Βυζάκια έξω λοιπόν; *

Ποιος άραγε θα περίμενε ότι το καλοκαίρι του 2020, το τόπλες θα διώκεται από την αστυνομία σε παραλία της Γαλλίας, ενώ η νομοθεσία το επιτρέπει;

Κι όμως, συνέβη. Αστυνομικοί εμφανίστηκαν στην παραλία Sainte-Marie la Mer, στη νοτιοδυτική Γαλλία, την περασμένη Πέμπτη, και ζήτησαν από τις γυναίκες που έκαναν ηλιοθεραπεία με γυμνά στήθη, να καλυφθούν. 

Οι αστυνομικές αρχές κινητοποιήθηκαν μετά από τα έντονα παράπονα μιας οικογένειας που, χρησιμοποιώντας τα παιδιά της ως «επιχείρημα», υποστήριζε ότι «δεν ένιωθε άνετα» με την τόπλες παρουσία των τριών γυναικών. 

Λες και τα παιδιά τους έχουν «κατασκευαστεί», έπειτα από παραγγελία, χωρίς στήθος. Ή το βλέπουν πάντα ντυμένο, ακόμα και το δικό τους. Όταν ήταν μωρά, δεν κρεμόντουσαν από το βυζί της μάνας τους για να φάνε. Θα ήταν ντροπή, άλλωστε, να την βλέπουν με το στήθος έξω.

Η επέμβαση της αστυνομίας για να καταστείλει το τόπλες στην παραλία, προκάλεσε θύελλα αντιδράσεων στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με πολλούς να κάνουν λόγο για υφέρποντα πουριτανισμό στη Γαλλία, «καλώντας» την αστυνομία να επέμβει και στο μουσείο του Λούβρου για τον πίνακα του Ντελακρουά με τη γυμνόστηθη «Ελευθερία» που οδηγεί το Λαό, ενώ άλλοι διερωτήθηκαν πότε «έγινε Σαουδική Αραβία η Σεντ Μαρί λα Μερ».

Από την πλευρά του, ο υπουργός Εσωτερικών της Γαλλίας, Ζεράρ Νταρμαμέν σχολίασε ότι «ήταν λάθος να γίνουν συστάσεις στις γυναίκες για την περιβολή τους» συνεχίζοντας ότι «η ελευθερία είναι πολύτιμο αγαθό. Κι είναι φυσιολογικό να μπορούν οι αστυνομικοί να παραδέχονται τα λάθη τους».

«Εμένα θα με δείτε πάντα με τη στολή μου», σχολίασε η εκπρόσωπος το αστυνομικού τμήματος της περιοχής, για να συνεχίσει εξηγώντας ότι «η τόπλες ηλιοθεραπεία επιτρέπεται στην παραλία της Σεντ Μαρί λα Μερ», επικρίνοντας τη στάση των αστυνομικών, λέγοντας ότι «ήταν αδεξιότητα από μέρους τους, όμως είχαν καλές προθέσεις».

Το δικαίωμα στο τόπλες στις παραλίες είναι κατοχυρωμένο από το νόμο στη Γαλλία. Ωστόσο, ορισμένοι δήμοι με τοπική νομοθεσία έχουν τη δικαιοδοσία να το απαγορεύουν σε κάποιες περιοχές. Μεταξύ των περιοχών που οι γυναίκες δεν έχουν δικαίωμα στο τόπλες είναι οι πλαζ του Παρισιού και οι αστικές παραλίες.

Ολοένα και λιγότερες γυναίκες εμφανίζονται τόπλες στις παραλίες της Γαλλίας τα τελευταία χρόνια, ιδιαίτερα μικρότερα κορίτσια, ενισχύοντας το επιχείρημα περί «νεοπουριτανισμού». 

Ενώ το 1984 το 43% των γυναικών ηλικίας κάτω των 50 ετών στη Γαλλία έκαναν τόπλες, σήμερα είναι λιγότερες από το 20%.

Η μετατόπιση αυτή έχει εν μέρει διαστάσεις που μπορούν να εντοπιστούν τόσο στις αυξανόμενες σεξουαλικές επιθέσεις αλλά και στο «bodyshaming», ζητήματα που απασχολούν πολλά κορίτσια σήμερα. Ωστόσο, κανείς δεν μπορεί να κλείνει τα μάτια σε μια γενικότερη τάση συντηρητικοποίησης των κοινωνιών στην Ευρώπη.

Η πολιτική μετατόπιση της Ευρώπης προς τα δεξιά, με μια σειρά από ακροδεξιά μορφώματα να κερδίζουν χώρο, λόγο και επιρροή διαμορφώνει εκ νέου την ατζέντα, ιδιαίτερα σε επίπεδο δικαιωμάτων. 

Σε όλο αυτό το ασφυκτικό πλαίσιο, έρχονται να προστεθούν αναχρονιστικές και σκοτεινές ενέργείες όπως οι συστηματικές προσπάθειες αυστηροποίησης του πλαισίου των αμβλώσεων, όπως συμβαίνει στην Πολωνία, επιθέσεις σε ομοφιλόφυλους και μετανάστες.

Κινήσεις από το σκοτεινό παρελθόν, συγκροτούν μια συντεταγμένη κίνηση προς τα πίσω, ζητώντας διακαώς την επιστροφή σε απολυταρχικές καταστάσεις. Κι εκεί ακριβώς, τα γυναικεία γυμνά σώματα δέχονται όχι το φως του ήλιου αλλά το σκοτάδι της πατριαρχίας και του νεοσυντηρητισμού. 

Βυζάκια έξω, λοιπόν, γοργόνα τέτοιων καιρών.

* O τίτλος του άρθρου αποτελεί παράφραση από το τραγούδι και τον ομώνυμο δίσκο της Μελίνας Τανάγρη, «Βυζάκια έξω, λοιπόν» ο οποίος κυκλοφόρησε το 1987.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr