"Αλονζανφάν" των αδελφών Ταβιάνι – Μία από τις πιο σημαντικές πολιτικές ταινίες σε ψηφιακή κόπια

Ρομαντικοί αστοί και διανοούμενοι επαναστάτες το 1816 στον ιταλικό βορρά συνεχίζουν τον ιδεαλιστικό αγώνα τους. Μετά την εκδίωξη του Ναπολέοντα, ο κεντρικός ήρωας της ταινίας, ο αριστοκράτης Φούλβιο Ιμπριάνι, άφησε την οικογένειά του, τις μουσικές του σπουδές και την ερωμένη του, βρέθηκε στη Γαλλία τα χρόνια της Παλινόρθωσης για να βοηθήσει στη Γαλλική Επανάσταση και τις νέες ιδέες. Θα φυλακιστεί από τους Αυστριακούς, οι οποίοι όμως στη συνέχεια για να τον εκθέσουν ηθικά στους συντρόφους του, θα τον αφήσουν ελεύθερο. Μετά την απελευθέρωσή του θα προσχωρήσει σε μια ομάδα επαναστατών, θα συνεχίσουν τον αγώνα τους στην νότια Ιταλία όπου και θα συντριβούν. Εκείνος προδίδει την επανάσταση στην οποία εντάσσεται ιδεολογικά χωρίς όμως να της δίνει την καρδιά του.

Ανάμεσα στους συντρόφους του ονειροπόλου ευγενή επαναστάτη Φούλβιο -αξεπέραστη η ερμηνεία του Mαρτσέλο Μαστρογιάνι-, διακριτή η φιγούρα του συντρόφου του, Τζοακίνο, που υποδύεται ο Έλληνας σκηνοθέτης και ηθοποιός Σταύρος Τορνές.

Η ταινία «Αλονζανφάν» είναι ένα «πολυεπίπεδο σχόλιο πάνω στη στράτευση, τη φύση της, τις εκδοχές της, τις συνέπειές της» έχει γράψει στην κριτική του ο Βασίλης Ραφαηλίδης: «Για τους Ταβιάνι η στράτευση είναι κατεξοχήν ποιητική πράξη. Αυτό που πρέπει να μείνει ανέγγιχτο είναι το όραμα. Και γνωρίζουμε πολύ καλά πως τα οράματα δικαιώνονται και με τη συντριβή τους. Ποτέ η Ιστορία δεν κέρδισε την ποίηση. Σε ρεσιτάλ ερμηνείας ο Μαρτσέλο Μαστρογιάννι σε ένα φιλμ-σταθμό του πολιτικού σινεμά.

Ο επαναστάτης είναι ένας ονειροπόλος, αυτό που θέλει να φέρει σε πέρας με τις πράξεις του, είναι η εγκατάσταση του ονείρου στη γη. Ακόμα και η αποτυχία δεν τον πτοεί αφού αυτό που έχει σημασία για τους Ταβιάνι είναι το όραμα. Ένα όραμα που παραμένει -και πρέπει να παραμείνει- ανέγγιχτο ακόμα και μετά τη συντριβή του».