Eφικτή "βλέπει" μια αριστερή και κεντρώα πλειοψηφία ο Νίκος Ξυδάκης

Μιλώντας για την ανάγκη οικοδόμησης μιας προοδευτικής πολιτικής συμμαχίας, ο κ. Ξυδάκης είπε ότι «η συζήτηση περί συμμαχιών έχει ένα στρατηγικό περιεχόμενο. Γίνεται για να εκφράσει την κοινωνία» και συμπλήρωσε: «Οι πολιτικές δυνάμεις θα πρέπει να καταλάβουν τα νέα κοινωνικά υποκείμενα. Από κει και πέρα να δούμε με ποιες πολιτικές συμμαχίες θα πάμε, σε πνεύμα καταλλαγής, όχι με εξόντωση. Με ένταση επιχειρημάτων κι αντιθέσεις βέβαια, και με συγκρούσεις ακόμη, αλλά να προχωρήσουμε μπροστά. Υπάρχει ιστορικά ένα πλειοψηφικό ρεύμα στην Ελλάδα, που φτάνει μέχρι 60% που είναι αριστερά και στο κέντρο. Μια αριστερή και κεντρώα πλειοψηφία είναι εφικτή με πρόσωπα που με ειλικρίνεια και ευθύνη θα εκφράσουν αυτές τις αρχές».

Περιγράφοντας τα εθνικά προτάγματα των επόμενων χρόνων, σημείωσε ότι «το θέμα είναι πώς θα φτιάξουμε το κράτος, θα αναδιαρθρώσουμε την παραγωγή και θα θωρακίσουμε την οικονομία μας και πώς θα εμπνεύσουμε τις νεώτερες γενιές για να έχουμε ένα στόχο ως λαός σε βάθος 5-10ετίας».

Πρόσθεσε δε, ότι «όλος ο πολιτικός διάλογος γίνεται μεταξύ ιδρυματισμένων πολιτικών και πολιτικών συντακτών. Αυτό πρέπει να αλλάξει, οι πολιτικοί πρέπει να πάψουν να μιλούν με ατάκες».

Μίλησε για «δειλία προς τον ελληνικό λαό» από την πλευρά των πολιτικών και πρόσθεσε ότι «ο ΣΥΡΙΖΑ παρέλαβε κάποια πράγματα, έκανε πολλά, θα μπορούσε να έχει προχωρήσει κι άλλα», όπως μία φορολογική μεταρρύθμιση. «Πάντως προχωρά το σχέδιο αναδιάρθρωσης του δημοσίου τομέα, υπάρχουν θέματα που η κυβέρνηση έκανε με επάρκεια, πχ στα ζητήματα κοινωνικής πρόνοιας».

Σχολιάζοντας τις εξελίξεις στο θέμα της ονομασίας της ΠΓΔΜ, τόνισε ότι «είναι προς το συμφέρον μας να έχουμε καλές σχέσεις με τους γείτονες, να έχουμε σταθερή γειτονία, καλή γειτονία. Είμαστε μια χώρα με πολλαπλάσιο ΑΕΠ, πολύ ισχυρότερες ένοπλες δυνάμεις, πολύ πιο ισχυρό brand» και συμπλήρωσε ότι έχουμε τη μεγαλύτερη ιστορική ευθύνη σε αυτή τη γειτονιά, τονίζοντας ότι «δεν μπορείς να ασκείς εξωτερική πολιτική υπό την πίεση συλλαλητηρίων και ειδικά όταν ο λόγος που ακούγεται εκεί είναι ακραίος, εμπρηστικός κι αδιέξοδος».