Μία νίκη και μία ανησυχία

Η απόφαση για την επαναλειτουργία του σχολείου της πακιστανικής κοινότητας αποτελεί σημαντική νίκη. H λειτουργία παρόμοιων δομών αποτελεί πλούτο για την πόλη μας και οφείλουμε να την υπερασπιστούμε. Η εκμάθηση της μητρικής γλώσσας, ως κατοχυρωμένο ανθρώπινο δικαίωμα, δεν μπορεί να έχει εξαιρέσεις. Επίσης, το σύνολο της επιστημονικής κοινότητας υπερασπίζεται ότι είναι απαραίτητη για την ουσιαστική πνευματική ανάπτυξη των παιδιών.

Μην ξεχνάμε ότι οι ελληνικές κοινότητες μεταναστών, με χαρακτηριστικό παράδειγμα τη Γερμανία, έχουν δώσει μεγάλους αγώνες για την κατοχύρωση αυτού του δικαιώματος. Το ερώτημα όμως είναι γιατί χρειάστηκε να υπάρξει όλη αυτή η αναστάτωση. Γιατί φτάσαμε σε μια πρώτη αρνητική εισήγηση από τον Δήμο Αθηναίων, κόντρα στην ομόφωνη απόφαση της σχολικής επιτροπής, του συλλόγου γονέων, των καθηγητών και του διευθυντή του συγκεκριμένου σχολείου όπου διεξάγονται τα μαθήματα;

Εδώ εδράζεται και η ανησυχία για την ευκολία με την οποία συντηρητικές και φιλελεύθερες δυνάμεις του πολιτικού συστήματος μετατοπίζονται και ανέχονται ανοιχτά ακροδεξιές απόψεις. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η μέχρι πριν από λίγο εντεταλμένη δημοτική σύμβουλος για τα ζητήματα παιδείας από την παράταξη του κ. Μπακογιάννη.

Ας τα πάρουμε όμως από την αρχή. Βρισκόμαστε στον Μάιο του 2011. Στο κέντρο της Αθήνας με αφορμή μία τραγική δολοφονία διεξάγεται μια εκδήλωση που καταλήγει σε ένα ρατσιστικό πογκρόμ. Απολογισμός των ρατσιστικών επιθέσεων εκείνων των ημερών είναι η δολοφονία ενός ανθρώπου και ο τραυματισμός περισσότερων από 20. Στη συγκέντρωση συμμετέχει η ηγεσία της Χρυσής Αυγής και ακούγονται φράσεις όπως «θα καθαρίσουμε τις γειτονίες μας και αν χρειαστεί να χυθεί αίμα, θα χυθεί αίμα». Σε αυτήν τη συγκέντρωση παίρνει τον λόγο και η τότε εκλεγμένη στο κοινοτικό συμβούλιο κ. Λυκούδη.

Μετά την κυκλοφορία του βίντεο ο κ. Μπακογιάννης αναγκάστηκε να την παραιτήσει από τη θέση ευθύνης για τα ζητήματα παιδείας. Η παραίτηση όμως ήταν «μισή»· όχι μόνο γιατί την επόμενη μέρα βρέθηκε σε άλλη θέση ευθύνης, αλλά γιατί δεν υπήρξε καμία δημόσια εξήγηση για τις ρατσιστικές απόψεις και πρακτικές. Εδώ λοιπόν βρίσκεται τόσο η ανησυχία όσο και η δουλειά που έχουμε να κάνουμε.

Η περιθωριοποίηση των νεοναζί της Χρυσής Αυγής δεν σημαίνει ότι έχουμε τελειώσει με τον ρατσισμό και την ακροδεξιά. Η ανοχή που δείχνουν σε ρατσιστικές απόψεις διευρυμένα κομμάτια του πολιτικού συστήματος, ο αυταρχικός μετασχηματισμός της Νέας Δημοκρατίας και ο ρατσιστικός λόγος ισχυρών ΜΜΕ ορίζουν ένα κρίσιμο σημείο πολιτικής αντιπαράθεσης. Ο αγώνας ενάντια στις κοινωνικές ανισότητες συνδέεται με το αίτημα για δημοκρατία, δικαιώματα και ελευθερίες, με το αίτημα για μια κοινωνία χωρίς αόρατους ανθρώπους.

* Ο Νάσος Ηλιόπουλος είναι επικεφαλής της δημοτικής παράταξης Αθήνας Ανοιχτή Πόλη

** Περιοδικό Hot Doc #193, Στον καιρό του ρατσισμού και της ξενοφοβίας, 1/12/2019