Ο Περικλής Κοροβέσης και η αρετή του πολίτη

Ηρωας; Οχι. Ο Περικλής Κοροβέσης δεν ήταν ήρωας. Το ξεκαθάριζε ο ίδιος σε όλους τους τόνους, του αυτοσαρκαστικού συμπεριλαμβανομένου. Το χιούμορ άλλωστε ήταν βαθύ γνώρισμά του, όπως και ο διαρκής έρωτας για τη ζωή, μ’ όλα τα στενέματά της, και η ικανότητά του να ανανεώνει την αισιο-δοξία του και την εμπιστοσύνη του στους ανθρώπους, για να αντιπαρέρχεται τις απογοητεύσεις και να αντιτάσσεται στη μοιρολατρία. Το χιούμορ αυτό τον έκανε, έστω για μια στιγμή, πνευματικό βασανιστή του βασανιστή του, του διαβόητου Σπανού. Τον ρώτησε ουρλιάζοντας «είσαι ρε κομμουνιστής;», για να λάβει ειρωνική απάντηση: «Είμαι το πανίσχυρο Βιμ». Το ίδιο χιούμορ, στις φυλακές της Αίγινας, βάφτισε Παμποινικό και Παμπολιτικό τις ομάδες βόλεϊ των ποινικών και των πολιτικών κρατουμένων.

Συγγραφέας υπήρξε ο Περικλής Κοροβέσης, είχε μάλιστα τη σπάνια τύχη να δει τις λέξεις του στους συγκλονιστικούς «Ανθρωποφύλακες» του 1969 να αποκτούν υλικό νόημα και ν’ αλλάζουν τον κόσμο, έστω λίγο, έστω για λίγο. Δημοσιογράφος, με πάντα ελεύθερη και αντιδογματική τη φωνή του. Διανοούμενος της Αριστεράς, με εξαιρετικές σπουδές και γερή εποπτεία σε ποικίλους γνωστικούς τομείς, δεν επέτρεπε στα συναισθήματά του να λογοκρίνουν την κριτική του σκέψη. Γι’ αυτό και πολλά από τα οξύτερα κείμενά του ψέγουν τα κουσούρια της αριστερής παράταξης, παλιά και νέα – τον επίμονο σταλινισμό, την απροθυμία αυτοκριτικής, τον αρχηγισμό.

Μάρτυρας, αυτό υπήρξε ο Περικλής Κοροβέσης. Κι όχι για τα μαρτύρια που υπέστη στην ταράτσα της Μπουμπουλίνας με «το πιο γνωστό πλυσταριό του κόσμου», όπου «η ασφαλίτικη επινοητικότητα, με εντελώς μηδαμινά μέσα –ένα πάγκο, ένα σκοινί και μερικά στειλιάρια– δημιούργησε μια από τις πιο ένδοξες αίθουσες βασανιστηρίων στην εποχή μας». Αλλά για τη μαρτυρία που συνιστούν οι «Ανθρωποφύλακες» και, νωρίτερα, η κατάθεσή του στο Συμβούλιο της Ευρώπης και οι συνεντεύξεις του στη βρετανική Sun και στο αμερικανικό Look, που εξόργισαν τον Παπαδόπουλο. Αυτή η πολλαπλή μαρτυρία, και μαζί η κατάθεση της Κίττυς Αρσένη και άλλων πέντε βασανισμένων αγωνιστών, αποκάλυψαν στα μάτια των Ευρωπαίων, όλων πια, τη χουντική βαρβαρότητα και οδήγησαν στην καταδίκη της Ελλάδας.

Το 1994, προλογίζοντας την επανέκδοση των «Ανθρωποφυλάκων» στα εικοσιπεντάχρονά τους, ο Κοροβέσης έγραφε πως «η ύψιστη επαναστατική αρετή σήμερα είναι να είσαι πολίτης. Και είναι ο πιο αποτελεσματικός φραγμός σε κάθε αυθαιρεσία». Και σήμερα, άλλο ένα τέταρτο του αιώνα μετά, το ίδιο ισχύει.

Πηγή: Η Καθημερινή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr