Η παντοδυναμία του «Εμείς»

 Ο  άρχοντας,- ( το κυρίαρχο αρσενικό)-αποτέλεσε την κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας  από τα πρώτα χρόνια της εμφάνισης του ανθρώπινου είδους και συνεχίζει μέχρι σήμερα να εξασκεί την εξουσία του.

Η πολυμορφία του άρχοντα,  ( πολιτικός, ολιγάρχης,   Βασιλάς,  Αυτοκράτορας ,Θεός), για  χιλιετίες    κυριαρχεί   στον πλανήτη, ελέγχοντας   τις μάζες  των υπηκόων και των πιστών του επιβραβεύοντας αλλά και  τιμωρώντας,   κτίζοντας αλλά  και να γκρεμίζοντας,   δίνοντας χάρη  αλλά και να καταδικάζοντας, όπως  περίπου τα κυρίαρχα αρσενικά της αγέλης των πρωτευόντων.

Όλη η καταγραμμένη  ιστορία του ανθρώπου, είναι  βασικά η ιστορία των κοινωνικών, των  πολιτικών  και των πνευματικών ταγών του .

Η  ελευθερία  στην   ικανοποίηση των πιο απίθανων  επιθυμιών  και   των κάθε είδους παρορμήσεων  στις εκδηλώσεις  της ιδιωτικής και της δημόσιας σφαίρας,  προσφέρεται άπλετη   στους ισχυρούς της κοινωνικής, της πολιτικής και της θρησκευτικής εξουσίας . Οι μεγάλες λαϊκές  μάζες όμως, ελέγχονται  από   το σύστημα της άρχουσας τάξης με το καρότο και το μαστίγιο, με τον παράδεισο και την κόλαση,  με την ψευδοικανοποίηση των μικροσυμφερόντων τους    , με την καλλιέργεια του εγώ   και   την παρεμπόδιση της καλλιέργειας του εμείς  .

 Το σύστημα  της άρχουσας τάξης,  υποβάλλει  στην  κοινωνία αλλά και επιβάλλει, με κάθε  διαθέσιμο μέσο,-( σήμερα κυρίως με τα ΜΜΕ και την καταστολή)-τον ανταγωνισμό ,τον καταναλωτισμό, το φόβο και τη μοιρολατρία,    που οδηγούν σταδιακά    στην υποβάθμιση της αυτοεκτίμησης,  με κυρίαρχες συνέπειες, τον πεσιμισμό , την κατάθλιψη και την  κάθε μορφής παραβατικότητα και  εγκληματικότητα.

Τα κατά καιρούς πολιτικά συστήματα,  συνοδοιπορώντας   με  τα συστήματα   των    διαφόρων   θρησκειών , εργάζονται  με ακατάπαυστο ζήλο, για να εμποδίσουν    την πλειονότητα   των ανθρώπων   από την  πρόσβαση   στη γνώση  της  μεγάλης  αλήθειας.  Αυτής, που  εμφανίζεται στο   μικροσκόπιο  του   βιολόγου ερευνητή όταν παρατηρεί τα κύτταρα   και βλέπει  το εξαιρετικό    παράδειγμα της απόλυτης συλλογικότητας, συνεργασίας και αλληλεγγύης που  παρουσιάζει η βιολογική εικόνα των  συντρόφων- κυττάρων που   συναποτελούν τη ζώσα ύλη και φυσικά το σώμα μας.

Αυτή   ενδέχεται να είναι  και η εικόνα της   κοινωνίας, που  θα προκύψει   από τη   συλλογική  συμπεριφορά των ανθρώπων του απώτερου μέλλοντος, όταν   το σκληρό δίδαγμα από τις τραγικές επιπτώσεις της απληστίας ,της αλαζονείας, του απομονωτισμού, της αδικίας και γενικά της αλλοτρίωσης, των προηγουμένων χιλιετηρίδων, θα τους οδηγήσει τελικά   σε μία    μεγαλειώδη κοινωνική μετάλλαξη, ώστε πλέον σαν ελεύθερα  και έλλογα κύτταρα ενός παντοδύναμου συλλογικού σώματος,  να βιώσουν    την απόλαυση της  αυτοεκτίμησης και της απέραντης χαράς, που γεννιέται  από  την  ενσυναίσθηση, το ενδιαφέρον και γενικά την  αγάπη   για  τον κάθε συνάνθρωπο,  χωρίς   την παραμικρή διάκριση,  εθνότητας, φυλής η φύλου, με στόχο  την πραγμάτωση της παραδείσιας συντροφικής  κοινωνικής ευημερίας.  

 Μόνο  η πίστη των ανθρώπων στη   δύναμη  του «Εμείς» ,  που θα εμπεριέχει την αγάπη ,την δημιουργικότητα  και το πάθος για την ανακάλυψη ,  είναι αυτή που   θα μας  ελευθερώσει  από   την κατάρα των ανισοτήτων και των  πολέμων, θα εξαφανίσει  από προσώπου γης, τα εγκλήματα, τη φρίκη των θρησκόληπτων φονταμενταλιστών, τις οικολογικές καταστροφές,  τη φτώχια(υλική και πνευματική)  

Είναι  νομοτελειακό,  ότι θα  έρθει κάποτε, ίσως  στο απώτερο  μέλλον,   η  συγκλονιστική στιγμή,  που θα  συντελεστεί η σύσταση  της ιδανικής  και ελεύθερης    κοινωνίας   των ανθρώπων, που σαν   έλλογα κύτταρα θα υλοποιήσουν το Σώμα της υπερβατικής  χωροχρονικά, και   φυσικά  προϋπάρχουσας     υπόστασης , του κορυφαίου συμπαντικού ,  δημιουργικού    και συλλογικού όντος.   Του Θείου  όντος ,που η ανθρωπότητα οραματίζεται από το ξεκίνημα της ύπαρξης της και που  την αφορά    απόλυτα.

 Η Πίστη  σε μια κοινωνία ανθρώπων ανάλογη με αυτή που μας διδάσκουν να ζήσουμε τα κύτταρα   που συναποτελούν το σώμα μας,  ίσως είναι αυτή ,που στο μέλλον θα μας βγάλει    από το τούνελ της άγνοιας, της δυστυχίας και της αλλοτρίωσης. Ίσως είναι αυτή που θα μας οδηγήσει  στο ξέφωτο   του διάδρομου της απογείωσης για το   παραδείσιο,  το αιώνιο ταξίδι,  πέρα ακόμη και από τις    παρυφές του  σύμπαντος , που μας περιμένει να  το πλημμυρίσουμε  με τη ύπαρξη  μας,  απολαμβάνοντας το απέραντο μεγαλείο του.

(Αρκεί να έχουμε  Πίστη σαν τον  σπόρο του σιναπιού  , και μπορούμε  να     κινήσουμε     βουνά   ).Ιησούς.  (Ματθ .ι ζ΄/17,20.)Αυτός που τη γέννηση του γιορτάζουμε κάθε 25 του Δεκέμβρη, που τον υποδεχτήκαμε με τιμές και βάγια αλλά επειδή δεν μας βόλευαν αυτά που έλεγε τον σταυρώσαμε.)

Ο Γιώργος Μιχαήλ  είναι αρχιτέκτονας -βιομηχανικός σχεδιαστής

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr