Η χυδαιότητα των ΜΜΕ για την απόπειρα δολοφονίας του Μαδούρο

του Άρη Χατζηστεφάνου

Σε ανάλογη περίπτωση, είναι σχεδόν βέβαιο ότι το Ισραήλ θα βομβάρδιζε τη Γάζα και το Λίβανο, όπως κάνει σε τακτά χρονικά διαστήματα ακόμη και αν δεν έχει κάποιο τόσο σοβαρό πρόσχημα.

Η Αγγλία από την πλευρά της, θα έκοβε τις διπλωματικές σχέσεις και θα επέβαλλε κυρώσεις στη Ρωσία, ακόμη και αν δεν είχε να παρουσιάσει καμία απόδειξη για την ενοχή της.

Σε όλες τις περιπτώσεις τα διεθνή μέσα ενημέρωσης θα έσπευδαν να στηρίξουν αυτές τις δολοφονικές επεμβάσεις και τις διπλωματικές κινήσεις στο όνομα της εθνικής ασφάλειας των χωρών που δέχθηκαν το χτύπημα. Όταν όμως η επίθεση στοχεύει τον πρόεδρο μιας χώρας όπως η Βενεζουέλα, η κατάσταση αλλάζει.

Το πρώτο μέλημα των διεθνών μέσων ενημέρωσης ήταν να αφήσουν υπόνοιες ότι την επίθεση μπορεί να σχεδίασε ο ίδιος ο Νικολάς Μαδούρο. Πρόκειται φυσικά για τα ίδια μέσα ενημέρωσης που θα αποκαλούσαν σχιζοφρενείς όσους προωθούσαν ανάλογες θεωρίας συνωμοσίας στη Δύση – και πολύ καλά θα έκαναν.

Όταν ήταν πλέον προφανές ότι δεν μπορούσαν να συνεχίσουν τη διασπορά ψευδών ειδήσεων περί προβοκάτσιας, υιοθέτησαν διαφορετική γραμμή. Η επίθεση, είπαν, έδειξε τις εσωτερικές αδυναμίες του «καθεστώτος», καθώς οι στρατιώτες που βρίσκονταν στην περιοχή έτρεχαν πανικόβλητοι. Αντί να αντιμετωπίσουν δηλαδή το περιστατικό σαν μια επίθεση εναντίον ενός δημοκρατικά εκλεγμένου προέδρου, προσπαθούσαν να σκιαγραφήσουν το προφίλ ενός δικτάτορα που στηρίζεται σε πήλινα πόδια.

Και πριν ακόμη σιγήσει ο ήχος από τις εκρήξεις στο Καράκας τέθηκε σε εφαρμογή το τρίτο στάδιο του μιντιακού πολέμου. Στη Βενεζουέλα, διαβάζουμε, εκφράζονται φόβοι για πογκρόμ συλλήψεων μετά τις επιθέσεις. Και το λένε αυτό αμερικανικά μέσα ενημέρωσης, που μετά από κάθε τρομοκρατική επίθεση στηρίζουν το βασανισμό υπόπτων. Το λένε Βρετανικά μέσα, που δεν βλέπουν γύρω τους το οργουελικό αστυνομικό κράτος που έστησε το Λονδίνο με πρόσχημα την αντιμετώπιση της τρομοκρατίας. Το λένε γαλλικά μέσα ενημέρωσης αδιαφορώντας για το γεγονός ότι ο Μακρόν πέρασε την κατάσταση έκτακτης ανάγκης στο γαλλικό δίκαιο.

Φυσικά κάθε «ρεπορτάζ» πρέπει να κλείνει με την γνωστή επωδό: Η Βενεζουέλα ήταν κάποτε μια πολύ πλούσια χώρα, αλλά ο σοσιαλισμός την οδήγησε στην καταστροφή. Πώς θα αντιδρούσαν άραγε στις ΗΠΑ αν αμέσως μετά την ανθρωποσφαγή της 11ης Σεπτεμβρίου όλα τα κείμενα έκλειναν με τη φράση «οι ΗΠΑ λόγω του καπιταλισμού έχουν 50 εκατομμύρια ανασφάλιστους που ζουν κοντά ή κάτω από το όριο της φτώχειας, ενώ τα τελευταία χρόνια εξοπλίζουν τρομοκράτες στη Μέση Ανατολή»;

Και να σκεφτεί κανείς ότι η Βενεζουέλα δεν είναι σοσιαλιστική χώρα.

Ο επικοινωνιακός πόλεμος εναντίον της Βενεζουέλας θα κλιμακωθεί τις επόμενες εβδομάδες και τους επόμενους μήνες. Ο πρόεδρος Τραμπ ζητά εδώ και πολύ καιρό την εκπόνηση σχεδίων για την εισβολή στη Βενεζουέλα και η ΕΕ μαζί με τον Καναδά ακολουθούν στα τυφλά τα τύμπανα του πολέμου.

Αυτός ακριβώς ο επικοινωνιακός πόλεμος, που προφανώς δεν αφορά μόνο τη Βενεζουέλα, θα βρεθεί στο επίκεντρο του νέου μας ντοκιμαντέρ με τίτλο Make the Economy Scream. Και αν θέλετε να μάθετε περισσότερα και να βοηθήσετε στην ολοκλήρωσή του μπορείτε να το κάνετε πατώντας εδώ.

πηγή: info-war.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr