Η τηλεκπαίδευση δεν είναι ούτε δωρεάν, ούτε εκπαίδευση

Η εκπαίδευση μέσω διαδικτύου δεν είναι ένα προνόμιο στο οποίο όλοι οι μαθητές και οι μαθήτριες έχουν πρόσβαση, όπως έχουν καταγγείλει δεκάδες εκπαιδευτικοί φορείς μέχρι σήμερα. Αντιθέτως, πατάει σε μία πραγματικότητα που εντείνει τις ανισότητες και τις ταξικές διαφορές και αφαιρεί από την εκπαιδευτική κοινότητα την δυνατότητα για ουσιαστική σύνδεση και κοινωνικοποίηση. Πρόσφατα, η Κοινωνική Κουζίνα «Ο Άλλος Άνθρωπος» κατάφερε να εξασφαλίσει δεκάδες τάμπλετ για μαθητές από το Μεταξουργείο των οποίων οι οικογένειες δεν είχαν τη δυνατότητα να αγοράσουν. Σε συνθήκες παρατεταμένου λοκντάουν, ανεργίας και εργασιακής επισφάλειας, οι περισσότερες οικογένειες δεν έχουν τη δυνατότητα για έναν επιπλέον υπολογιστή (τι γίνεται όταν υπάρχουν πολλά παιδιά;), ενώ σε αρκετά σπίτια δεν υπάρχει ούτε καν σταθερή σύνδεση στο διαδίκτυο.

Τα προβλήματα της τηλεκπαίδευσης είναι πολύ περισσότερα και πολύ πιο βαθιά δομημένα από αυτά που θέλει να βλέπει και να πλασάρει επικοινωνιακά η κυβέρνηση. Οι εικόνες με παιδιά που προσπαθούν να παρακολουθήσουν τα μαθήματα από το κινητό τους τηλέφωνο μέσα στο κρύο και οι ιστορίες για παιδιά που μετακινούνται σε καφετέριες και κοντινά σπίτια είναι ενδεικτικές των δυσκολιών και των αντιφάσεων που προκύπτουν μέσα από την τηλεκπαίδευση.  

Ο Σύλλογος Εκπαιδευτικών Κερατσινίου Περάματος σε πρόσφατη καταγγελία του αναφέρει ότι «στο Δήμο Περάματος τουλάχιστον το 7% των μαθητών από 8 δημοτικά σχολεία αδυνατεί να παρακολουθήσει τα διαδικτυακά μαθήματα. Ειδικότερα, από τους 1.456 μαθητές οι 106 μαθητές δεν έχουν καμία συμμετοχή στην εξ αποστάσεως εκπαίδευση, ενώ από αυτούς οι 38 είναι προσφυγόπουλα από τη Δομή του Σχιστού και Ρομά. Επίσης, ένα ποσοστό 15%, δηλαδή 214 μαθητές συνδέονται μέσω κινητού που τις περισσότερες φορές δυσχεραίνει τη διαδικασία». Υπάρχουν φυσικά και κατηγορίες μαθητών που έχουν αποκλειστεί εντελώς και παραμένουν «αόρατοι» και ανύπαρκτοι για την κυβερνητική πολιτική. Οπως αναφέρει η ΕΛΜΕ σε ανακοίνωση της, «οι μαθητές και οι μαθήτριες των ΣΔΕ των σωφρονιστικών καταστημάτων κράτησης του Κορυδαλλού, αλλά και όλων των φυλακών έχουν εντελώς ξεχαστεί από το Υπουργείο Παιδείας». Το ίδιο συμβαίνει με παιδιά μεταναστών, με προσφυγόπουλα που ζουν στις δομές φιλοξενίας, με παιδιά από ευάλωτες κοινωνικές ομάδες.

Η κυβέρνηση προσπαθεί με «δωροεπιταγές» των 200 ευρώ να καλύψει τα τρομακτικά κενά και να χτίσει επικοινωνιακά μία εικόνα «ψηφιακής αναβάθμισης» της εκπαίδευσης, τη στιγμή που οι πραγματικοί δικαιούχοι της συγκεκριμένης παροχής είναι ελάχιστοι. Για μια οικογένεια με δύο γονείς και δύο παιδιά με εισόδημα έως 12.000€. Για μια οικογένεια με δύο γονείς και ένα παιδί με εισόδημα έως 10.500€ και για μια μονογονεϊκή οικογένεια με ένα παιδί 9.000€. Η δωροεπιταγή των 200€ φτάνει μόνο για την αγορά ενός tablet μεσαίας προς χαμηλής κατηγορίας (εάν υπάρχει στο σπίτι σταθερή σύνδεση στο διαδίκτυο).  Το Voucher επίσης αφορά την κάθε οικογένεια και όχι το κάθε παιδί.  

Για την κυβέρνηση η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση δεν αποτελούν μία έκτακτη συνθήκη, αλλά συνιστούν ταυτόχρονα και ένα σχέδιο αναδιάρθρωσης το οποίο αποτελεί κομμάτι της πολιτικής ατζέντας της Νέας Δημοκρατίας. «Πριν τον κορονοϊό η τηλεργασία και η τηλεκπαίδευση ήταν έννοιες σχεδόν άγνωστες. Τώρα, παρά τα αρχικά προβλήματα, αποτελούν χειροπιαστές κατακτήσεις», ανέφερε χαρακτηριστικά ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης. Το Υπουργείο υποστηρίζει μάλιστα ότι οι μαθητές θα αξιολογηθούν από τη συμμετοχή τους στο «τηλεμάθημα».  Ανεξαρτήτως αν έχουν καλή σύνδεση στο διαδίκτυο, τεχνικά προβλήματα, αν ζουν σε δύσκολες οικογενειακές συνθήκες. Οι μαθητές θα πρέπει να αξιολογηθούν.

Οταν τα παιδιά στερούνται την κοινωνικοποίηση και τη διάδραση, όταν οι ανισότητες οξύνονται και αποκλείουν την πρόσβαση στην δωρεάν παιδεία, η κυβέρνηση προτιμάει να βλέπει «χειροπιαστές κατακτήσεις».

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr