«Πυροβολεί» τη συνεπιμέλεια η Κεφαλογιάννη

Την αντίθεσή της με το διαβόητο νομοσχέδιο της κυβέρνησης για τη συνεπιμέλεια εξέφρασε σε άρθρο της η βουλευτής της ΝΔ, Όλγα Κεφαλογιάννη.

Η κ. Κεφαλογιάννη, δημοσίευσε το άρθρο με τίτλο «Σε ποια σημεία διαφωνώ με τον νόμο για τη συνεπιμέλεια» τονίζει ότι το νομοσχέδιο «περιέχει σοβαρές αστοχίες που προσκρούουν στο συμφέρον του παιδιού, νομικώς είναι προβληματική η διατύπωση για εξίσου γονική μέριμνα και πως ο νομοθέτης δεν πρέπει να υποκαθιστά την δικαστική εξουσία.

Πιο συγκεκριμένα γράφει πως στο υπάρχον σχέδιο νόμου, δεν κατορθώνεται να παραμένει στο επίκεντρο των νέων ρυθμίσεων το ίδιο το συμφέρον του παιδιού. «Θα έλεγε κανείς μάλιστα ότι μάλλον διαφαίνεται μια προσήλωση, στις στοχεύσεις των γονέων, με εμφατική αναφορά σε αυτούς, και μάλιστα στον γονέα που δεν διαμένει με το τέκνο», όπως αναφέρει το tvxs.gr.

Η Όλγα Κεφαλογιάννη προσθέτει επίσης ένα παράδειγμα, που δείχνει με ποιον τρόπο το νομοσχέδιο θα επιβαρύνει τις μητέρες οι οποίες συνήθως ζουν με τα παιδιά: «Ενώ ο Α.Κ. ήδη προβλέπει ότι ο καθένας από τους γονείς επιχειρεί και μόνος του συνήθεις πράξεις επιμέλειας του παιδιού ή πράξεις που έχουν επείγοντα χαρακτήρα, το προτεινόμενο νομοσχέδιο, εισάγει ως προϋπόθεση θα λέγαμε για τις πράξεις αυτές, τη φράση «κατόπιν προηγούμενης ενημέρωσης του άλλου γονέα».

«Είναι προφανές» συνεχίζει η βουλεύτρια, «ότι με την πρόβλεψη αυτή, πρακτικά ο γονέας με τον οποίο διαμένει το τέκνο -που είναι συνήθως η μητέρα- θα επιφορτίζεται με την παράλογη υποχρέωση να βρίσκεται σε διαρκή επικοινωνία με τον άλλο γονέα. Και μάλιστα για επουσιώδη ζητήματα της τρέχουσας καθημερινότητας του παιδιού. Κάτι που είναι εκτός από άσκοπο και  αθέμιτο για την τήρηση της ιδιωτικότητας του γονέα που διαμένει με το παιδί».

Η Όλγα Κεφαλογιάννη μιλάει και για άλλες σοβαρές αστοχίες οι οποίες προσκρούουν στον πυρήνα της προστασίας του συμφέροντος του παιδιού. «Στην πρόβλεψη ας πούμε ότι οι γονείς εξακολουθούν να ασκούν από κοινού και εξίσου τη γονική μέριμνα, εντοπίζονται σοβαρά νομικά και ουσιαστικά προβλήματα καθώς είναι αδύνατον οι γονείς να “…εξακολουθούν να ασκούν εξίσου τη γονική μέριμνα” φου εξίσου δεν την ασκούν ούτε καν εντός γάμου σύμφωνα με τον Αστικό Κώδικα»

Προσθέτει επίσης ότι η ισόχρονη άσκηση γονεϊκής μέριμνας παραπέμπει στην υιοθέτηση της εναλλασσόμενης κατοικίας. «Δημιουργούνται έτσι νέα ζητήματα, που έρχονται να περιπλέξουν τις καταστάσεις ανάμεσα σε δύο γονείς, εις βάρος πάντα του παιδιού»

Κλείνει το άρθρο γράφοντας πως μια νομοθετική πρωτοβουλία για τον εκσυγχρονισμό του οικογενειακού δικαίου, θα μπορούσε να λειτουργήσει ταυτόχρονα ως πρόκληση για ριζικές αλλαγές όπως γίνεται σε άλλες χώρες, όπου προβλέπονται οικογενειακά δικαστήρια. Καταλήγει πως ο νομοθέτης θα πρέπει να κινείται στην κατεύθυνση περαιτέρω ενδυνάμωσης αλλά και θωράκισης των ρόλων πάντα προς όφελος του παιδιού».