Δεν έχουμε ενδείξεις. Γιατί αυτή είναι η δική μας ζωή.

Να ξεκαθαρίσουμε δυο τρία πράγματα. Κάθε άνθρωπος σύμφωνα με τη ζωή του πορεύεται. Και η δικιά μας ζωή ήταν, είναι και θα είναι μες στον πλούτο. 
Μπορεί να μην επιστρέφουμε από τη δουλειά, να μαγειρέψουμε να φάνε τα παιδιά μας, και να μην κάνουμε μηνιαίους υπολογισμούς στο οικογενειακό τεφτέρι. Μπορεί να μην σκουπίζαμε και να σφουγγαρίζαμε οι ίδιοι τα σπίτι μας, να μη χτυπάμε εισιτήριο στα λεωφορεία. Αλλά όλα αυτά δεν σημαίνουν τίποτα, εμάς δεν μας λένε κάτι. Δεν έχουν σχέση με τον προσωπικό μας θρίαμβο.

Ο δικός μας θρίαμβος έχει πολλά ξενύχτια και ακόμα πιο πολλά τα λεφτά. Το δημόσιο χρήμα πρέπει να μοιραστεί, να πουληθεί, να χαριστεί με ισορροπίες. Ξημερώνουμε για να λύνουμε και να δένουμε υποθέσεις με μεγαλοεπιχειρηματίες. Έχει σημασία αν αυτό το αλισβερίσι γίνεται δίπλα σε αναμμένα τζάκια με Ardbeg Uigeadail ουίσκι; Δεν έχει. 
Και πολλές φορές μένουμε ξάγρυπνοι στα ατσαλάκωτα λινοσκεπάσματά μας, χαζεύοντας στο κενό Netflix κι εξολοθρεύοντας νοερά εσωκομματικούς αντιπάλους. 

Τα παιδιά μας δεν είχαν έγνοια για τις πανελλαδικές, είχαμε και πάντα θα έχουμε χρήματα για τα πιο ακριβά διεθνή πανεπιστήμια. Μήτε πλένουμε εμείς τα πιάτα τους μετά το φαγητό. Πάντα θα έχουμε άλλους να το κάνουν. Όμως ξεπλένουμε άλλους λογαριασμούς. Είναι πολλοί αυτοί που πρέπει να μείνουν ικανοποιημένοι και πολλά αυτά που έπρεπε να καλυφθούν, ειδικά όταν κάθε ξαναμμένος πολιτικάντης και δόλιος δημοσιογράφος προσπαθεί να βγάλει πομπές και σκάνδαλα στη φόρα. Είναι πολλά τα υποβρύχια κουμάντα που πρέπει να κάνουμε. Κι αυτές είναι οι σοβαρές δουλειές. Όχι να παίρνουμε σβάρνα τους διαδρόμους των νοσοκομείων. 

Ας μας κατηγορούν κάποιοι ότι εκδράμουμε τριήμερα. Δεν καταλαβαίνουν. Δεν ξέρουν πως αυτή ήταν είναι και θα είναι η ζωή μας. Δεν έχουμε άλλη, αυτός είναι ο τρόπος μας. Όπως αυτός είναι ο τρόπος του αγρότη να βγαίνει νύχτα να ποτίζει τη βαμβακοφυτεία του και του εργάτη να πηγαίνει στο πόστο του με το πρώτο πρωινό λεωφορείο. Κι όλοι αυτοί να ψηφίζουν εμάς. Και ποιους να ψηφίσουν; Τη γειτόνισσά τους; Τι έχει να ζηλέψουν από δαύτη; Τι έχει ένας όμοιός τους ή έστω ένας πρώην αριστερός πρωθυπουργός για να ζηλέψουν; Πιο δίκιο του εργάτη, ποια κοινωνική ευημερία, ποια ιστορία και ποια αλληλεγγύη; Σιγά μην πούμε για τον λύκο και τα εφτά κατσικάκια. Εξ άλλου η μεγαλειώδης απόδειξη της ύπαρξης του Θεού είναι το κακό. Ο Ντοστογιέφσκι σας το λέει.   

Ναι, ξεψυχάνε ομαδικά οι πολίτες. Και τι θέλετε να κάνουμε; Αυτή είναι η ζωή. Δεν είμαστε φιλόσοφοι για να διαβάζουμε τη ζωή απ΄ την ανάποδη. Businessmen είμαστε. Κάποιοι θα έχουμε τους καλύτερους γιατρούς πάνω από το κεφάλι μας σε σουίτες νοσοκομείων και κάποιοι θα πεθαίνετε στους διαδρόμους τους. Ακριβώς γι΄αυτό μας ψηφίζετε. Επειδή δεν έχουμε ενδείξεις. Επειδή εχθρευόμαστε τον ανθρωπισμό των δικαιωμάτων και της ισότητας. Επειδή η δικές σας απώλειες ζωής είναι το αντίλυτρο της δικής μας ευζωίας. Τι δεν καταλαβαίνετε…;

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr