Ιλουστρασιόν κλειδαρότρυπα

Η Σοφία -που λέτε- είχε μια μάνα, την βασίλισσα Φρειδερίκη, που πίεζε την κυβέρνηση (της ΕΡΕ με πρωθυπουργό τον Κων/νο Καραμανλή) για την προίκα της πριγκίπισσας κόρης της, ζητώντας το ιλιγγιώδες (για την εποχή -Μάϊος του 1962) ποσό των 9 εκατομμυρίων δραχμών, δηλαδή 300.000 ατόφια ζεστά και καταπράσινα δολάρια.

Οι αντιδράσεις ήταν μεγάλες δεδομένου ότι τα χρήματα αυτά διεκδικούσε για την θυγατέρα της (το ερπετό με στέμμα ή η βασιλική κόμπρα) η Φρειδερίκη από τον πιο κατεστραμμένο λαό της Ευρώπης, ο οποίος μόλις είχε βγει από δύο συνεχείς και αιματηρούς πολέμους, τον Β’ παγκόσμιο και τον εμφύλιο που επέβαλαν οι Αγγλοαμερικάνοι.

Επειδή η Φρειδερίκη κυβερνούσε πραγματικά και ο «Εθνάρχης» απλώς προέδρευε της κυβέρνησης του παλατιού (“ποιος κυβερνάει αυτόν τον τόπο;” είχε αναρωτηθεί ο Καραμανλής ένα χρόνο αργότερα -Μάϊος 1963- με αφορμή τη δολοφονία του Γρηγόρη Λαμπράκη, από το παρακράτος της Δεξιάς σε συνεννόηση με το παλάτι) η βασιλομήτωρ είχε επιβάλει την προίκα της κόρη της δια νόμου.

Οι φοιτητές και οι εκπαιδευτικοί, που διεκδικούσαν στους δρόμους της Αθήνας αυξήσεις των δαπανών για την παιδεία, έδιναν καθημερινό αγωνιστικό παρόν με το σύνθημα (που δονούσε τον ουρανό της Αθήνας): “Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία”.

Τελικά η  Παιδεία παρέμεινε στον τόπο μας (μέχρι σήμερα) άπορη κορασίδα, ενώ η Σοφία πήρε όλο τον πλούτο -ως προίκα- και τράβηξε με τον καλό της (Χουάν Κάρλος) για άλλες πολιτείες.

Αυτές τις άλλες πολιτείες το ζεύγος -όλα αυτά τα χρόνια- φρόντισε να καταληστέψει και ύστερα από μια σειρά σκανδάλων που εξόργισαν την Ισπανία, ο Χουάν Κάρλος «αναγκάστηκε» να ζει τους τελευταίους μήνες αυτοεξόριστος στο Αμπου Ντάμπι (“είναι πικρό το ψωμί της ξενιτιάς”), αφού βεβαίως ενθρόνισε προηγουμένως το γιό του (και της Σοφίας) Φίλιππο τον ΣΤ’, γιατί ως γνωστόν «σόι πάει το βασίλειο» ή «το σκατό χάνεται, το γονίδιο ποτέ».

Στην πρόσφατη συνάντηση της Σοφίας με τον Κυριάκο στο Μαξίμου, αφού ο επικεφαλής των «αρίστων» μίλησε για το Τατόι (σαν να επρόκειτο για περιουσία που δεν ανήκει στον ελληνικό λαό), η κυριολεκτικά προικισμένη -με αναγκαστικό νόμο- πέταξε την φιλοφρόνηση της: “Πρέπει να πω, σας θαυμάζει ο κόσμος όλος”.

Αυτά βλέπει και ο Πέτρος Κωστόπουλος και θα την κάνει την αποκοτιά (για την φουκαριάρα την σφυρίδα του), αφού μας απειλεί ότι θα εκδώσει ξανά το περιοδικό «Nitro».

“Πιστεύω ότι τα περιοδικά πέθαναν. Θα μου πεις «τρελός είσαι, πού πας, στο νεκροταφείο;». Δεν είμαι τρελός. Τα coffee-table magazines είναι περιοδικά υψηλής αισθητικής, με ακριβό χαρτί, που δεν βγαίνουν κάθε μήνα”.

Διότι ο Πέτρος μας «ξεβλάχεψε», ο Πέτρος αναγκάστηκε να κλείσει ολόκληρη ΙΜΑΚΟ χάνοντας πολλά χρήματα (των Τραπεζών), ο Πέτρος έγινε αναχωρητής (στην Ψαρού της Μυκόνου) πνίγοντας τον πόνο του ανάμεσα σε ακριβά ουίσκι, σαμπάνιες, πούρα και καψουροτράγουδα του Ρέμου, για τους κακόμοιρους τους εργαζόμενους του, που -10 χρόνια μετά-  παραμένουν απλήρωτοι.

Tώρα που η «αριστεία» κανοναρχεί, τώρα που το Τατόι ανακαινίζεται, τώρα που η έκπτωτη βασιλεία επανεμφανίζεται, τώρα που η Μαρέβα αποθεώνεται, η ιλουστρασιόν κλειδαρότρυπα πρέπει ν’ ανανεώνεται.

Διότι όπως λέει και ο Βρετανός επιχειρηματίας Thomas Dewar: “Μην κρίνεις έναν άντρα από τα ρούχα του, αλλά από τα ρούχα της γυναίκας του”.

 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr