Τα βιογραφικά των υποψήφιων δημοτικών συμβούλων

Είναι ξεκάθαρο νομίζω πως ζούμε την περίοδο που το να είσαι υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος είναι πανελλαδικό trend. Το ζήτημα αυτό έχει θετικές και αρνητικές όψεις. Σίγουρα η ενεργή πολιτικοποίηση των Ελλήνων δεν μπορεί να είναι ένα γεγονός μονόπλευρα αρνητικό, ιδιαίτερα συγκριτικά με την παγκόσμια τάση προς το “απολιτίκ”. Έχει όμως μεγάλο ενδιαφέρον να μελετήσουμε τα ατομικά κίνητρα που οδηγούν κάποιον στο να συμμετάσχει στις αυτοδιοικητικές εκλογές, αφού αυτά, σε συνδυασμό με την εμπειρία, τις προτάσεις και τις ιδέες του, μπορούν να μας βοηθήσουν να αποφασίσουμε για την ψήφο μας. Έτσι λοιπόν, βλέποντας μερικές δεκάδες βιογραφικά υποψηφίων, θέλοντας και μη, αφού τρυπώνουν στις ζωές μας μέσω των χορηγούμενων διαφημίσεων στα κοινωνικά δίκτυα, αναρωτήθηκα για τη σύνδεση του πρότερου εργασιακού βίου με τον πιθανό μελλοντικό πολιτικό βίο. 

Η κουβέντα γίνεται για τους ανθρώπους που είναι πρωτοεμφανιζόμενοι στην πολιτική σκηνή αφού, προφανώς, όσοι έχουν ήδη υπάρξει στελέχη της, κρίνονται από το έργο τους. Αυτό είναι και το πιο φανερό βιογραφικό τους.

Δεδομένα, λοιπόν, τα βιογραφικά συνιστούν απόδειξη εργασίας και μόχθου για τα προς το ζην, αλλά μπορούν άραγε να αποτελέσουν εχέγγυο για μια θετική πορεία στη δημόσια διοίκηση; Πολύ συχνά, γίνεται ο λάθος παραλληλισμός, από την πλευρά των ψηφοφόρων, πως αφού κάποιος ήταν καλός οικονομολόγος σε μια πολυεθνική, για παράδειγμα, θα είναι και καλός υπουργός οικονομικών ή αντιδήμαρχος οικονομικών υποθέσεων. Προκειμένου να μην ξεφύγουμε από το θέμα θα αποφύγω να αναφέρω παραδείγματα στελεχών προηγούμενων κυβερνήσεων που ήταν καταπληκτικοί στη δουλειά τους προτού πολιτευτούν και γονατίσουν τη χώρα. Αυτό συμβαίνει γιατί τα εξειδικευμένα καθήκοντα που ασκεί κάποιος δουλεύοντας σε μια επιχείρηση, είναι ριζικά διαφορετικά, ενίοτε και αντιθετικά, σε σχέση με τα καθήκοντα που θα πρέπει να επιτελέσει στην πολιτική εξουσία. 

Ευτυχώς για την αυτοδιοίκηση, οι δήμοι και οι περιφέρειες διαθέτουν ικανά τεχνοκρατικά στελέχη για να διεκπεραιώνουν τις επιστημονικές μελέτες και εργασίες, έτσι, η κύρια δουλειά που αφορά τους δημάρχους, τους αντιδημάρχους και τους δημοτικούς συμβούλους είναι η πολιτική εκπροσώπηση των δημοτών, στρατηγικά αλλά και εκτελεστικά, με τη μορφή αποφάσεων. Έχοντας, προφανώς, τη βασική μόρφωση και τις βασικές γνώσεις για να τις κατανοήσουν. Αλίμονο αν όλες οι θέσεις των υπαλλήλων των δήμων και των περιφερειών ήταν εκλέξιμες. Θα είχαμε αλλαγές θητείας και μπάχαλο κάθε τέσσερα χρόνια. Οι ψηφοφόροι λοιπόν δίνουν την εμπιστοσύνη τους στους υποψήφιους, όχι για να συντάσσουν ορθές λογιστικές καταστάσεις ή να φτιάχνουν ενδιαφέρουσες διαφημιστικές εκστρατείες, αλλά για να έχουν την καλύτερη δυνατή εκπροσώπηση των απόψεων και των συμφερόντων τους.

Όσον αφορά λοιπόν στο θέμα της εκπροσώπησης. Όπως ακριβώς το γεγονός πως εργάστηκε κάποιος σε μια πολυεθνική αποτελεί απόδειξη μόχθου και προσπάθειας, αξίζει να σκεφτούμε, τι μόχθο και προσπάθεια χρειάζονται επαγγέλματα λιγότερο “φανταχτερά”, όπως του οδηγού ταξί, των υπαλλήλων καθαριότητας του δήμου ή κάποιου μικροεπιχειρηματία της τοπικής δημοτικής αγοράς. Άραγε, ποιος γνωρίζει καλύτερα τα προβλήματα του δήμου; Δίνει λοιπόν συγκριτικό εκλογικό πλεονέκτημα το “φανταχτερό” βιογραφικό; 

Συμπερασματικά, θεωρώ πως η ανάγνωση του πρότερου εργασιακού βίου ενός υποψηφίου πρέπει να γίνεται με μεγάλη προσοχή και βάσει δύο στοιχείων. Πρώτον, βάσει των ιδεών και του σχεδίου που έχει για την δημόσια διοίκηση, που είναι στοιχεία άμεσα εξαρτώμενα από την εργασιακή του εμπειρία αφού απορρέουν από αυτή, και μετέπειτα, βάσει της εμπειρίας του στην εκπροσώπηση κοινωνικών ομάδων, και όχι ιδίων ή εταιρικών συμφερόντων. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr