Ολοκαύτωμα: Μνήμη με κοντά ποδάρια

Ζούμε σε πολύ περίεργους καιρούς. Το πολιτικό σύστημα έχει χωριστεί σε δύο πόλους: Τον προοδευτικό κόσμο και την ακροδεξιά. Η μεγάλη αντίφαση που έφερε στην επιφάνεια το δημοψήφισμα, ακόμα κι αυτή έχει αλλάξει υφή. Τώρα, την τετραετία της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, βλέπουμε να προβάλλουν άλλες –πλέον- αντιφάσεις. Τα προοδευτικά νομοσχέδια που καταψηφίζονται και το Μακεδονικό, που έγινε παντιέρα της αξιωματικής αντιπολίτευσης και της δεξιότερης μπάντας: Της παρακρατικής, παράνομης, ανθρωποφαγικής.

Η Μνήμη του Ολοκαυτώματος συνοδεύτηκε από μία παγκόσμια ξεφτίλα της Ελλάδας. Βλέπετε, όσο και να προσπαθούν να πείσουν χρόνια ολόκληρα πως η χώρα μας διασύρεται από τις αντιμνημονιακές πορείες των προηγούμενων ετών, τίποτα δεν είναι μεγαλύτερη ντροπή από την βεβήλωση των μνημείων της ιστορικότερης φρίκης που ξεκλήρισε οικογένειες, πληθυσμούς, ανθρώπους. Μιλάω, βεβαίως, για τους ναζί, που μέσω των μακεδονικών συλλαλητηρίων, βρίσκουν πάτημα να βγουν από το αυγό του φιδιού: Το μνημείο του Ολοκαυτώματος στην Θεσσαλονίκη γέμισε σβάστικες. Ξανά. Στην Καβάλα το ίδιο, στη Νίκαια και πάει λέγοντας.

Ζούμε σε άγριους καιρούς. Άγριους, γιατί η αξιωματική αντιπολίτευση της χώρας αποφάσισε το κεντρικό της αφήγημα να ποντάρει στο μίσος: Για τους ομοφυλόφιλους; Τα τρανς ατομά; Του πρόσφυγες, τους μετανάστες; Την γειτονική μας χώρα; 

Στρωμένο έδαφος για τους ναζί. Είναι περίεργοι καιροί. Καιροί που είτε θα χάσει η δικαιοσύνη, είτε θα ξεμπερδέψουμε με τους Κακούς.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr