Περί μάσκας και εκκλησιασμού

Ως προς τη μασκοφορία, οι εξηγήσεις του κ. Σωτήρη Τσιόδρα είναι σαφείς: Προς το παρόν, και αν δεν νοσούμε, η μάσκα όχι μόνο δεν είναι απαραίτητη αλλά ενδέχεται να αποδειχθεί βλαβερή. Με την ψευδαίσθηση ασφάλειας που παρέχει, ίσως αποκοιμίσει στο μυαλό μας την υποχρέωση να κρατάμε τη δέουσα απόσταση και να πλένουμε τα χέρια μας.

Κι όμως. Πολλοί δεν πείθονται. Κάποιοι μάλιστα, αν σε δουν στον δρόμο χωρίς μάσκα, σου ρίχνουν επιτιμητικό βλέμμα, για να ψέξουν την αντικοινωνικότητά σου. Γιατί η μειλίχια αναλυτικότητα του κ. Τσιόδρα δεν πείθει; Διότι ο αντίπαλός της είναι πολύ ισχυρός. Πρόκειται για την οικουμενική εικόνα που μεταφέρει η τηλεόραση στο σπίτι μας, για να τη βιδώσει σιγά σιγά στο υποσυνείδητό μας. Αφού βλέπουμε τη μάσκα να κυριαρχεί παγκοσμίως, σαν σήμα κατατεθέν της ατομικής ευθύνης, κι αφού ακούμε ότι σε αρκετές χώρες η χρήση της είναι υποχρεωτική ή ότι γιατροί άλλων ειδικοτήτων τη θεωρούν χρήσιμη, υιοθετούμε τελικά μια συμπεριφορά γνωστή με το παρατσούκλι «πάρε και μια γάτα». Εστω κι αν η γάτα μπορεί να είναι προβληματική.

Ως προς τον εκκλησιασμό, προβληματική είναι η ασάφεια, η διγλωσσία της Εκκλησίας και της κυβέρνησης. Λογικό είναι να προκαλεί βαριά δυσφορία το «κεκλεισμένων των θυρών», οικείο μέχρι τώρα σε ποδοσφαιρικά ή μπασκετικά συμφραζόμενα, σαν ποινή. Δεν είναι όμως λογικό ούτε βεβαίως θεολογικό να παραδίδουν μαθήματα ντρίπλας (προσποίησης δηλαδή, υποκρισίας και πονηρίας) ένας μητροπολίτης κι ένας υπουργός που πολιτεύεται (και) σαν χριστιανός, και θέλει να το λάβουμε υπόψη μας αυτό. «Βγάλτε άδεια για σωματική άσκηση κι ελάτε να κοινωνήσετε», παρότρυνε τους πιστούς του ο Κερκύρας Νεκτάριος. 

«Μπορεί κάποιος, όταν κάνει κάποια έξοδο από το σπίτι του, για τους άλλους λόγους που δικαιολογούν αυτή την έξοδο, να μπορέσει να εφαρμόσει αυτό που λέμε ατομική λατρεία, περνώντας και από την εκκλησία της ενορίας του», έβαλε το υπέρ ψεύδους λιθαράκι του ο κ. Στ. Πέτσας, που σαν κυβερνητικός εκπρόσωπος ξέρει ότι το άθλημα της φιλαλήθειας δεν είναι της αρμοδιότητάς του. Μα τι νόημα έχει να εκκλησιαστεί κανείς με εισιτήριο το ψεύδος; Να σώσει δηλαδή την ψυχή του διά της αμαρτίας, σαν οπαδός ενός ήπιου νικολαϊτισμού, και να θέσει σε κίνδυνο τους άλλους και τον εαυτό του;

Πηγή: Καθημερινή

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr