Πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης

Πέθανε ο Μίκης Θεοδωράκης, ένας από τους σπουδαιότερους σύγχρονους έλληνες συνθέτες και μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες της χώρας, όπως ανακοίνωσε η ηθοποιός και σεναριογράφος Κάκια Ιγερινού.

Ο Μίκης Θεοδωράκης «έφυγε» από τη ζωή σε ηλικία 96 ετών, αφήνοντας πίσω του σπουδαίο μουσικό έργο που έκανε την ελληνική μουσική, παγκόσμια.

Την ανακοίνωση του θανάτου του Μίκη Θεοδωράκη έκανε η Κάκια Ιγερινού, η οποία έχει συνεργαστεί στο παρελθόν με τον συνθέτη και βρισκόταν κοντά στο περιβάλλον του μέχρι σήμερα.

Το έργο του Μίκη περιλαμβάνει πάνω συμφωνικά έργα, καντάτες και ορατόρια, μουσική για θεατρικά έργα και τραγωδίες, όπερες και μουσική για τον κινηματογράφο, καθώς και πάνω από 1.000 τραγούδια. Ασχολήθηκε με τα κοινά, όντας πρώην υπουργός αλλά και τέσσερις φορές εκλεγμένος βουλευτής του ελληνικού κοινοβουλίου. Το 2000 υπήρξε υποψήφιος για βραβείο Νόμπελ Ειρήνης ενώ το 1983 τιμήθηκε με το Βραβείο Ειρήνης Λένιν.

Ο Μίκης Θεοδωράκης γεννήθηκε στις 29 Ιουλίου 1925 στη Χίο. Η καταγωγή του πατέρα του, Γιώργη Θεοδωράκη, ήταν από τον Γαλατά Κρήτης και της μητέρας του, Ασπασίας Πουλάκη, από τον Τσεσμέ της Μικράς Ασίας.

Λόγω της επαγγελματικής ιδιότητας του πατέρα του (ανώτερος δημόσιος υπάλληλος) πέρασε τα παιδικά του χρόνια μετακινούμενος σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας: Μυτιλήνη (1925-1928), Σύρο και Αθήνα (1929), Ιωάννινα (1930-1932) Αργοστόλι (1933-1936), Πάτρα (1937-1938), Πύργο (1938-1939) και Τρίπολη (1939-1943).

Πριν από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είχε ανακαλύψει την αγάπη του για τη μουσική κι έγραψε τις πρώτες του συνθέσεις, ενώ το 1942 εξέδωσε τα πρώτα του ποιήματα, με το ψευδώνυμο Ντίνος Μάης. Το 1943 εγκαθίσταται οριστικά στην Αθήνα και συνεχίζει τις μουσικές του σπουδές, με δάσκαλο τον Φιλοκτήτη Οικονομίδη. Παράλληλα, αναπτύσσει αντιστασιακή δράση, μέσα από τις τάξεις της ΕΠΟΝ και του ΚΚΕ. Θα συλληφθεί από τους Ιταλούς και στη φυλακή θα γνωρίσει το έργο του Μαρξ.

Κατά τη διάρκεια του Εμφυλίου Πολέμου (1946-1949) θα εξοριστεί πρώτα στην Ικαρία και στη συνέχεια στη Μακρόνησο. Οι πολιτικές του διώξεις δεν ανακόπτουν το δημιουργικό του έργο. Συνθέτει έργα «κλασσικής» μουσικής και στις 5 Μαρτίου 1950 παρουσιάζεται στο θέατρο «Ορφέας» της Αθήνας το πρώτο του έργο, «Πανηγύρι της Ασή-Γωνιάς» (1946), από την Κρατική Ορχήστρα Αθηνών, με μαέστρο τον δάσκαλό του Φιλοκτήτη Οικονομίδη.

Το 1953 θα νυμφευθεί τη γιατρό Μυρτώ Αλτίνογλου (το ζευγάρι απέκτησε δύο παιδιά, τον Γιώργο και τη Μαργαρίτα) και θα συνεχίσει τις μουσικές του σπουδές στο Παρίσι, με δασκάλους τον Ολιβιέ Μεσιάν και τον Εζέν Μπιγκό. Συνεχίζει να συνθέτει και το 1959 του απονέμεται το βραβείο «Κόπλεϋ» για τον καλύτερο Ευρωπαίο συνθέτη της χρονιάς.