Πρώτη ημέρα στα σχολεία

Τα πράγματα ήταν όπως τα περιμέναμε: Χάλια. Τα παιδιά τα έπιασε κι η Άνοιξη, είναι κι αυτός ένας παράγοντας ανθρώπινος, βγήκαν από τα σπίτια τους στον ήλιο, βρήκαν ξανά φίλους, τα αγόρια και τα κορίτσια τους, χωρίς μάσκες, χωρίς αποστάσεις, φυσικά. Οι δε εκπαιδευτικοί, τα ίδια, Βγήκαν από τα σπίτια τους και έπρεπε να διαχειριστούν 27 εφήβους σε ένα τμήμα.

Το φιάσκο των self tests, φυσικά, προέβλεπε την επικείμενη αποτυχία, μία επιπλέον που θα χρεωθεί η Νίκη Κεραμέως. Αποφάσισε να ανοίξει τα σχολεία για να κλείσουν ξανά σε δέκα ημέρες για Πάσχα. Στο μυαλό της υπουργού δεν ξέρουμε τι συμβαίνει, πάντως ξέρουμε πώς εξελίχθηκαν οι δύο προηγούμενες απόπειρές της: σε ολικά λοκντάουν σε ολόκληρη τη χώρα.

Οι έφηβοι, λοιπόν. Αν θυμάμαι έστω λίγο καλά τη μακρινή μου εφηβεία, ήταν απολύτως δύσκολο να συγκρατηθούμε, είτε ο ένας από τον άλλον, είτε μέσα σε τέσσερις τοίχους και δη σχολικούς. Πολλώ δε μάλλον τώρα, όπου επικρατεί ένας διάχυτος φόβος, τα παιδιά είναι εξοργισμένα -ειδικά οι μαθητές της Τρίτης Λυκείου, που φοβούνται ότι θα πάνε για πανελλαδικές οριακά υγιείς, οι δε εκπαιδευτικοί… φοβούνται για άλλα ζητήματα.

Όταν είσαι 16 χρονών, έχεις μια άγνοια κινδύνου που όχι απλώς εννοείται, αλλά επιβάλλεται κι όλας. Στα 16 σου χρόνια ο 50χρονος καθηγητής, σου φαίνεται γέρος, είναι λογικό. Επίσης, στα 16 σου χρόνια δε θέλεις να σκέφτεσαι τον θάνατο. Τα παιδιά δεν πρόκειται να συγκρατηθούν, είναι πιθανότερο να πιστεύουν ότι δεν θα κολλήσουν, ότι η μάσκα είναι κάτι σαν το εξκάλιμπερ, παρά ότι υπάρχει σοβαρός κίνδυνος για τις ζωές ακόμα και των πολύ κοντινών τους ανθρώπων.

Θα μου πείτε, φταίνε τα παιδιά; Φυσικά και δεν φταίνε. Φταίει το Υπουργείο που ξεκίνησε τη σχολική χρονιά με την υπόσχεση της μείωσης των μαθητών ανά τμήμα και συνεχίζει ακόμα χειρότερα: Ανοίγει τα σχολεία για να αποδείξει ότι η κατάσταση είναι ύπο έλεγχο και μετατρέπει τι σχολικές μονάδες σε υγειονομικές βόμβες.

Σε τι κατάσταση βρισκόμαστε; Σε αυτήν την κατάσταση που δεν έχουμε εμβόλια, τα σχολεία δεν είναι κατάλληλα για να υποδεχθούν τους μαθητές και τους εκπαιδευτικούς, δεν έχουμε ΜΕΘ, ούτε γιατρούς και πλέον διασωληνώνονται και οι 30αρηδες. 

Η πολιτική απόφαση της Νίκης Κεραμέως να ανοίξει τα σχολεία λίγο πριν τις πανελλαδικές, πριν το επιθυμητό κύμα τουρισμού και πριν το Πασχα, που δεδομένα θα έχουμε γεμάτες εκκλησίες, όπως είχαμε καθόλη τη διάρκεια της πανδημίας, οδηγεί νομοτελειακά σε μόνο ένα αποτέλεσμα: Αύξηση των κρουσμάτων. 

Είναι πιθανόν οι άριστοι να κάνουν τέτοια λάθη; Βεβαίως και είναι, γιατί η κοινωνική τους γείωση παραμένει μηδενική. Κι έτσι, η μεγαλύτερη βιομηχανία της χώρας, ο τουρισμός, αναμένεται να μπλοκάρει εντελώς φέτος, αν τα πράγματα εξελιχθούν γραμμικά, όπως όλη την χρονιά που μας πέρασε. Και τότε, τα πράγματα δε θα είναι απλώς δύσκολα, δε θα είναι απλώς άσχημα. Θα έχει συντελεστεί ένα έγκλημα εις βάρος της Υγείας των ανθρώπων, πρώτα και κύρια και της διαβίωσής τους, έπειτα.

Η κυβέρνηση εγκληματεί. Η χώρα μπήκε σε έναν λαβύρινθο χειρότερο από εκείνον του 2009 και του πρώτου μνημονίου. Ωστόσο, το καζάνι βράζει. Και πολύ φοβάμαι, πως όταν εκραγεί, δε θα υπάρχει απολύτως τίποτε να δικαιολογεί την κυβέρνηση Μητσοτάκη πια. 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr