Κατερίνα Γώγου: Κοίτα πώς χάνονται οι δρόμοι

Τα περίπτερα πώς κρυώνουνε

απ΄τις βρεγμένες εφημερίδες

ο ουρανός

πώς τρυπιέται στα καλώδια

και το τέλος της θάλασσας

από το βάρος των πλοίων

πόσο λυπημένες είναι οι ξεχασμένες ομπρέλες

στο τελευταίο δρομολόγιο

και το λάθος εκείνου που κατέβηκε

στην πιο πριν στάση

τα αφημένα ρούχα στο καθαριστήριο

και τη ντροπή σου

ύστερα από δύο χρόνια που βρήκες λεφτά

πώς να τα ζητήσεις

πώς τσούκου τσούκου

αργά μεθοδικά

μας αλλοιώνουνε

να καθορίζουμε τη στάση μας στη ζωή

από το στυλ της καρέκλας…

Κατερίνα Γώγου: Τώρα να δούμε εσείς τι θα κάνετε