«Πότε πρόλαβε και έγινε κάθαρμα ο Μητσοτάκης;»

Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Το ερώτημα του Πορτοσάλτε πλανάται πάνω από τη χώρα καθώς η λέξη κλειδί είναι ο χρονικός προσδιορισμός  “πότε”. Διότι σου λέει πρέπει να ορίσουμε από πότε και μετά, από ποια χρονική αφετηρία και ύστερα θα μπορεί κάποιος να λογίζεται ως κάθαρμα.

Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά διότι η λέξη “κάθαρμα” έχει και γλωσσικό και πολιτικό ενδιαφέρον. Είναι κατ’ αρχάς συνώνυμη με τις λέξεις “ελεεινός και τρισάθλιος”, “ανήθικος”, “απόβρασμα”, “κανάγιας”, “παλιάνθρωπος”, “φαύλος” κλπ, κλπ. Τα άτιμα τα λεξικά δεν φείδονται χαρακτηρισμών, αλλά δε λένε πότε είναι επιτρεπτό να λες κάποιον κάθαρμα, ούτε αν έχει περίοδο χάριτος το υποψήφιο κάθαρμα, ούτε ακόμα υπό το βάρος ποίων εγκλημάτων μπορεί να του αποδοθεί ο χαρακτηρισμός.

Ας πούμε, μπορεί κάποιος να χαρακτηριστεί ως δολοφόνος αν σκοτώσει με δόλο ή ακόμα και ως “δολοφόνος” με εισαγωγικά αν “σκοτώσει”, πάλι με εισαγωγικά, δεκάδες χιλιάδες παιδιών με όπλο τη βάση εισαγωγής στα πανεπιστήμια. Αλλά κάθαρμα; Βαρύς κι ασήκωτος ο χαρακτηρισμός, ακόμα και για ένα “δολοφόνο” – με εισαγωγικά…

Πολιτικά μιλώντας, τον χαρακτηρισμό “κάθαρμα” τον πρωτακούσαμε τον Ιούλιο του 1965, όταν εκατοντάδες χιλιάδες λαού διαδήλωναν ενάντια στην αποστασία του πατρός Μητσοτάκη και άλλων βουλευτών της Ένωσης Κέντρου. Τότε που το παλάτι με τη συνδρομή των αποστατών έριξαν τη νόμιμη κυβέρνηση του τόπου. Τότε ο Μητσοτάκης ο πρεσβύτερος δήλωνε σε κάποια συνεδρίαση της Βουλής, όντας στην κυβέρνηση των αποστατών: “Οφείλω να σας ειπώ ότι η ψυχολογία, η οποία εδημιουργήθη και οι μέθοδοι, αι οποίαι εχρησιμοποιήθησαν τας ημέρας αυτάς δεν έχουν προηγούμενον… Αι απειλαί, η άσκησις πιέσεως, αι περιφερόμενοι νομάδες εις τα οδούς της πόλεως με τα συνθήματα «Τούμπα δολοφόνε», «Μητσοτάκη κάθαρμα» νομίζω ότι δεν τιμούν την πολιτικήν ηγεσίαν της δημοκρατικής παρατάξεως”. (Ο Σωτήρης Πέτρουλας δολοφονήθηκε από την αστυνομία επί υπουργίας Τούμπα στο Δημόσιας Τάξης).

Σήμερα το ίδιο σύνθημα στολίζει και τον Κυριάκο. Δε γνωρίζουμε αν τα συνθήματα αποδοκιμασίας κληρονομούνται. Δε γνωρίζουμε επίσης αν ξύπνησε η μνήμη κάποιων συνταξιούχων που παρευρέθηκαν στη δοξολογία της Μητρόπολης για τον Μίκη και θυμήθηκαν τα οργισμένα νιάτα τους. Εδώ δεν είχαμε “περιφερόμενες νομάδες εις τα οδούς της πόλεως” όπως έλεγε ο συγχωρεμένος, αλλά “στημένους, εγκάθετους και βαλτούς” κατά τον έτερο αστέρα της δημοσιογραφίας Οικονόμου.

Πάντως καλού-κακού και προκειμένου να μην του ασκηθεί πίεσις και διαταραχθεί η ψυχολογία του Κυριάκου από τα κακοήθη συνθήματα, ας ερευνήσουν οι μυστικές υπηρεσίες του καθεστώτος μήπως εντός των ΚΑΠΗ εξυφαίνεται συνωμοσία γηραιών νοσταλγών των Ιουλιανών, οι οποίοι ακούνε “Μητσοτάκης” και το συνδέουν με το “κάθαρμα”!!! Διότι σωστά αναρωτιέται ο Πορτοσάλτε: “Πότε πρόλαβε και έγινε κάθαρμα ο Κυριάκος;” Κι αν, σου λέει, ενστερνιστεί η νεολαία και αναπαράγει τα συνθήματα των γηραιών αμετανόητων πολιτών στις σημερινές εκρηκτικές συνθήκες; Τότε φουρτούνα στα μπατζάκια των ανόητων κυβερνώντων και των πλουμιστών παπαγάλων τους.   

Και ευλόγως μπορεί ο καθείς να αναρωτηθεί και για τις άλλες απρέπειες που ακούγονται τελευταία σε βάρος του πρωθυπουργού. Όταν ακούμε το εξωφρενικό “Μητσοτάκη γα… κλπ”, ρωτάμε: “πότε πρόλαβε;” Πάντως το σίγουρο είναι ότι τέτοια συνθήματα που σχετίζονται με τη γενετήσια συμπεριφορά δεν προέρχονται από εκείνους που έζησαν τα γεγονότα του 1965, λόγω εγγενούς…αδυναμίας. Διότι το μεν πνεύμα πρόθυμον, η δε σαρξ ασθενής. Στους λίγους επιζήσαντες ενεργούς που μπορούν και επιμένουν ακόμα, και οποίοι δεν το έχουν ρίξει στο “τσάι και συμπάθεια”, είμαστε νοερά μαζί τους και χειροκροτούμε ακατάπαυστα μέχρι τελευταίου…δακτύλου!!!  

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr