Τα πρόβατα και ο βοσκός

Δυσκολεύομαι να πιστέψω ότι εν έτει 2019 χρησιμοποιούμε ως μέτρο εκλογικής επιρροής τον όγκο των συγκεντρώσεων. «Τρεις και ο κούκος» εδώ, «τέσσερις και η περιστέρα» εκεί, συνεπώς κερδάει η Νέα Δημοκρατία ή ο ΣύΡιΖα ή και ο Τζήμερος, αν πιστέψουμε τις ενθουσιώδεις δημοσιεύσεις του.

Λες και είναι τόσο δύσκολο, να γεμίσει μία μικρή πλατεία ή ένα κλειστό γυμναστήριο, πόσο μάλλον ένα μπαράκι ή μία ταράτσα ξενοδοχείου, αν είναι να κριθεί από την πυκνότητα του πλήθους το παιχνίδι των εντυπώσεων. Ακόμα και στο άνευ αγώνος Παναθηναϊκός-Ολυμπιακός μαζεύτηκε κόσμος σε κατάσταση ένθεης μανίας!

Οι συγκεντρώσεις έπαψαν να έχουν σημασία πριν από πολλά χρόνια, όταν τα κυρίαρχα κόμματα κατάλαβαν τη ματαιότητα της πολυδάπανης και εν τέλει ανούσιας μετακίνησης πληθυσμών, όπου η Αθήνα γέμιζε με ηπειρώτικες και θεσσαλικές ντοπιολαλιές.

Ο Αντρέας γέμιζε με μέγα πλήθος και μέγα πάθος το λιμάνι της Θεσσαλονίκης την ίδια ώρα που γαλάζια λαοθάλασσα πλημμύριζε την Πλατεία Συντάγματος για να ακούσει τον μπαμπά Μητσοτάκη και τα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων μιλούσαν για εποποιίες και Μπεν Χουρ. 

Ωστόσο, οι αναποφάσιστοι γύριζαν την πλάτη στους ρωμαϊκούς θριάμβους, οι πόλεις μπούκωναν από τα παρκαρισμένα λεωφορεία και η λυπητερή έμενε απαράλλαχτη. Αν ήταν πρόβατα που ακολουθούν τυφλά τον βοσκό, δεν θα τους έλεγαν αναποφάσιστους.

Οι μοναδικοί νικητές των συγκεντρώσεων ήταν οι μικροπωλητές που προμήθευαν τις ορδές με σουβλάκια και μαλλί της γριάς, καθώς και οι ταξιδιωτικοί πράκτορες που οργάνωναν τις κομματικές εκδρομές. Παραμένει βεβαίως αμφίβολο, αν και πότε αποζημιώνονταν οι τελευταίοι για τις υπηρεσίες που προσέφεραν. Τόσο η ΝΔ όσο και το ΠΑΣΟΚ υπήρξαν -και παραμένουν- μπαταξήδες παγκόσμιας κλάσης.   

Εάν χρησίμευσαν σε κάτι οι μαζώξεις των εβδομάδων που προηγήθηκαν, είναι επειδή ξεγύμνωσαν ακόμα περισσότερο πολιτευτές και ψηφοφόρους της πλευράς που ονειρεύεται επιστροφή στην εξουσία.

Ελάτε τώρα, που δεν διαβάσατε στα social media τις πλήρεις βδελυγμίας κραυγές για «γύφτους» και για «λάθρο», τους οποίους «κουβαλάει με πούλμαν για να γεμίσει τις πλατείες». Ελάτε, που δεν είδατε τα φωτοσοππαρισμένα στιγμιότυπα, πειραγμένα για να δείχνουν κατάμεστη την προκυμαία των Χανίων.

Το χτικιό του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας ήρθε και κούμπωσε με τα γελοία fake news, ώστε να δημιουργήσει μία εικόνα ηττοπάθειας και απελπισίας. Αλλά ποιος ξεγελιέται πια από τέτοιες ανοησίες και ποιος μετράει πόσα άτομα στριμώχνονται σε κάθε τετραγωνικό κάτω από το μπαλκόνι του ηγέτη;

Το μοναδικό ενσταντανέ που μετράει είναι αυτό της Κυριακής, στους διαδρόμους έξω από τα εκλογικά τμήματα. Εάν δείτε περισσότερο κόσμο στις καφετέριες παρά στα σχολεία, να ξέρετε ότι ξημερώνει γκρίζα Δευτέρα. Περισσότερο από οτιδήποτε άλλο, η ταλαίπωρη δημοκρατία μας κινδυνεύει από την αδιαφορία και από την «απολιτίκ» νοοτροπία που τόσο επίμονα λάνσαρε τα προηγούμενα χρόνια το σκιώδες αφεντικό της αντιπολίτευσης.

Εδώ που τα λέμε, θα ήταν ευχής έργο για το μητσοτακέικο και το μαρινακέικο ένα κύμα αποχής. Αλλά οι δύο σχεδόν κουμπάροι δεν μπόρεσαν να κρατηθούν, στην τελική ευθεία. Τους έπεσε δυσνόητη η φράση «κρείττον το σιγάν».

Κάθε φορά που ανοίγει το στόμα του ο πρόεδρος της ΝΔ, προσφέρει άθελά του υπηρεσίες στην κυβέρνηση, απογοητεύοντας όσους τον έχρισαν Μεσσία της γαλάζιας παράταξης. Κάθε φορά που μιλάει δημόσια ο πρόεδρος του Ολυμπιακού, στέλνει έντρομους τους αμφιταλαντευόμενους ψηφοφόρους στην αγκάλη του Τσίπρα.

Δεν χρειάζεται «ανθρώπινο ποτάμι» ούτε νέους Μπιρσίμ το γκουβέρνο για να πείσει τους αναποφάσιστους που προέρχονται από τον χώρο της Αριστεράς και του Κέντρου. Το μόνο που έχει να κάνει είναι να προβάλλει νυχθημερόν από γιγαντοοθόνες τις ασυναρτησίες του Κυριάκου και τις δυναμικές παρεμβάσεις του Βαγγέλη.

Ποιος πολίτης με τα σύγκαλά του δέχεται να παραδώσει τη χώρα σε αυτούς τους ανθρώπους, γνωρίζοντας μάλιστα ότι οι όμοιοί τους κατέστρεψαν τη ζωή του;

Η πραγματική αποτυχία του ΣυΡιΖα είναι ότι μας παρέσυρε ξανά στη λογική της «ψήφου στο μη χείρον». Το κύμα ενθουσιασμού του 2015 εξανεμίστηκε σε μεγάλο βαθμό, αν και οι πινελιές των τελευταίων μηνών (ιδίως στην οικονομία, στην κοινωνία και στο Μακεδονικό) θα πρέπει να θεωρηθούν ικανοποιητικό πακέτο επιτευγμάτων για οποιαδήποτε κυβέρνηση, στο δύσβατο σημερινό περιβάλλον.

Όπως και αν στρέψει κανείς την πυξίδα, ωστόσο, η βελόνα σταματάει πρώτα στη νερόβραστη αλλά τρομακτική λύσσα της αντιπολίτευσης και μετά στα πεπραγμένα μιας κυβέρνησης που μόλις πρόσφατα βρήκε βηματισμό.

Το βράδυ της Κυριακής, φυσικά, όλοι θα δηλώνουν νικητές. Ακόμη και οι δημοσκόποι.