«15 για Πάντα»

6 Δεκεμβρίου 2008. Η δολοφονία ενός 15χρονου παιδιού στα Εξάρχεια από ειδικό φρουρό της ελληνικής αστυνομίας παγώνει τα πάντα. Ακολουθούν οι διαδηλώσεις, οι ταραχές, οι κινητοποιήσεις και η οργή των μαθητών. Δέκα χρόνια μετά οι ίδιες παρέες συναντιούνται ξανά. Υπάρχει τίμημα όταν παύεις να ονειρεύεσαι;

Η παράσταση «15 για Πάντα» που παρουσιάζεται στο Θέατρο Παραμυθιάς χρησιμοποιεί ως αφορμή τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου για να φτάσει μέχρι σήμερα. Η υπόθεση κινείται στο πλαίσιο μιας παρέας τα μέλη της οποίας ήταν τότε 15 χρόνων.

«Δεν είναι ακριβώς ένα έργο για τον Αλέξη, διατρέχεται όμως από έντονους συμβολισμούς. Κατά τη διάρκεια της παράστασης, βλέπουμε το πρώτο έκτακτο δελτίο ειδήσεων (το οποίο παραποίησε τα γεγονότα), αλλά και κάποιες στιγμές από τις διαδηλώσεις του Δεκέμβρη. Καθώς εξελίσσεται η υπόθεση, διακρίνονται οι αλλαγές που έχουν συντελεστεί στον κάθε πρωταγωνιστή, αλλά και το πόσο τους επηρέασε αυτό που έζησαν. Ολα συμβαίνουν στον μικρόκοσμο μιας κοινής παρέας, οι χαρακτήρες όμως είναι διαφορετικοί, οι εσωτερικές σκέψεις και οι διεργασίες ποικίλλουν. Η κορύφωση τελικά έρχεται από ένα εξωτερικό, κοινωνικό γεγονός», λέει η Ιωάννα, ηθοποιός της παράστασης.  «Με αφορμή τα γεγονότα του Δεκέμβρη θίγονται και άλλα προβλήματα και καταστάσεις. Η ενηλικίωση, οι φίλοι, η ανεργία, οι διαπροσωπικές σχέσεις», συμπληρώνει η Εύη. 

Τέχνη που φωτίζει γεγονότα

Η παράσταση αποτελεί πρωτοβουλία της ομάδας και του αυτοδιαχειριζόμενου χώρου 2510 στα Εξάρχεια ο οποίος διοργανώνει καθ΄ όλη τη διάρκεια του χρόνου μαθήματα και καλλιτεχνικές δραστηριότητες. «Οι αφίσες, τα σκηνικά, ο φωτισμός, όλα έχουν σχεδιαστεί και δημιουργηθεί από εμάς. Δεν είμαστε επαγγελματίες ηθοποιοί, κάποιοι όμως έχουμε παρακολουθήσει σεμινάρια σε θεατρικά εργαστήρια και  προσπαθούμε να κάνουμε όσο πιο “επαγγελματική” δουλειά γίνεται», εξηγεί η Ιωάννα.

Την προηγούμενη χρονιά η ομάδα ανέβασε την παράσταση «Ο Τελευταίος Αντάρτης»  για την ιστορία της τελευταίας ομάδας του Δημοκρατικού Στρατού (ΔΣΕ) που έφυγε από τον Γράμμο με τον 93χρονο Τάκη Σάντρα. Τον Σεπτέμβριο ανέβηκε το «Πηγάδι και το Εκκρεμές», βασισμένο σε βιβλίο του Έντγκαρ Άλαν Πόε. «Υπάρχει πρόθεση να αγκαλιάζουμε και να φωτίζουμε κοινωνικά και πολιτικά γεγονότα», λέει ο σκηνοθέτης της παράστασης Ανδρέας Ζαφείρης. «Δυστυχώς, δεν υπάρχουν σήμερα πολλά θεατρικά έργα που να αποτελούν ενεργό σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα. Ενώ έχουν συντελεστεί τεράστιες αλλαγές σε κοινωνικό επίπεδο δεν αποτυπώνονται μέσα από τις καλλιτεχνικές διεργασίες, από τις οποίες θα περίμενε κανείς μεγαλύτερη ευαισθησία. Παρατηρείται μία αποστασιοποίηση των καλλιτεχνών από το προσκήνιο, πράγμα που δεν ίσχυε σίγουρα τις δεκαετίες του ΄60 και του ’70», προσθέτει.

