"Στο νήμα": Πολιτικό ντοκιμαντέρ των Αλέξανδρου Παπανικολάου, Έμιλυς Γιαννούκου

Τι τρέχει εδώ; 

Αρκετό και ενδιαφέρον παρασκηνιακό υλικό από τη στενή «παρακολούθηση» του προέδρου της κοινοβουλευτικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξη Τσίπρα, για ένα περίπου χρόνου, από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου του Ιουνίου 2012 μέχρι και το ιδρυτικό συνέδριο του κόμματος τον Ιούλιο 2013.  

Γιατί να το δούμε;

Παρουσιάζει αρκετές ενδιαφέρουσες πληροφορίες γύρω από καθημερινότητα του Αλέξη Τσίπρα, πασπαλισμένες με καίριες αλλά και πιασάρικες λεπτομέρειες γύρω από κάποια γεγονότα που προκάλεσαν θύελλα (κλείσιμο τη ΕΡΤ) ή σόκαραν την κοινή γνώμη (βιαιοπραγία Κασιδιάρη κατά Κανέλη όπου ο Τσίπρας δεν πιστεύει σε ότι βλέπει σχολιάζοντας: «καλά, ο τύπος είναι ψυχοπαθής»).

Στην πραγματικότητα όμως το σκηνοθετικό δίδυμο δεν καταφέρνει να εισχωρήσει στον προσωπικό κόσμο ή την σκέψη του διάσημου πρωταγωνιστή του και αρέσκεται σε κάποια καλοφτιαγμένα, ανθρώπινα έως και μελαγχολικά πλάνα του ηγέτη του ΣΥΡΙΖΑ, φωτίζοντας είτε τον προβληματισμό του («Στενοχωρήθηκα πολύ που χάσαμε. Τότε δεν μας περίμεναν ότι θα κάνουμε την έκπληξη οπότε θα είναι κατάλληλα προετοιμασμένοι για την επόμενη αναμέτρηση» αναφερόμενες στην ήττα στις εκλογές του 2012 αλλά και στην ανάδειξη του κόμματος του σε αξιωματική αντιπολίτευση) είτε τον συμβιβασμό του γύρω από τη δημοσιότητα («Όταν είδα τη μούρη μου σε αφίσες ή στις στάσεις των λεωφορείων σοκαρίστηκα. Μου πήρε πολύ καιρό μέχρι να συνηθίσω την ιδέα ότι πλέον είμαι δημόσιο πρόσωπο και δεν μπορώ να περπατώ αμέριμνος στο δρόμο»). Λείπει πάντως το ειδικό βάρος ενός πολιτικού ντοκιμαντέρ που αντλεί σκληρές αλήθειες ή ουσιαστικές εκμυστηρεύσεις από τον κεντρικό χαρακτήρα και φωτίζει ελάχιστες πτυχές από την προσωπικότητα του Αλέξη Τσίπρα.

Ειδικό βάρος αποκτά η χαλαρή, φιλική συνέντευξη Τσίπρα στο Σταύρο Θεοδωράκη για τις ανάγκες της προεκλογικής εκστρατείας του πρώτου πριν από 2 χρόνια καθώς σε λίγο καιρό οι δύο άντρες θα τεθούν αντιμέτωποι στην κάλπη της 25ης Μαίου.   

Δείτε το τρέιλερ: 

ΚΡΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΥ Από τους Παναγιώτη Φρούντζο, Κωνσταντίνο Καϊμάκη