Κάλπη ή πλυντήριο;

Ας υποθέσουμε ότι, ξαφνικά, ένα πρωί όταν ξυπνάτε να ετοιμαστείτε για την δουλειά σας, νοιώθετε έντονο βήχα, οξύ πόνο στο στήθος και βαρειά δύσπνοια.

Ας υποθέσουμε επίσης ότι στην γειτονιά σας υπάρχουν δύο Παθολογικά Ιατρεία. Ένα παλιό του κυρίου Κώστα, που τον γνωρίζετε πολλά χρόνια, που τον εμπιστεύεσθε και τον έχετε επιλέξει για οικογενειακό σας γιατρό και ένα σχετικά πρόσφατο ιατρείο, ενός άγνωστου νεαρού που έχετε ακούσει ότι εφαρμόζει νέες θεραπείες και χρησιμοποιεί πρωτοποριακά φάρμακα.

Ας υποθέσουμε ακολούθως ότι ως -εκ φύσεως- συντηρητικός άνθρωπος δεν αλλάζετε εύκολα επιλογές και δεν παίζετε με τα θέματα υγείας, καθώς τρομάζετε μπροστά σε νεωτερισμούς που τους θεωρείται επικίνδυνους πειραματισμούς.

Φυσικό επακόλουθο λοιπόν να επιλέξετε ως γιατρό, ξανά, τον κύριο Κώστα.

Εκείνος σας εξετάζει και σας ενημερώνει ότι θα ακολουθήσετε μια αγωγή που σε λίγες ημέρες θα σας κάνει….περδίκι.

Ας υποθέσουμε επιπροσθέτως ότι οι μέρες περνάνε, ότι η αγωγή δεν αποδίδει, ότι η κατάσταση σας χειροτερεύει, ότι νέα αυξημένη δόση φαρμάκων σας χορηγείται μαζί με νέες υποσχέσεις περί πλήρους ιάσεως, κι ακόμα ότι τα φάρμακα που αλλάζονται συνεχώς προκαλούν τοξικότητα στον οργανισμό με συνέπεια η υγεία σας να χειροτερεύει άρδην, ότι νέα ακριβότερα φάρμακα απαιτούνται, ότι η ζωή σας πλέον είναι σε άμεσο κίνδυνο και ότι -με την παρότρυνση και της γυναίκας σας- σχεδόν σε ημιθανή κατάσταση, επισκέπτεσθε τον νεαρό παθολόγο, απελπισμένος και σε μία ύστατη προσπάθεια επιβίωσης.

Ας υποθέσουμε ακόμα ότι ο φουριόζος νεαρός γιατρός πετάει τα κουτιά με τα φάρμακα του κυρίου Κώστα, ότι υπόσχεται νέες εναλλακτικές θεραπείες, ότι προσκρούει στον ΕΟΦ που δεν του χορηγεί έγκριση χρήσης των νέων φαρμάκων, ότι απειλείται με διαγραφή από τον Ιατρικό Σύλλογο και με ορατό κίνδυνο την αφαίρεση της άδειας άσκησης του Ιατρικού επαγγέλματος, ενώ η υγεία σας συνεχίζει και επιδεινώνεται επικίνδυνα.

Ας υποθέσουμε τέλος ότι ο νεαρός γιατρός (μπρος στο αδιέξοδο και στον κίνδυνο της ζωής σας) αποφασίζει να «υποταχθεί» στο Ιατρικό κατεστημένο, αναγκάζεται να αποδεχτεί την χρήση των κλασσικών φαρμάκων που είναι εγκεκριμένα και που ωστόσο δεν είναι αποτέλεσμα της ελεύθερης επιλογής του, ούτε και της απολύτου εμπιστοσύνης του.

Στη συνέχεια σας ζητάει να τον εμπιστευθείτε, σας εξηγεί τον «οδικό χάρτη» της θεραπείας που θα ακολουθήσετε, σας ενημερώνει για τις παρενέργειες που θα υποστείτε, σας διαβεβαιώνει ότι θα καταβάλει κάθε προσπάθεια να περιοριστεί η τοξικότητα των φαρμάκων στο ελάχιστο, σεις του παρέχετε την συγκατάθεση σας και ξεκινάτε.

Τα αποτελέσματα;

Το πρόγραμμα αποκατάστασης της υγείας σας ακολουθείται πιστά και χωρίς παρεκκλίσεις. Η υγεία σας βελτιώνεται ραγδαία. Οι έλεγχοι της υγειονομικής επιτροπής αξιολογούν απολύτως θετικά τα αποτελέσματα της ασκούμενης θεραπευτικής αγωγής. Ο νεαρός γιατρός από παρίας και αποσυνάγωγος της «υψηλής» επιστημονικής κοινότητας των γιατρών, γίνεται πλέον αποδεκτός, ακόμα και ως εισηγητής, στο κονκλάβιο τους.

Πλέον όχι μόνο δεν κινδυνεύει η υγεία σας αλλά οι τιμές των ιατρικών εξετάσεων είναι οι καλύτερες δυνατές, “τιμές μικρού παιδιού” και παράδειγμα που μνημονεύεται στα ιατρικά συνέδρια.

Ας υποθέσουμε στο φινάλε ότι, έχοντας επιστρέψει στην φυσιολογική σας ζωή απαιτείται μετά 6 μήνες να κάνετε έναν επανέλεγχο, ένα check up.

Αλήθεια, θα επιλέγατε ξανά τον κύριο Κώστα (που παραλίγο να σας στείλει στον τάφο) ως «θεράποντα» γιατρό;

Γιατί τότε βρίσκει εφαρμογή ο αποκηρυγμένος στίχος του Καβάφη:

“Δεν αποθνήσκουν οι θεοί. Η πίστις αποθνήσκει του αχαρίστου όχλου των θνητών.”

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr