Η υστερία των Πέτσινων

Καμία αναφορά στα σχολεία που έχουν κλείσει λόγω κρουσμάτων, οι προβολείς πάνω στα σχολεία όπου τα παιδιά εφαρμόζοντας στην πράξη την εντολή του αξιέραστου Πρωθυπουργού μας, απλώς αυτοπροστατεύονται. Οι εικόνες από τις πλατείες που  κυνηγούν οι αστυνομικοί είναι ακριβώς οι ίδιες με τις εικόνες οποιουδήποτε εν λειτουργία σχολείου. 

Αλλά σύμφωνα με τον κυβερνητικό «ορθολογισμό» ο ιός έχει εκπαιδευτεί, τιμωρεί μόνο τους ανυπάκουους στις απίθανες κυβερνητικές μπουρδολογίες, αερολογίες και παλινωδίες. Τους πειθαρχημένους στον ανορθολογισμό δεν τους μολύνει. 

Τα παιδιά υποτίθεται διδάσκονται στο σχολείο τον ορθό λόγο αλλά τα «αφορισμένα» δεν πείθονται ότι το παγουρίνο του «εθνικού ευεργέτη» λειτουργεί ταυτόχρονα ως ευχέλαιο, ξόρκι και εμβόλιο και τους προστατεύει σθεναρά από την πανδημία. Γιατί καμιά άλλη προστασία δεν τους παρέχεται. Ακόμη και αυτή η περίφημη μάσκα που φτιάχτηκε στους αλουμινάδες φίλους και χορηγούς, το μόνο που πρόσφερε είναι γέλιο, που βέβαια και το γέλιο ενισχύει, όσο να πεις, το ανοσοποιητικό. 

Τα 15χρονα λοιπόν, η Γενιά Z, η iGeneration, καλείται να μην πιστέψει στα μάτια της, ότι μέσα στην αίθουσα των 30τμ είναι μαζί με άλλους 25 συμμαθητές τους, ότι οι καθαρίστριες δεν τους κρύβονται αλλά δεν υπάρχουν και ότι οι εκπαιδευτικοί τους είναι πολύ λιγότεροι από τις διδακτικές τους ώρες.

Αυτά τα 15χρονα γνωρίζουν, βιώνουν, ζουν, τον καθημερινό κυβερνητικό, εκπαιδευτικό, σουρεαλισμό. Αλλά σύμφωνα με τους Πέτσινους, παρασύρονται, υποκινούνται, είναι θύματα και έρμαια κάποιων σκοτεινών δυνάμεων που επιζητούν το κακό τους, το κακό μας, το κακό του Έθνους. Τώρα άμα είσαι και κυβερνητικός Βουλευτής το θέτεις πιο νεοναζιστικά το πράγμα κατονομάζοντας τους  «φίδια στον κόρφο μας».  

Τα παιδιά αυτής της γενιάς το μόνο που έζησαν είναι η τεράστια οικονομική και η βαθύτατα κοινωνική κρίση. Τα παιδιά Ζ δεν ανήκουν στις γενιές που περίμεναν ότι θα ζήσουν καλύτερα από τη γενιά των γονιών τους, δεν ανήκουν στις γενιές που ονειρεύονταν, δεν ανήκουν στις γενιες όπου η εκπαίδευση ηταν όχημα κοινωνικής κινητικότητας.

Η Γενιά Ζ δεν περιμένει τίποτα καλύτερο. Απλά θα αναλωθεί για να μη ζήσει το χειρότερο. Και δεν παραμυθιάζεται με «αριστείες» και άλλα ανέκδοτα, το ξέρει. Και είναι αυτό που θα τη ριζοσπαστικοποίηση. Όχι απαραίτητα σε προοδευτική κατεύθυνση. 

Η iGeneration  χρησιμοποιεί το κινητό ως προέκταση του χεριού της. Και αντί  σε αυτή τη γενιά να ξεδιπλωθεί όλος αυτός ο παγκόσμιος πλούτος της γνώσης και να περιπλανηθεί μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία στην επιλογή και στη μάθηση, μοιράζεται παρωχημένα, άθλια, μίζερα, σχολικά εγχειρίδια που κατ’ ευφημισμό ονομάζονται βιβλία. Οι μαυροπίνακες των παππούδων μας ζουν και βασιλεύουν ακόμη στις τάξεις φυλακές του νου τους. 

Τα παιδιά αυτά, που εκ των πραγμάτων είναι παιδιά του κόσμου, αυτά που θα ζήσουν σε ένα πολυπολιτισμικό περιβάλλον, με ρευστές εθνικές ταυτότητες, φύλα, θρησκείες, δεν διδάσκονται τίποτα από τις κουλτούρες, των ανθρώπων που θα μοιραστούν τις ζωές τους. 

Η Γενιά Ζ αντιδρά σε όλα αυτά; Όχι συνειδητά. Οι αντιδράσεις πάντα ξεκινούν με αφορμές. Ακόμη και ο Μάης του ’68 ξεκίνησε γιατί δεν επιτρέπονταν οι μεικτοί κοιτώνες στις φοιτητικές εστίες. 

Σήμερα η αφορμή είναι η πανδημία και η απόγνωση για την εγκατάλειψη, τη φτήνια  και την πεποίθηση ότι είναι αναλώσιμοι, που τους προσφέρει η Κυβέρνηση. Σήμερα οι καταλήψεις και οι κινητοποιήσεις εναντιώνονται στον κυβερνητικό ανορθολογισμό. Αύριο;

Και αυτό το… αύριο, είναι που φοβίζει τα υστερικά πέτσινα παπαγαλάκια. Γιατί αν η προηγούμενη από αυτήν τη γενιά ενηλικιώθηκε από τον κρότο του όπλου του Κορκονέα, αυτή ενηλικιώνεται από τον ανορθολογισμό του εθνικού αυταρχισμού. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr