Όταν ο Μανώλης Χιώτης επισκέφθηκε τον Μίκη στις φυλακές του Ωρωπού

Με αφορμή την επέτειο του θανάτου του, μία ιστορία που δημοσιεύτηκε στο ogdoo.gr και περιγράφει ένα άγνωστο στους περισσότερους γεγονός.

«Στα πρώτα χρόνια του ’60 ο Μανώλης Χιώτης συνεργάζεται σταθερά ως εκτελεστής με το Μίκη Θεοδωράκη. Σε συνέντευξή του στον υπογράφοντα, στις 30 Νοεμβρίου 2007, ο Μίκης Θεοδωράκης θυμάται ένα συγκλονιστικό περιστατικό:

Ερ: Νομίζω πως αξίζει τον κόπο να μας αφηγηθείτε ένα περιστατικό που συνέβη όταν ο Μανώλης Χιώτης και η παρέα του σας επισκέφθηκαν στις φυλακές του Ωρωπού, όπου ήσασταν κρατούμενος, το 1970, και σας τραγούδησαν το «Ροδόσταμο».

Μ.Θ: Για μένα που πιστεύω στην θεωρία της Συμπαντικής Αρμονίας, δηλαδή μιας μυστηριακής σχέσης στην οποία πιστεύω ότι οφείλεται η μουσική που γράφω, φαινόμενα όπως αυτό και πολλά άλλα, εξηγούνται, παρά το ότι για τους άλλους ακούγονται παράλογα. Πράγματι τη μέρα που ο Μανώλης Χιώτης θα ξεψυχούσε στο σπίτι του στον Ωρωπό, σπρωγμένος από ποια μυστηριακή δύναμη, ήρθε να με αποχαιρετήσει με το αγαπημένο μας τραγούδι, το «Ροδόσταμο»… Γνώριζε πως είμαι κλεισμένος στο στρατόπεδο, όπως γνώριζε και ότι η μουσική μου ήταν απαγορευμένη. Εν τούτοις ήρθε με δυο-τρεις φίλους του στον μώλο που βρίσκεται 100-150 μέτρα μακριά και βαδίζοντας τραγουδούσαν όλοι μαζί γυρισμένοι προς εμάς, για να τους ακούσουμε. Εμείς είχαμε πλαγιάσει μετά το μεσημεριανό γεύμα. Ακριβώς πάνω απ’ το κρεβάτι μου ήταν η σκοπιά. Σκύβει λοιπόν ο χωροφύλακας και μου λέει:

– Κύριε Μίκη, κύριε Μίκη, νομίζω ότι το τραγούδι αυτό είναι δικό σας.

– Ποιο τραγούδι;

– Να, εκεί στον μώλο…

Αμέσως βγαίνω έξω και πάω στο συρματόπλεγμα για να ακούσω και να δω. Πράγματι ήταν το «Ροδόσταμο». Σιγά-σιγά μαζεύτηκαν κι άλλοι κρατούμενοι.

– Ποιοι να ’ναι αυτοί;

Αυτοί προχωρούσαν αργά προς τη θάλασσα με τα πρόσωπα στραμμένα προς το Στρατόπεδο. Τότε αναγνώρισα τη φωνή του Χιώτη.

– Παιδιά, είναι ο Χιώτης.

Βγήκαν και οι χωροφύλακες και κάποιος βαθμοφόρος φάνηκε στον μώλο για να τους συλλάβει. Φαίνεται όμως, ότι μόλις γνώρισε τον Χιώτη, κάτι τους είπε και γύρισε πίσω. Τώρα η παρέα περπατά πάντοτε αργά προς την ξηρά και πάντοτε τραγουδώντας. Δεν μπορούσαμε φυσικά να δούμε τα πρόσωπά τους. Εγώ όμως με τη φαντασία μου έβλεπα καθαρά το πρόσωπο του αγαπημένου μου φίλου και συνεργάτη.

Την άλλη μέρα διαβάσαμε την τραγική είδηση στις εφημερίδες: «Χθες το απόγευμα και ώρα τάδε ο Μανώλης Χιώτης άφησε την τελευταία του πνοή στο σπίτι του στον Ωρωπό …».

Συνέντευξη του Μίκη Θεοδωράκη στο Θανάση Γιώγλου για το περιοδικό «Πολίτης Κ» του Δήμου Καλαμαριάς (Δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο του 2008)