Ζούμε πλέον σε μία άλλη χώρα

Ο Ανδρέας Ζαφείρης αναφέρεται στις μεγάλες αλλαγές που συντελέστηκαν από τότε σε κάθε πεδίο. «Η αφορμή για να γραφτεί αυτό το έργο ήταν τα δέκα χρόνια από τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Αυτό το γεγονός αποτέλεσε μία μικρή τομή στον ιστορικό χρόνο, αλλά δημιούργησε την ίδια στιγμή και μία συνέχεια. Έχουν μεσολαβήσει πολλά από τότε, θεωρώ όμως ότι κατά βάση ο χρόνος που έχει περάσει είναι ποιοτικός και όχι τόσο ποσοτικός. Ζούμε πλέον σε μία άλλη χώρα με εντελώς διαφορετικές συνθήκες. Η νεολαία σήμερα έχει διαφοροποιημένα χαρακτηριστικά. Ένα παράδειγμα είναι οι καταλήψεις που διοργανώνονται σε πολλά σχολεία για το Μακεδονικό. Το υπάρχον πολιτικό πλαίσιο, αποτελεί δείγμα αυτών των αλλαγών που έχουν συντελεστεί».

Επομένως πόσο άλλαξε αυτή η γενιά από τότε; «Πιστεύω ότι επηρεάστηκε σημαντικά από τον Δεκέμβρη, αλλά μειοψηφικά. Τα γεγονότα αυτά διαμόρφωσαν μία ριζοσπαστική και ανήσυχη κουλτούρα η οποία όμως προϋπήρχε στη νεολαία. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις των φοιτητών στον χώρο της παιδείας το 2006 – 2007 είχαν δημιουργήσει σημαντικό έδαφος καλλιεργώντας σχέσεις και συνειδήσεις».

Επιστρέφοντας στην παράσταση, αποτελεί σίγουρα έναυσμα για σκέψη και προβληματισμό. «Για τη δουλειά αυτή έχουμε ακούσει θετικά και αρνητικά σχόλια. Υπήρξε συγκίνηση, διάλογος, μπήκαν ερωτήματα και αμφιβολίες. Δεν έχουμε φτιάξει ένα αδιάφορο έργο και αυτό για εμάς είναι μεγάλη χαρά. Εξάλλου, ο σκοπός μας δεν είναι να δημιουργηθεί ένα ακόμα ντοκιμαντέρ, αλλά ένα έργο που να εστιάζει στο σήμερα», λέει η Ιωάννα και η Εύη συμπληρώνει:  «Το θέατρο και η τέχνη χρειάζονται ζωντάνια. Σε κάθε παράσταση θέλουμε τη γνώμη και τα ερεθίσματα των θεατών. Οι περισσότεροι βγήκαν συγκινημένοι στο τέλος της παράστασης, επομένως σίγουρα τους επηρεάσαμε και δημιουργήσαμε συναισθήματα».

Info:

Θέατρο Παραμυθίας, Παραμυθιάς 27, Κεραμεικός

Πέμπτη/Παρασκευή

6-7/12

Ώρα Έναρξης: 21:30 (Διάρκεια: 75′)

Κρατήσεις: 210 3457904

Παίζουν:

Κατερίνα Αλάγια

Ραφαέλα Λουδιανού

Χρήστος Λυμπερόπουλος

Ιωάννα Μαλιγιάννη

Ελευθερία Ματσαρίδου

Ερμιόνη Μουμούρη

Βασιλική Σαμαρτζή

Ανδριάνα Σούμποτιτς

και ο Τάκης Σάντρας

Σε σκηνοθεσία Ανδρέα Ζαφείρη