Το "Hanagatami" του Νομπουχίκο Ομπαγιάσι παρουσιάζει το "Flix it στη Στέγη"

Η ταινία θα προβληθεί στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση (στις 20:30), με υπότιτλους στα αγγλικά και στα ελληνικά για κωφούς.

Το «Hanagatami» είναι η πιο πρόσφατη ταινία στη φιλμογραφία του Ομπαγιάσι -ίσως, μάλιστα, η τελευταία στην καριέρα του- και η ιστορία της δημιουργίας της είναι σχεδόν τόσο συναρπαστική όσο και η ίδια η ταινία. Βασισμένο στο ομότιτλο βιβλίο του Καζούο Νταν, το «Hanagatami» επρόκειτο να γίνει η πρώτη μεγάλου μήκους του Ομπαγιάσι μετά από χρόνια πειραματικών ταινιών μικρού μήκους και διαφημιστικών, αλλά τελικά τα Toho Studios τού πρότειναν να γυρίσει το «House» (1977). Έτσι, η ταινία δεν υλοποιήθηκε τότε, αλλά παρέμενε πάντα στο μυαλό του σκηνοθέτη της, ο οποίος επέστρεψε σε αυτήν μετά από σαράντα χρόνια.

Το 2017, ο Ομπαγιάσι διαγνώστηκε με καρκίνο στο τέταρτο στάδιο και, μαθαίνοντας πως έχει έξι μήνες ζωής, αποφάσισε πως θα έπρεπε επιτέλους να εκπληρώσει το όνειρό του και να φέρει το «Hanagatami» στη μεγάλη οθόνη. Δουλεύοντας το φιλμ με πυρετώδεις ρυθμούς, στη διάρκεια των χημειοθεραπειών του, αλλά χωρίς να θυσιάζει τίποτε από το καλλιτεχνικό του όραμα, γύρισε σε 40 διαφορετικές τοποθεσίες, παραδίδοντας μια επική, μεγαλόπνοη ταινία.

Τοποθετημένο το 1941, τη χρονιά που ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος παρασύρει στο χάος του την Ιαπωνία, το «Hanagatami» είναι το ακριβώς αντίθετο μιας τυπικής ταινίας εποχής στην οποία ένας ηλικιωμένος σκηνοθέτης αναπολεί το παρελθόν. Πρόκειται για μια εντελώς μοντέρνα, αβανγκάρντ φαντασμαγορία ποιητικών στιγμών, ανυπέρβλητης κινηματογραφικής δύναμης και ιδιοφυούς γραφής.

Η ταινία αφηγείται την ιστορία του δεκαεξάχρονου Τοσιχίκο, ο οποίος επιστρέφει στην Ιαπωνία από το ‘Αμστερνταμ και γράφεται στο σχολείο του Καράτσου, μιας μικρής πόλης στη δυτική ακτή της χώρας, φιλοξενούμενος στο σπίτι της θείας του, η οποία φροντίζει την άρρωστη κόρη της. Σύντομα, ο Τοσιχίκο θα γίνει φίλος με τους έφηβους της πόλης, οι οποίοι ήδη νιώθουν πάνω τους τη βαριά σκιά που ρίχνει ο πόλεμος στις ζωές τους.

Ο Νομπουχίκο Ομπαγιάσι είναι ο τελευταίος σπουδαίος δημιουργός της γενιάς του που παραμένει ακόμη εν ζωή. Γεννημένος το 1938, με μια καριέρα που διατρέχει εξήντα χρόνια, είναι ένας σκηνοθέτης που θεωρείται «δάσκαλος» και «μάγος του κινηματογράφου» στη χώρα του, αλλά το έργο του δεν έχει αναγνωριστεί στον υπόλοιπο κόσμο. Έχοντας ξεκινήσει ως σκηνοθέτης του πειραματικού σινεμά, τη δεκαετία του ’60, ο οποίος στη συνέχεια ανανέωσε την τέχνη της τηλεοπτικής διαφήμισης, έκανε το κινηματογραφικό ντεμπούτο του το 1977, με το «House», ένα παραισθησιογόνο, σουρεαλιστικό φιλμ τρόμου, που είναι ίσως η μόνη γνωστή ταινία του στη Δύση, χάρη στην κυκλοφορία της από την Criterion Collection.

Η φιλμογραφία του περιλαμβάνει ταινίες κάθε είδους, από ρομαντικές έως θρίλερ, αλλά και μια σειρά από φιλμ που μιλούν για τη νιότη και τον τόπο του: είναι οι λεγόμενες furusato movies, οι «ταινίες της γενέτειρας», όπως τις αποκαλεί ο ίδιος. Το «Hanagatami» εντάσσεται σε αυτές, αλλά είναι συγχρόνως και το αποκορύφωμα μιας καριέρας που υπήρξε από την αρχή έως το τέλος στην αιχμή της κινηματογραφικής πρωτοπορίας. Ενήλικες ηθοποιοί υποδύονται τους νεαρούς πρωταγωνιστές -ενίοτε και παιδιά-, ενώ το χρώμα, η ψηφιακή επεξεργασία, αλλά και τα οπτικά εφέ μεταμορφώνουν την πραγματικότητα σε μια καλειδοσκοπική εμπειρία.