Κάτω από τις γραμμές κρύβεται η ουσία

Το προηγούμενο διάστημα (καθοδηγημένα ή όχι, δεν ξέρω) λέγονταν, γράφονταν και μεταδίδονταν πληροφορίες ότι και οι δυο βρίσκονται πολύ κοντά στον ΣΥΡΙΖΑ και καταστρώνουν σχέδια παρέα με κυβερνητικούς παράγοντες προκειμένου να πέσει το ΚΙΝ.ΑΛΛ. στην αγκαλιά του Τσίπρα μέσω διαφόρων μετωπικών σχημάτων που θα λειτουργήσουν σαν προπομποί για τη δημιουργία της συμμαχίας Σοσιαλδημοκρατίας και ριζοσπαστικής Αριστεράς.

Οι δύο απάντησαν και από το ΚΙΝ.ΑΛΛ., τη Νέα Δημοκρατία και τα φιλικά τους δίκτυα ενημέρωσης βγήκε βαθύς αναστεναγμός ανακούφισης. Εκτίμησαν ότι βρίσκει τοίχο το ανίερο σχέδιο του Τσίπρα να διαγουμίσει την Κεντροαριστερά, παίρνοντας στελέχη και ψηφοφόρους της.

Η Κεντρο-αντι-αριστερά μάλλον προσανατολίζεται προς τη Δεξιά για να φύγουν από το μέγαρο Μαξίμου οι κατσαπλιάδες αριστεροί λαϊκιστές. Αναπτερώθηκαν οι ελπίδες τους ότι είναι πολύ πιθανή πια η μετεκλογική συνεργασία ανάμεσα στη Ν.Δ και το ΚΙΝ.ΑΛΛ. Είτε κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν είτε πράγματι δεν καταλαβαίνουν.

Οποιος διαβάσει προσεκτικά τις δηλώσεις των δύο «υπόπτων» θα οδηγηθεί στο συμπέρασμα ότι ούτε στο ΚΙΝ.ΑΛΛ. έχουν λόγους να πανηγυρίζουν όσοι μισούν τον ΣΥΡΙΖΑ περισσότερο κι από τις αμαρτίες τους, ούτε η Ν.Δ. μπορεί να αισθάνεται σίγουρη ότι έχει εξασφαλίσει κυβερνητικό εταίρο.

Ο πρώην πρωθυπουργός άσκησε κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ, ωστόσο οι αναφορές του στη Δεξιά ήταν επιθετικές: «Δεν έχουν καν αναγνωρίσει τα λάθη τους, τον διπλασιασμό του χρέους, του ελλείμματος. Εχουν αλλάξει ή απλώς θέλουν πάλι την εξουσία για να κάνουν τα ίδια;» (Σκάι).

Δεν χρειάζεται να διαθέτεις αχαλίνωτη φαντασία για να προβλέψεις τι θα πράξει ο Γιώργος Παπανδρέου στην περίπτωση που κερδίσει τις εκλογές η Ν.Δ. χωρίς αυτοδυναμία, ζητήσει τη βοήθεια του ΚΙΝ.ΑΛΛ. και η ηγεσία του μπει στον πειρασμό να ανταποκριθεί.

Πιο σαφής ο Κώστας Λαλιώτης. Δεν μασάει τα λόγια του και δεν αφήνει κανένα περιθώριο: «Βεβαίως ο θετικός αυτοπροσδιορισμός με τον αυτόνομο λόγο, την αυτοδύναμη στρατηγική και τον διακριτό πρωταγωνιστικό ρόλο σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει ιστορικές αντιστροφές της ταυτότητάς μας και της στρατηγικής μας.

Σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να σημαίνει συγκυριακά, αδιέξοδα και ανιστόρητα μέτωπα κυβερνητικής συνεργασίας, που εγκλωβίζουν και ακυρώνουν τη δυναμική, τη διαδρομή και την προοπτική του ΠΑΣΟΚ και της δημοκρατικής προοδευτικής παράταξής μας» («Βήμα»). Πρέπει να είσαι πολύ απελπισμένος ή πολύ φανατικός για να μην πιάνεις το σαφές υπονοούμενο.

Ο πρώην υπουργός και αγαπημένο παιδί του ιδρυτή του Κινήματος θυμίζει με έμμεσο τρόπο στους συντρόφους του τη βασική αντίληψη του Ανδρέα Παπανδρέου «η Δεξιά είναι ο ιστορικός αντίπαλός μας, η Αριστερά ο δυνάμει σύμμαχός μας».

Θέση που κάποιοι στο ΚΙΝ.ΑΛΛ, ανάμεσά τους και μεγαλόσχημοι, φαίνεται πως έχουν ξεχάσει και ερωτοτροπούν με την ιδέα να επαναληφθεί το μοντέλο της συγκυβέρνησης Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ για να τελειώνουν με τον επικίνδυνο ΣΥΡΙΖΑ («όχι μόνο γι’ αυτά που κάνει, αλλά και γι’ αυτά που σκέφτεται», όπως έχει πει ο αρχηγός της Ν.Δ. και για «να πάει από κει που ήρθε» όπως έχει δηλώσει η Φώφη Γεννηματά).

Γι’ αυτό άλλωστε πολλά στελέχη του ΚΙΝ.ΑΛΛ., ενώ εκφράζουν τον αποτροπιασμό τους στο ενδεχόμενο συνεννόησης με τον ΣΥΡΙΖΑ («ούτε με σφαίρες» είπε ο Α. Λοβέρδος), δεν είναι το ίδιο αρνητικά όταν καλούνται να τοποθετηθούν για την περίπτωση συνεργασίας με τη Ν.Δ.

Δεν στάζουν μέλι βεβαίως για να μην εκτεθούν, όμως αποφεύγουν να χρησιμοποιούν βιτριολικούς χαρακτηρισμούς για τη Δεξιά και τον αρχηγό της. Περιορίζονται σε νερόβραστη κριτική για το παρελθόν και τις ευθύνες του Καραμανλή που δεν ενοχλεί την Πειραιώς. Μπορεί και να τη βολεύει. Ομως στη δήλωση Λαλιώτη υπάρχει και ένα άλλο σημείο που μάλλον πέρασε στο ντούκου.

Οποιος έχει παρακολουθήσει τη διαδρομή του κ. Λαλιώτη ξέρει ότι είναι πολύ μετρημένος όταν τοποθετείται δημοσίως για ζητήματα που έχουν να κάνουν με την παράταξή του, από την οποία, ειρήσθω εν παρόδω, θα είναι ο τελευταίος που θα φύγει.

Θα κλείσει την πόρτα και θα πάρει το κλειδί. Ζητάει λοιπόν «σαφείς ιδεολογικές και πολιτικές οριοθετήσεις, σαφείς προγραμματικές θέσεις με όρους αντιπαράθεσης και σύγκρουσης τόσο με τον ΣΥΡΙΖΑ όσο και με τη Ν.Δ. και τη Δεξιά».

Αναρωτιέται κανείς: Ο «ψείρας» Λαλιώτης δεν πρόσεξε τον πλεονασμό; Γιατί αναφέρει και τη Ν.Δ. και τη Δεξιά; Δεν είναι το ίδιο πράγμα; Λέτε να πιστεύει ότι η σημερινή Ν.Δ. δεν είναι Δεξιά; Δεν το νομίζω. Μήπως μιλώντας για Δεξιά ξεχωριστά από τη Ν.Δ. εννοεί τη δεξιά πολιτική γενικώς; Και σε ποιον στέλνει το μήνυμα; Στην ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ; Μήπως στην ηγεσία του ΚΙΝ.ΑΛΛ.;

Πηγή: ΕΦΣΥΝ

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr