Η μνήμη στοιχειώνει τον Κυριάκο

Την 48η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου εναντίον της αμερικανόπνευστης δικτατορίας των συνταγματαρχών διάλεξε ο Κυριάκος Μητσοτάκης για να επιβεβαιώσει τον πολιτικό τυχοδιωκτισμό του. Αυτή την ημέρα διάλεξε για να ασελγήσει πάνω στην ιστορική μνήμη. Την ημέρα που έχει καταγραφεί στη συλλογική μνήμη ως ημέρα εξέγερσης με κυρίαρχα συνθήματα: “Κάτω η χούντα”, “Έξω οι ΗΠΑ”, “Λευτεριά στους πολιτικούς κρατούμενους”, “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία”, “Κάτω οι τύραννοι”… 

Αυτή την ημέρα διάλεξε να ντύσει το μήνυμά του με λέξεις κενές περιεχομένου ρίχνοντας αλάτι στις ανοιχτές πληγές της μνήμης εκείνων που έζησαν τη θηριωδία της χουντικής τυραννίας. Έντυσε το μήνυμά του με τη ρηχότητα και τον οπορτουνισμό που τον χαρακτηρίζει, αποφεύγοντας κάθε μνεία στη χούντα, στη δικτατορία, στους στρατοκράτες που κατέλυσαν την Δημοκρατία. Είπε ο 6 μηνών … “πολιτικός κρατούμενος”:  

 “Σαράντα οκτώ χρόνια από την ιστορική εξέγερση του Πολυτεχνείου, θυμόμαστε και τιμούμε. Εμπνεόμαστε και τολμούμε. Συλλογιζόμαστε και προχωρούμε!” 

Τί ακριβώς θυμάται ο Κυριάκος; Ποιόν τιμά; Από ποιόν και από τί εμπνέεται; Τί τολμάει; Τί ακριβώς συλλογιέται;

Ας επιχειρήσουμε μιαν απάντηση.

Θυμάται ότι από τα σπλάχνα της παράταξής του ξεπήδησαν οι βρικόλακες που κατέλυσαν την Δημοκρατία και ως εκ τούτου επιδιώκει να τους έχει αποκούμπι στις πολιτικές του επιδιώξεις.

Τιμάει τα χουντικά απολειφάδια και τους ακροδεξιούς υμνητές των Απριλιανών δικτατόρων δίνοντάς τους κυβερνητικό στασίδι στην κυβέρνηση των …αρίστων.

Εμπνέεται από τις αρχές της Δεξιάς. Της αναχρονιστικής Δεξιάς η οποία ιστορικά ποτέ δεν κατάφερε να εκσυγχρονιστεί ιδεολογικά ώστε αποκοπεί από τον ομφάλιο λώρο που τη συνδέει από τους δοσίλογους και τους ταγματασφαλίτες της Κατοχής, τα στρατοδικεία και τις εκτελέσεις του εμφυλίου και του μετεμφυλιακού καθεστώτος, τους βασιλόφρονες και τους ακροδεξιούς στυλοβάτες και εραστές της χουντικής περιόδου των οποίων τις ψήφους υπολογίζει. 

Συλλογιέται την προσωπική του πολιτική επιβίωση με κάθε τίμημα.

Τολμάει να μιλάει για:

“…μία ασφαλή Δημοκρατία. Που βαθαίνει τον χαρακτήρα της και απλώνει τα δικαιώματα του πολίτη. Δεν νοσταλγούμε γερασμένα συνθήματα, αλλά υλοποιούμε ζωντανά αιτήματα […] οι λέξεις «Ψωμί-Παιδεία-Ελευθερία» ανανεώνουν το νόημά τους. Εμπνέοντας, πλέον, μία νέα και ισχυρή Ελλάδα. Που, ήδη, αλλάζει και ακμάζει!”

Ο ανερμάτιστος πρωθυπουργός επιχειρεί να καπηλευθεί το σύνθημα “Ψωμί, Παιδεία, Ελευθερία” αλλά, δυστυχώς γι’ αυτόν, οι λέξεις αυτές νοηματοδοτούν μια νέα Ελλάδα στον αντίποδα αυτής που ονειρεύεται ο Μητσοτάκης.  

Η Ελλάδα του Κυριάκου αλλάζει προς το χειρότερο. Ακμάζει ο θάνατος και ο φόβος του θανάτου, η κατάργηση δημοκρατικών δικαιωμάτων, η συρρίκνωση της δημόσιας Παιδείας και Υγείας.

Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη ακμάζει η διαπλοκή, η ρεμούλα, η αρπαχτή, το πελατειακό κράτος, η μιντιακή δικτατορία της ενημέρωσης.

“Νέα και ισχυρή Ελλάδα” σημαίνει για τον Κυριάκο: περισσότερος αυταρχισμός, περισσότεροι αστυνομικοί και λιγότεροι γιατροί, νοσηλευτές, δάσκαλοι και καθηγητές. Περισσότερα λεφτά για τα λιβανιστήρια της ενημέρωσης και λιγότερες ΜΕΘ (είναι πολυτέλεια για τον Σκέρτσο και πεταμένα λεφτά για τον Πέτσα!!!)  

Στην Ελλάδα του Μητσοτάκη η λέξη “μνήμη” στοιχειώνει τον ύπνο της παράταξής του. Η μνήμη των γεγονότων και του νοήματος του Πολυτεχνείου, όπως παλιότερα η μνήμη της Αντίστασης, των δημοκρατικών Αγώνων του 114, της Αντίστασης στην δικτατορία.

Η μνήμη, αυτή η ακριβή σύντροφος των ανθρώπων του τίμιου μόχθου και της ελπίδας, των εραστών της ζωής, της δημοκρατίας και του ονείρου, της απογοήτευσης και της ανάτασης…

” Η μνήμη, κύριο όνομα των θλίψεων, ἑνικοῦ ἀριθμοῦ, μόνον ἑνικοῦ ἀριθμοῦ και ἄκλιτη. Ἡ μνήμη, ἡ μνήμη, ἡ μνήμη”. (Κική Δημουλά)

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr