«Τοπόσημο»: Πρωθυπουργός κενός περιεχομένου!

Όλος αυτός ο κυβερνητικός ζόφος που μας τριγυρνά θέλει να μας πείσει ότι όλα καλά καμωμένα, ότι ευτυχώς που υπάρχουν για να κυβερνούν τις ζωές μας και να λέμε κι ευχαριστώ από πάνω!!! Τόσο θανατικό, τόση μαυρίλα, τόση αναλγησία, τόση αλαζονεία, τόσο σκουπιδαριό στην εξουσία, που οι λέξεις θαρρείς πως τελείωσαν για να περιγράψεις το βούρκο που ξεχειλίζει από τα κεφάλια, το στόμα και τις αποφάσεις της κουστωδίας της γελοιότητας. Της μαύρης τρύπας ενός γόνου που ζει και αναπνέει για να παπαγαλίζει προστατευμένος ό,τι μπούρδα του πλασάρουν οι ανιστόρητοι αυλοκόλακες. Και αυτός με ύφος μεγατόνων να κορδακίζεται μπροστά στις κάμερες νομίζοντας ότι εκστομίζει σοφίες. Δεν είναι μόνο η τελευταία του δήλωση στον Άι – Στράτη περί “τοπόσημου διχασμού”, είναι όλο το κόνσεπτ ενός πρωθυπουργού ανερμάτιστου. Είναι το “τοπόσημο”: πρωθυπουργός κενός περιεχομένου!!! 

Θα μπορούσε να λέει τις συνηθισμένες παπάντζες περί εμβολίων, πανδημίας, για τις καλύτερες μέρες που έρχονται και τα τελευταία μίλια με ή χωρίς τούνελ. Αλλά όταν είσαι κενός περιεχομένου δεν μπορείς να κάνεις ούτε αυτό σωστά. Αυτός είναι ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Στις πλάτες του ξεχαρμανιάζουν φωστήρες της τρισηλίου ηλιθιότητας αυλικοί, κάποιοι από τους οποίους νόμισαν ότι η Ιστορία του τόπου μπορεί να γίνει άρλεκιν και χυδαιότητα, αρκεί να ταιριάζει στην ποιητική διάθεση του Κυριάκου να απαγγέλλει ασυναρτησίες. Σε αυτόν έχουν επενδύσει οι φερόμενοι ως ιδιοκτήτες της χώρας. Σε αυτόν και στην πολιτική που πρεσβεύει οφείλουν να αντισταθούν οι πολίτες πριν μας πάρει και μας σηκώσει.

Με όπλο τη μνήμη, την Ιστορία αυτού του τόπου, τα οράματα για μια δικαιότερη κοινωνία χωρίς αποκλεισμούς και μισαλλοδοξία, μπορούμε να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα, όπως μας λένε οι ποιητές. Αντίδοτο στον γραβατωμένο τους ζόφο έχουμε τα τραγούδια μας, τα όνειρά μας, τις ελπίδες μας, μια θερμή χειραψία, ένα συντροφικό χαμόγελο, ένα νεύμα με νόημα και μήνυμα που πατάει γερά στη γη.

Αυτοί ντιλάρουν με τις ζωές μας παζαρεύοντας τα PCR τεστ. 
Εμείς, επειδή έχουμε τη ζωή πολύ αγαπήσει, λέμε:

Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι, 
βγάλε από την πόρτα το κλειδί
το παιδί ξανάρχισε να παίζει
το κανάρι πάλι κελαηδεί

Βάλε κι άλλη αγάπη στο τραπέζι

Κάποιος πονεμένος θα βρεθεί
………….

Άνοιξε στο φως το παραθύρι
δέσε μια κορδέλα στα μαλλιά
βάλε το λουλούδι στο ποτήρι
να γεμίσει η κάμαρη ευωδιά.

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr