Κάποιες σκέψεις με αφορμή την εκλογική συμπεριφορά του Δήμου Παύλου Μελά (Σταυρούπολη).

Το να «πέφτουμε από τα σύννεφα» όταν συνειδητοποιούμε ότι οι φασίστες έχουν απήχηση στη νεολαία των λαϊκών γειτονιών, δεν αρμόζει στην αριστερά. Το βλέπουμε επί δεκαετίες στη δυτική Ευρώπη. Το αντικρίσαμε στις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας και στην Ελλάδα. Το ξανάδαμε σε κάποιες από τις καταλήψεις σχολείων ενάντια στη Συμφωνία των Πρεσπών του 2018, τονίζω το κάποιες. Το ξέρουν εδώ και πολλά χρόνια όσοι παρακολουθούν τις κερκίδες των γηπέδων και τη συμπεριφορά μερίδας των οργανωμένων οπαδών.

Τι φανταστήκαμε δηλαδή, ότι αρκούσε η καταδίκη της ηγεσίας της Χ.Α. για να κοπεί με το μαχαίρι ένα φαινόμενο που έχει πολιτικές και κοινωνικές ρίζες; Το σφάλμα αυτό στην πολιτική μας σκέψη αποτελεί μια σύγχρονη εκδοχή του λεγκαλισμού, του να θεωρούμε δηλαδή ότι όλη η πολιτική και κοινωνική σύγκρουση διεξάγεται αποκλειστικά με όρους τυπικής νομιμότητας. Η ακροδεξιά ποτέ δεν χαρακτηριζόταν από λεγκαλισμό, χαρακτηριστικά ο Καρλ Σμιτ έγραφε ότι η ισχύς ενός νόμου εξαρτάται από τη δυνατότητα του να εφαρμοστεί.

Ο Δήμαρχος Παύλου Μελά, όπου ανήκει η Σταυρούπολη, σε συνέντευξη του μετά τα γεγονότα στο ΕΠΑΛ Σταυρούπολης υποστήριξε ότι «Οι λαϊκές γειτονιές ήταν παραδοσιακά – και παραμένουν – απέναντι στον φασισμό…» και ότι «Η Χρυσή Αυγή έπαιρνε στην περιοχή ποσοστά ανάλογα με τα πανελλαδικά της». Ούτε απολύτως ακριβές είναι αυτό, ούτε αποτυπώνει την πλήρη εικόνα. Γιατί στον συγκεκριμένο Δήμο η Χ.Α. πήρε 9,39% τον Σεπτέμβριο του 2015 και 5,32% τον Ιούλιο του 2019. Δηλαδή σταθερά 2% πάνω από τα πανελλαδικά ποσοστά της.

Επίσης, η Ελληνική Λύση πήρε στον ίδιο Δήμο 6, 87% τον Ιούλιο του 2019, δηλαδή 3% πάνω από το πανελλαδικό ποσοστό της. Έχει κι αυτό τη σημασία του, η Ελληνική Λύση δεν είναι φασιστική – ναζιστική αλλά αναμφισβήτητα είναι ακροδεξιά. Αθροιστικά η προσφυγούπολη αυτή της δυτικής Θεσσαλονίκης έδωσε στους φασίστες και στους ακροδεξιούς 12,2% το 2019. Ως αποτέλεσμα, η ΝΔ ήταν πεσμένη και δεύτερη στον Δήμο με 28%, ενώ αντίθετα ο ΣΥΡΙΖΑ πήρε πάνω από το πανελλαδικό ποσοστό του, πήρε 35%. Ενώ λίγο ανεβασμένα σε σχέση με τα πανελλαδικά ποσοστά τους ήταν και το ΚΚΕ και το ΜΕΡΑ25.

Παρατηρούμε δηλαδή ότι σε αυτή την λαϊκή περιοχή, είναι ισχυρή και η αριστερά και η ακροδεξιά. Είναι αποδυναμωμένη η ΝΔ (που σε αυτήν πάντως πρόσκειται ο Δήμαρχος) και το ΠΑΣΟΚ, που πήρε μόλις 6%. Τα γεγονότα λοιπόν είναι ξεκάθαρα.

Ένα κομμάτι των λαϊκών στρωμάτων που δεν βαυκαλίζεται ότι είναι ή θα γίνει «μεσαία τάξη» σύμφωνα με τις υποσχέσεις της ΝΔ, ψηφίζει ακροδεξιά. Δεκαετίες τώρα, σε όλη την Ευρώπη, ρωτάμε γιατί. Μια εύκολη απάντηση είναι ότι φταίει η απογοήτευση από την πρακτική της αριστεράς, ως αντιπολίτευση ή όποτε συμμετείχε στη διακυβέρνηση. Αυτό λέγεται επί δεκαετίες στη Γαλλία μετά την εμπειρία της συμμετοχής της ΚΚΓ στην κυβέρνηση Μιτεράν, έτσι ερμηνεύτηκε η άνοδος του Σαλβίνι στην Ιταλία, αυτό λένε και κάποιοι στην Ελλάδα αναφερόμενοι στις δυσκολίες και στα σφάλματα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ.

Όμως, η προθυμία μας να αυτομαστιγωθούμε μπορεί να είναι συγκινητική αλλά δεν σημαίνει ότι μας δίνει την σωστή απάντηση. Δεν εξηγούν τα λάθη του ΚΚΓ το 1990 γιατί ο Ζεμμούρ στη Γαλλία, με όπλο τη θεωρία της «μεγάλης αντικατάστασης», έχει ξαφνικά ξεπεταχτεί σαν σφήνα μεταξύ παραδοσιακής Δεξιάς και ΛεΠεν και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει μπει αυτός και όχι η ΛεΠεν αντίπαλος του Μακρόν στον δεύτερο γύρο. Κατά τον ίδιο τρόπο, όσο και αν οι πολιτικές της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ συμπίεσαν οικονομικά τους ελεύθερους επαγγελματίες, δεν πείθομαι ότι αυτό ήταν το βασικό πρόβλημα στη Σταυρούπολη.

Κάποια νέα παιδιά ζητάνε από την κοινωνία απαντήσεις για τον αποκλεισμό που βιώνουν, για την αίσθηση τους ότι «δεν ανήκουν» στην κοινωνία μας όπως λειτουργεί σήμερα. Βιώνουν το no future του παλιού πανκ ή το ohne mich της γερμανικής νεολαίας πριν κάποιες δεκαετίες και επιλέγουν μια τελείως
αντιδραστική διέξοδο, προφανώς γιατί είναι η περισσότερο απτή διέξοδος για αυτούς. Επειδή λοιπόν κάθε άνθρωπος προσδιορίζει την ταυτότητά του ανήκοντας κάπου, μερικοί επιλέγουν τη συλλογικότητα και άρα τον αυτοπροσδιορισμό που τους προσφέρει η κερκίδα στο γήπεδο ή ο πρωτόγονος εθνικισμός της Χ.Α.

Όσο και να διαφωνούμε με την απεχθή «απάντηση» που 5-10 από αυτούς επιλέγουν, δεν πρέπει να αδιαφορήσουμε για το ερώτημα που πολλοί περισσότεροι θέτουν. Ποιο μέλλον έχουν και ποια ταυτότητα (κοινωνική φιγούρα έλεγαν κάποιοι φιλόσοφοι παλαιότερα) έχουν αυτά τα παιδιά; Η απάντηση τωνΖεμμούρ, Σαλβίνι, εγχώριων ακροδεξιών είναι να βρουν ταυτότητα μέσα από το μίσος προς τους «άλλους», από τους μετανάστες μέχρι τους «άπλυτους αριστερούς». Η δική μας όμως απάντηση ως αριστερά, για να είναι πειστική, πρέπει να απαντάει σε αυτό που ρωτάνε με τους όρους της δικής τους βιωμένης πραγματικότητας, όχι σε αυτό που εμείς θα θέλαμε να ρωτάνε σύμφωνα με τη δική μας υποκειμενικότητα.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr