Η δομική αντιπολίτευση της «Θάλειας»

Μόνον όσοι φέρνουν ετσιθελικά την πασιφανή πραγματικότητα στα προκρούστεια μέτρα τους, μετερχόμενοι επικουρικά τη δημιουργική λογιστική και τον αυτοϋμνητικό επικολυρισμό, δεν βλέπουν ότι ακριβώς η πραγματικότητα ασκεί την ισχυρότερη και πλέον τεκμηριωμένη αντιπολίτευση στους εκάστοτε κυβερνώντες. Ωστε, λοιπόν, για τη φονική επιδρομή της «Θάλειας» στην Εύβοια, η κυβέρνηση οφείλει να απαντήσει με κάτι περισσότερο και τιμιότερο από τις συνήθεις ανούσιες ατάκες («κι εσείς τι κάνατε;»), με τις οποίες νομίζει ότι κατατροπώνει τα αντιπολιτευόμενα κόμματα. Στα θύματα οφείλει να απαντήσει. Οχι στα κόμματα.

Ατυχέστατη η έμπνευση να δοθεί το όνομα της μούσας που προστάτευε την κωμωδία σε μια καταιγίδα που η ΕΜΥ την προανήγγειλε ως επικίνδυνη, χωρίς ωστόσο να εισακουστεί. Μόνον οι εξηγήσεις του υφυπουργού Πολιτικής Προστασίας Νίκου Χαρδαλιά για την αποφυγή χρήσης του 112 θα μπορούσε να θεωρηθούν φαιδρές ή κωμικές, αν το επέτρεπε το ευβοϊκό δράμα. Οταν η αποστολή προειδοποιητικών μηνυμάτων για επαπειλούμενα καταστροφικά συμβάντα χαρακτηρίζεται δυνητικός πρόξενος εκατόμβης, προς τι η (υμνηθείσα) ύπαρξη της συγκεκριμένης διεθνούς γραμμής έκτακτης ανάγκης; Σαδιστές ήταν τάχα όσοι αποφάσισαν να την εισαγάγουν;

Η Εύβοια καταβάλλει κάθε χρόνο βαρύ κόστος στις πυρκαγιές – ανθρώπινο, οικολογικό, οικονομικό. Επίσης κάθε χρόνο, ταλαιπωρείται από κυβερνητικές, περιφερειαρχικές και δημαρχικές δεσμεύσεις ότι αρχίζουν πάραυτα υψηλής στάθμης αντιπλημμυρικά έργα. Ωστόσο, παντού όπου η τουριστική ζήτηση είναι υψηλή, το εμμονικά πελατειακό κόμμα-κράτος γελοιοποιεί τις «δεσμεύσεις» του. Οι κάθε είδους εξουσιούχοι μετρούν τον χρόνο κομματιασμένο σε τετραετίες κάλπης. Η πυκνή αυθαίρετη δόμηση στην κοίτη του ποταμού Λήλαντα οδήγησε νομοτελειακά στην καταστροφή. Το πικρό μήνυμα της Μάνδρας, με τους επίσης μπαζωμένους χειμάρρους, έμεινε ανεπίδοτο. Είπαμε βέβαια ότι το λάβαμε, το απομνημονεύσαμε και θα το μεταφράσουμε σε πράξη. Αλλά στην τηλεόραση λέμε πολλά. Και ακόμα περισσότερα προ κάλπης.

Οι συνέπειες της «Θάλειας» επιδεινώθηκαν από την κλιματική κρίση, που, δυστυχώς, μόνο προς αυτοαπαλλαγή την επικαλούμαστε, λες κι είναι το σύγχρονο όνομα της άφευκτης μοίρας, και από το μοντέλο ζωής που δοξάζουν οι «αναπτυγμένες» κοινωνίες. Με την κερδώα πλεονεξία του, το μοντέλο αυτό δεν αφήνει «αναξιοποίητη» ούτε σπιθαμή αμμουδιάς, βουνού ή κοίτης. Συνθλίβει έτσι τη φύση και αντιπολιτεύεται σφοδρότατα τον ίδιο μας τον βίο. Ως προς αυτό, το 112 μάς έχει ήδη προειδοποιήσει. 

Πηγή: Η Καθημερινή

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr