Πού μπορεί να οδηγήσει ο εξαναγκασμός;

Κανέναν δεν εξέπληξε η υφυπουργός Εργασίας Δόμνα Μιχαηλίδου, η οποία παραδέχτηκε ότι εντέλει θα απολυθούν οι εργαζόμενοι που θα αρνηθούν να εμβολιαστούν παρά την υποχρεωτικότητα που επέβαλε η κυβέρνηση σε συγκεκριμένους κλάδους. Όπως κανένας δεν πίστεψε τόσο εκείνη όσο και άλλα κυβερνητικά στελέχη που στη συνέχεια θέλησαν να ανασκευάσουν.

Αν η κυβέρνηση Μητσοτάκη ήθελε να μην απολύσει αυτούς τους εργαζόμενους, θα προσανατολιζόταν σε άλλα μέτρα για να τους πείσει ή ακόμα και να τους πιέσει να εμβολιαστούν. Δεν θα κατέφευγε στο μέτρο της άδειας άνευ αποδοχών, η οποία συνιστά προσωρινή απόλυση.

Επίσης, θα είχε διαψεύσει φιλικά προς αυτήν μέσα ενημέρωσης που εδώ και αρκετό καιρό κραδαίνουν την απειλή της απόλυσης πάνω από τους ανεμβολίαστους εργαζόμενους. Κατά συνέπεια, η θέση της ήταν και παραμένει ξεκάθαρη. Αλλά δεν είναι εύκολη στην εφαρμογή της. Ο εξαναγκασμός σε απολύσεις δημιουργεί την ανάγκη προσλήψεων για να καλυφθούν τα κενά. Και απαιτεί την πληρωμή αποζημιώσεων -που μπορεί να είναι πολύ υψηλές- για τους απολυθέντες.

Πιστεύει κάποιος στα σοβαρά πως κάτι τέτοιο συμφέρει το κράτος και τους ιδιώτες, ειδικά σε αυτή τη συγκυρία της οικονομικής και της υγειονομικής κρίσης; Κατηγορηματικά όχι. Πρόκειται για ένα ακραίο μέτρο, αμφίβολης νομιμότητας και με μεγάλο κόστος.

Τίθεται συνεπώς το ερώτημα: Δεν καταλαβαίνει η κυβέρνηση τις συνέπειες των πράξεών της; Πιθανότατα τις καταλαβαίνει, αλλά είναι εγκλωβισμένη στις ιδεοληψίες της, στα αδιέξοδα της πολιτικής της, στον τρόπο που διαχειρίζεται την κρίση.

Ο εξαναγκασμός είναι βασικό συστατικό της πολιτικής της σε όλα τα πεδία. Όπως και η ενεργοποίηση του κοινωνικού αυτοματισμού με διχαστικές πρακτικές που στρέφουν ένα κομμάτι της κοινωνίας εναντίον ενός άλλου και στοχοποιούν επαγγελματικές ομάδες, ανάλογα ποιες συμφέρει κάθε φορά.

Με δεδομένο ότι έχουμε πολύ δρόμο ακόμα έως ότου αφήσουμε την πανδημία πίσω μας, πρακτικές σαν αυτές της κυβέρνησης δημιουργούν ρήγμα στον κοινωνικό ιστό και τροφοδοτούν αντιδραστικές, οπισθοδρομικές, ακόμη και φασιστικές αντιλήψεις μέσα στην κοινωνία, ενώ σε καμία περίπτωση δεν ενισχύουν τη δημόσια υγεία.

Οι χθεσινές διαδηλώσεις αρνητών του εμβολιασμού είναι ενδεικτικές της κατάστασης που μπορεί να δημιουργηθεί. Τι πρέπει να γίνει, άραγε, για να το καταλάβουν ο ένοικος του Μαξίμου και η κυβέρνησή του;

Πηγή: efsyn.gr