Η ιδεοληψία περί φυλετικής ανωτερότητας

Όντας ένας από τους χλευαζόμενους σαν «Πάκηδες», θα είχε νιώσει σίγουρα τι σημαίνει να ζεις στον τόπο όπου λατρεύτηκαν οι αρχαίοι θεοί της φιλοξενίας, και όπου ο νέος Θεός, ο Ιησούς, εξεικονίζεται σαν Μέγας Ξένος, στο ιδιόμελο του Γεωργίου Ακροπολίτη που ακούγεται σαν εντολή βίου κάθε χρόνο, Μεγάλη Παρασκευή μάλιστα: «Δος μοι τούτον τον ξένον…». Δεν θα μπορούσε όμως να φανταστεί ο Λουκμάν πως εκείνο το βράδυ στα Πετράλωνα είχε βγει παγανιά ο Χάρος, που μουρμούριζε καγχαστικά: «Δος μοι τούτον τον ξένον, για να τον λιανίσω». Με πτυσσόμενα μαχαίρια. Του χρυσαυγίτικου εσμού οι δύο δράστες, έδωσαν θανάσιμο μάθημα στον «εισβολέα», τον «λαθρό».

Μοναδικό τους κίνητρο η ίδια η ύπαρξή του. Ενας μαυριδερός, ένας μη άριος, στα άγια χώματα των λευκών. Ρατσιστικό είχε χαρακτηριστεί πρωτόδικα το έγκλημα, τον Απρίλιο του 2014. Ως ρατσιστικό στηλιτεύεται και καταδικάζεται και με τη χθεσινή τελεσίδικη απόφαση του Μικρού Ορκωτού Εφετείου, την πρώτη αυτού του χαρακτήρα στα ποινικά χρονικά μας. Σαφέστατος ο λόγος του προέδρου, κατά την ανάγνωση του σκεπτικού του δικαστηρίου: «Η επιλογή του θύματος έγινε λόγω των φυλετικών χαρακτηριστικών και της καταγωγής του». Σαφέστατη και η πρόταση του εισαγγελέα: «Είχαν αποφασίσει να βρουν κάποιον αλλοδαπό και λόγω της καταγωγής του να του δείξουν πως δεν είναι ευπρόσδεκτος εδώ». Κίνητρό τους, «μια ιδεοληψία περί φυλετικής ανωτερότητας».

Μακάρι αυτή η καθαρότητα στη σκέψη και η τιμιότητα στα αισθήματα να ήταν κοινωνικά και πολιτειακά γνωρίσματα πριν από το φονικό των Πετραλώνων. Αλλά δεν ήταν. Μέχρι τότε οι εκκαθαριστικές επιθέσεις εναντίον αλλοδαπών από τα χρυσαυγίτικα τάγματα εφόδου αντιμετωπίζονταν από την πολιτεία και μέγα μέρος των ΜΜΕ σαν μεμονωμένα φαινόμενα περιθωριακής σημασίας, παρά τη συστηματικότητα και την αγριότητά τους. Και δεν ήταν λίγοι όσοι επιδοκίμαζαν τις ρατσιστικές επιθέσεις, επειδή πίστευαν πως «έτσι θα σταλεί το μήνυμα στα βάθη της Ασίας και της Αφρικής ότι δεν είμαστε ξέφραγο αμπέλι».

Η «ιδεοληψία περί φυλετικής ανωτερότητας» είναι μια πατροπαράδοτη πεποίθηση, καλλιεργημένη από πλήθος ελληνοκόλακες. Στην Ελλάδα, η πεποίθηση αυτή, όταν φτάνει να αποδεχθεί πλήρως τις ιδέες και την πρακτική του ναζισμού, χρησιμοποιεί σαν αναλώσιμους τους Πάκηδες. Στην Κύπρο τα αναλώσιμα έχουν το παρανόμι «μαυρούδες».

Πηγή: Καθημερινή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr