Η Χιονάτη και οι επτά Πρετεντέρηδες

Του Κώστα Βαξεβάνη

Ο Διευθυντής του Βήματος Αντώνης Καρακούσης, τόλμησε και έγραψε στην εφημερίδα του, ένα άρθρο με τίτλο «Τι επιδιώκει, τι φοβάται ο Τσίπρας».  Και λέω τόλμησε, όχι απέναντι στην ιδιοκτησία του Συγκροτήματος, τον Βαγγέλη Μαρινάκη, αλλά απέναντι στον Ιωάννη Βαπτιστή Πρετεντέρη, Θεό και ομοούσια τριάδα του Βήματος, καθότι θεωρεί ότι είναι και πατέρας της γραμμής της εφημερίδας, και υιός του Ψυχάρη και φυσικά το ανώτερο πνεύμα της δημοσιογραφίας.

Έγραψε λοιπόν ο Αντώνης Καρακούσης πως «όσοι τούτο τον καιρό έχουν την ευκαιρία να συναντήσουν τον Πρωθυπουργό αισθάνονται τη διαφορά. Ο Αλέξης Τσίπρας δείχνει πιο σταθερός, πιο ήρεμος και σίγουρα πιο έμπειρος απ’ ό,τι στο παρελθόν» για να αναλύσει στη συνέχεια πως υπάρχουν πλέον μια σειρά από πράγματα που δείχνουν τις αλλαγές ενώ ο Μητσοτάκης, όπως εξομολογείται ο ίδιος ο Τσίπρας μοιάζει με σπρίντερ που θέλει να τρέξει Μαραθώνιο.

Ποιος είδε τον Θεό, τον Πρετεντέρη δηλαδή και δεν τον φοβήθηκε. Πληρωμένη απάντηση που λένε έδωσε στον Καρακούση. Όχι μόνο τον ειρωνεύτηκε, όχι μόνο τον αποκάλεσε αγιογράφο του Τσίπρα, αλλά πρόσθεσε απαξιωτικά πως «όλοι οι πρωθυπουργοί που ετοιμάζονται να χάσουν πασχίζουν να μας πείσουν πως έμαθαν, άλλαξαν κι αν χάσουν θα χάσουμε το καλύτερο. Κατανοητό».

Τώρα θα μου πείτε πως άμα δεν ξέρει ο Πρετεντέρης από αγιογραφίες πρωθυπουργών που στη συνέχεια χάνουν ποιος ξέρει, εμείς ξέρουμε; Αν έχει και αν δεν έχει εμπειρία από λιβανιστήρια με λιβάνι τέτοιας ποιότητας που μύριζε ο βόθρος του πράσινου σημιτικού βάλτου μύρο και αγίασμα. Για να μην πούμε για τον Σαμαρά και την παρέα του. Διότι έχει φάει κουλουράκια σε πρωινούς καφέδες στο Μαξίμου και σε επιχειρηματικές σάλες ο Ιωάννης Βαπτιστής να γεμίσεις πέντε φούρνους.

Θα μου πείτε από την άλλη όμως δεν έχει δικαίωμα να γράφει την άποψή του με το όνομά του ακόμη και απέναντι στο διευθυντή του; Φυσικά το έχει και μπορεί κάποιος να το χαρακτηρίσει ακόμη και ως πράξη δημοσιογραφικής γενναιότητας.

Δεν είναι όμως. Είναι ο ψυχισμός του Ιωάννη Βαπτιστή και η ιδέα που έχει για τον εαυτό του, που δεν του επιτρέπει να επιτρέπει οποιαδήποτε ανοχή για την άλλη άποψη. Πόσο μάλλον μέσα στο Δημοσιογραφικό Οργανισμό στον οποίο έχει μεταγγίσει το κρύο αίμα με το οποίο αντιμετώπιζε πάντα κάθε παρεκτροπή. Είναι πολύ δύσκολη η διάκριση του πραγματικού κινήτρου του άρθρου: πρόκειται για το μένος ενάντια στον Τσίπρα που τον οδηγεί να επιτεθεί ακόμη και στον διευθυντή του που τόλμησε να πει καλή κουβέντα ή πρόκειται για την πολυετή φιλοδοξία του να κυβερνήσει το Συγκρότημα πράγμα που τον κάνει να αντιλαμβάνεται πως πρέπει τώρα να δώσει εξετάσεις αντικυβερνητικής νομιμοφροσύνης στον Μαρινάκη αφού είναι τόσο ικανός ώστε να φτάσει στον κανιβαλισμό.

Το άρθρο του Ιωάννη Βαπτιστή κλείνει φυσικά ειρωνικά με αναφορές στη Χιονάτη (αυτός άλλωστε είναι και ο τίτλος στο άρθρο του): «Κανείς δεν μπορεί να πείσει ακόμη και μικρά παιδιά ότι το κοριτσάκι που περπατά στο δάσος να πάει στη γιαγιά του είναι η Κοκκινοσκουφίτσα, που ξαφνικά όμως γίνεται η Χιονάτη». Αυτό σημαίνει να μετατρέπεσαι από αγανάκτηση σε έναν, δύο, τρεις, επτά Πρετεντέρηδες.