Θέμα πολιτεύματος

Η πολιτική είναι πεδίο σκληρών μαχών και αδυσώπητων συγκρούσεων και όχι χώρος τέιου κυριών από τα βόρεια προάστια ή το Κολωνάκι. Πόσο μάλλον όταν η χώρα διαθέτει την πιο ακροδεξιά κυβέρνηση μετά το 1974 και θεσμικά δημιουργούνται παρακρατικοί θύλακες εξουσίας στις παρυφές ή και εκτός πολιτικού συστήματος.

Προχωρώ επίσης με την παρατήρηση ότι σε περιόδους κρίσεων ή έκτακτων και αναγκαστικών καταστάσεων τμήματα των εξουσιαστικών κοινωνικών τάξεων συγκεντρώνουν ανέλεγκτο πλουτισμό. Συνέβη με τη γερμανική κατοχή, συνέβη με τη δικτατορία του 1967, συνέβη με την κρίση δημόσιου χρέους των ετών 2010 – 2014, συμβαίνει και σήμερα με την κρίση πανδημίας.

Τα πραγματικά περιστατικά

Με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, δηλαδή με έκτακτη νομοθεσία, η κυβέρνηση μέσω παρένθετης αναδόχου εταιρείας διένειμε στα Μέσα Ενημέρωσης είκοσι εκατομμύρια ευρώ για τη διαφημιστική εκστρατεία προστασίας της δημόσιας υγείας. Ευχαρίστως σημειώνεται ότι η εν λόγω εταιρεία έλαβε ως προμήθεια, μεσούσης κατάρρευσης των δημοσιονομικών μεγεθών, το ποσόν των εξακοσίων χιλιάδων ευρώ.

Το πρώτο ερώτημα

Εγκυρότατες πληροφορίες από τον κοινοβουλευτικό έλεγχο και δημοσιεύματα αναφέρουν ότι δημόσιο χρήμα έρευσε σε «μέσα» ανύπαρκτα ή περιορισμένως υπαρκτά ή υπολειτουργούντα ή λιμνάζοντα.

Αλλά δημόσιο χρήμα έλαβαν και τα λεγόμενα «μεγάλα» ή συστημικά ΜΜΕ. Δηλαδή υπαρκτά «Μέσα». Σύγκρουση μεταξύ ανύπαρκτων και υπαρκτών;

Ενώ το πρώτο οδηγεί στη διάπραξη ποινικών αδικημάτων, μείζονα πολιτική σημασία έχει το δεύτερο. Διότι τα συγκεκριμένα «Μέσα» ασκούν πραγματική εξουσία, χειραγωγούν πλήρως την ενημέρωση και την πληροφόρηση, εξευτελίζουν το συνταγματικό κράτος και μάλιστα συγκυριακά η παρούσα κυβέρνηση συγκροτεί απόλυτο εξάρτημά τους.

Από το πολιτικό ρεπορτάζ και τις ποικίλες δηλώσεις πολιτικών προσώπων ομολογώ ότι δεν κατάλαβα προς τα πού γέρνει η πλάστιγγα της πολιτικής ανησυχίας, κριτικής και καταγγελίας.

Το δεύτερο ερώτημα

Η εμπλοκή της κυβέρνησης στο ζήτημα είναι πολύπλοκη και πολυδαίδαλη. Υφίσταται υφυπουργός στον πρωθυπουργό φορέας της συγκεκριμένης αρμοδιότητας. Επειδή πολιτικά απέναντι στο μείζον πρόβλημα της γνωστής διαπλοκής, από τη λειτουργία της οποίας η κυβέρνηση εξαρτά την επιβίωσή της, αποκλείεται να ενήργησε μόνος του, επομένως εμπλέκεται προφανώς και το πρωθυπουργικό γραφείο.

Τυχόν ανάμειξη βεβαίως προσώπου του οικογενειακού περιβάλλοντος του πρωθυπουργού, αλλά με θεσμικό ρόλο στο μέγαρο Μαξίμου, οδηγεί τα πράγματα ευθέως στον ίδιο τον πρωθυπουργό. Είτε πρόκειται για την τέλεση ποινικών αδικημάτων, είτε για πολιτικώς σκανδαλώδης συμπεριφορές. Ιστορικά μέσα από παρόμοιο δρόμο το Γουότεργκεϊτ άγγιξε τελικά τον Νίξον και τον οδήγησε σε παραίτηση και πτώση.

Το τρίτο ερώτημα

Ο «Guardian» με σχετική αρθρογραφία διέσυρε κατά τρόπο πρωτοφανή την κυβέρνηση. Ορθώς ο διασυρμός προσδιορίστηκε ως διεθνής, γιατί η έγκυρη αυτή εφημερίδα διαβάζεται σε όλες τις ευρωπαϊκές «αυλές» αλλά και από τους ομογάλακτους υπερατλαντικούς. Το θέμα δυσχεραίνει οπωσδήποτε τη διαπραγματευτική ισχύ και θέση της κυβέρνησης σε άλλα ζητήματα εξωτερικής πολιτικής και δημιουργεί μη αναμενόμενες δυσχέρειες και κινδύνους.

Το τέταρτο ερώτημα

Ο Αλέξης Τσίπρας, πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, κατέθεσε ερώτηση στη Βουλή σε συνδυασμό με αίτηση κατάθεσης εγγράφων. Ταυτοχρόνως με ανάρτησή του στα κοινωνικά δίκτυα καθιστά «συνένοχο» τον πρωθυπουργό, ο οποίος ενδέχεται να ανταποκριθεί, ενδέχεται όμως και να μην ανταποκριθεί στις απαιτήσεις του κοινοβουλευτικού ελέγχου. Σε κάθε περίπτωση η στρατηγική του αρχηγού της αντιπολίτευσης είναι μονόδρομος. Πρόσκληση προς τη δημοκρατική κοινωνία για συστράτευση και επαγρύπνηση.

Το πέμπτο ερώτημα

Τελικά πρόκειται για θέμα λειτουργίας του πολιτεύματος. Οι συστημικοί των «Μέσων» εμφανίζονται πανίσχυροι, ανέλεγκτοι και ως εκ τούτου ακλόνητοι. Η πλειοψηφία των μελών του ΕΣΡ αρνείται με θεσμικά ανάγωγο τρόπο να εκπληρώσει τα συνταγματικά και νομοθετικά της καθήκοντα, κλείνοντας το μάτι στους καναλάρχες. Το Σύνταγμα ποδοπατείται (βλέπε Αντώνη Ρουπακιώτη, «Ραδιοτηλεοπτικά μέσα: χάθηκε άρθρο του Συντάγματος», «Εφ.Συν.», 17/06/2020). Οι εξουσίες του πολιτικού συστήματος κατέστησαν κυριολεκτικά επιφαινόμενες. Βρισκόμαστε μπροστά στο καθεστώς της εμφανούς μεν αλλά παραθεσμικής ή αντιθεσμικής αρχής. Δηλαδή μπροστά σε οιονεί ολοκληρωτισμό. Η αντιπολίτευση καλείται, όπως ήδη ελέχθη, να επιτελέσει τον δημοκρατικό και συνταγματικό ρόλο της.

*Ο Κώστας Ζώρας είναι ομότιμος καθηγητής, πρώην αντιπρύτανης του Πανεπιστημίου Αιγαίου

Πηγή: Η Εφημερίδα των Συντακτών

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr