλεσμα μέσα σε μια διετία να έχει απώλειες 20.000 ευρώ» αναφέρεται στην απόφαση και προστίθεται: «Το γερμανικό εργατικό δίκαιο δεν αναγνωρίζει υποχρέωση του εργαζομένου να αποδεχθεί χωρίς ισχύουσα τροποποίηση της σύμβασης εργασίας του μόνιμες περικοπές του μισθού του λαμβάνοντας υπόψη την οικονομική κατάσταση του εργοδότη του».
Ως εκ τούτου, η περίπτωση του Γρηγόρη Ν. προδιαγράφει και το τι μέλλει γενέσθαι και με τις υπόλοιπες 17 περιπτώσεις, με το ελληνικό Δημόσιο να υποχρεώνεται στην καταβολή ολόκληρων των μισθών τους από το 2010.