Στοχεύουν στο κεφάλι που ξεχωρίζει

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι μια καλή πένα στην υπηρεσίας της Δεξιάς. Υπηρετεί με σθένος την “Πολακιάδα”, το προσφιλές σπορ όσων θέλουν να πετάνε την μπάλα στην εξέδρα, να αλλάζουν την ατζέντα, όταν ο Μητσοτάκης τα κάνει μαντάρα. Τη μια “ο Πολάκης καπνίζει”, την άλλη “ο Πολάκης βρίζει”, την τρίτη “ο Πολάκης στην ψαροταβέρνα”, την τέταρτη “ο Πολάκης” γενικώς και αορίστως χωρίς ρήμα, επίθετο ή προσδιορισμό. Θα έλεγε κανείς ότι ο Πολάκης στοιχειώνει τον ύπνο τους, ότι δεν αντέχουν τον τραχύ και επιθετικό λόγο του κρητικού πολιτικού, ότι διαμαρτύρονται τα σαλόνια και οι γούνες της “καλής” κοινωνίας από κάποιον που μπαίνει απρόσκλητος στo tea party τους. Ότι το σαβουάρ βιβρ της “καθωσπρέπει” κοινωνίας των αστών της αρπαχτής και του σουσουδισμού δεν αντέχει “αγροίκους” στυλ Πολάκη. “Oh mon Dieu” όπως θα έλεγε και η γαλλοσπουδαγμένη Κεραμέως! 

 

Ο Θεοδωρόπουλος είναι ξεσκολισμένος στο γράψιμο. Με τίτλο “Διατηρητέος Πολάκης”, γράφει μεταξύ άλλων στην Καθημερινή:

     “Ο Πολάκης είναι επιτυχημένος πολιτικός. Ας το παραδεχθούμε... Μπορεί να μην έχει έργο να παρουσιάσει. Όμως δεν το χρειάζεται. Το έργο του είναι ο ίδιος του ο εαυτός, ο Παύλος Πολάκης. Eνα έργο καλοδουλεμένο με την ολοκλήρωση που προσφέρει στην ανθρώπινη μορφή η αρμονία εσωτερικού κόσμου και περιγράμματος. Μια φυσιογνωμία … με την αθυροστομία, την πρωτογενή αγένεια, την αμορφωσιά και την αδιαφορία για οποιονδήποτε κανόνα κοινωνικής ή πολιτικής συμπεριφοράς, δημοκρατικής κατά προτίμηση. Βλέποντας τις μουντζούρες …των καταληψιών το Οικονομικό Πανεπιστήμιο, σκέφτηκα πως είναι η εικαστική εκδοχή του ανθρώπινου τύπου που εκπροσωπεί ο Πολάκης. Όπως η ζωγραφική στα σπήλαια του Λασκό μπορεί να μας πει πολλά για το ανθρώπινο είδος τον καιρό εκείνο, έτσι και οι μουντζούρες στους τοίχους θα αναγκάσουν τους ανθρωπολόγους του μέλλοντός μας να αναζητούν τον Πολάκη... Αφορά την ανθρωπολογική έρευνα και, ως εκ τούτου, φρονώ ότι θα πρέπει να κηρυχθεί διατηρητέος…Ένα πρωτόγονο πλάσμα πρόθυμο να τσαλαπατήσει τους κανόνες και τις συνθήκες της συνύπαρξής μας…”

Ο Τάκης Θεοδωρόπουλος είναι έξυπνος άνθρωπος. Είμαι σίγουρος ότι σε μια στιγμή ειλικρινούς αναστοχασμού – “ποιος είμαι, πού πάω, τί γράφω;” – έγραψε το κείμενο αυτό όχι για τον Πολάκη αλλά για τον Άδωνι Γεωργιάδη. Αυτόν είχε στο νου του, αυτόν περιγράφει, αυτός τον βασανίζει, με αυτόν συναγελάζεται πολιτικά. Πόσο εύκολο είναι άραγε να καταπίνεις καθημερινά αμάσητη μια ακροδεξιά καρικατούρα, όντας στις επάλξεις μιας στρατευμένης αποστολής: Να διατηρηθεί με κάθε τρόπο το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο, ακόμα κι αν κινδυνεύεις να αυτογελοιοποιηθείς με τα γραφόμενά σου; 

Πολλοί λένε ότι ο Πολάκης είναι το alter ego του Άδωνι. Είναι έτσι; Τί σχέση μπορεί να έχει ένας εκπρόσωπος των αφεντικών με εκείνον που υπερασπίζεται τα συμφέροντα των εργαζομένων; Τί σχέση μπορεί να έχει η μούχλα των υπογείων της διαπλοκής, της αρπαχτής, του γκεμπελισμού, του αγοραίου εθνικισμού, της ξενοφοβίας και της ψευτιάς με τον καθαρό αέρα του Ψηλορείτη; Του αέρα που ενίοτε γίνεται ξεροβόρι και πλευριτώνουν όχι μόνο οι αντίπαλοι αλλά και φίλοι;

Ο Πολάκης φαίνεται ότι ακολουθεί τους στίχους του ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη: “Σαν πρόκες πρέπει να καρφώνονται οι λέξεις. Να μην τις παίρνει ο άνεμος”. Ακόμα κι όταν πολλές φορές η πρόκα βγαίνει από την άλλη μεριά του τοίχου με αποτέλεσμα να γκρινιάζουν οι ένοικοι της Αριστερής πολυκατοικίας οι οποίοι είναι ιδιαίτερα ευαίσθητοι στις οιμωγές καθωσπρεπισμού των αντιπάλων. Των χυδαίων αντιπάλων που φτύνουν κατάμουτρα τους πολίτες με τις αποφάσεις τους, αλλά προς θεού, σκίζουν τα ιμάτιά τους όταν ο αψύς λόγος του Πολάκη υποτίθεται ότι προσβάλει την αστική τους ευγένεια. Των υποκριτών, που μένουν στο επιφαινόμενο προκειμένου να κρύψουν την ουσία των καταγγελιών του κρητικού. 

Το ερώτημα είναι αν έχουν δίκιο όσοι από τις φίλιες δυνάμεις διαμαρτύρονται όταν ο Πολάκης επελαύνει σαν οδοστρωτήρας στην πολιτική σκηνή; Όταν γίνεται αφορμή μαζικής επίθεσης προς τον πολιτικό του χώρο από την επικοινωνιακή υπεροπλία του αντιπάλου; Όταν θεωρείται ότι η καθημερινή παρουσία του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν εντάσσεται στη συλλογική προσπάθεια καθορισμού της επικοινωνιακής ατζέντας του χώρου του;. Όταν τον εγκαλούν όχι τόσο για το περιεχόμενο των δημόσιων παρεμβάσεών του όσο για τον οξύτητά τους και το timing. Είναι ένα ερώτημα στο οποίο πρέπει να απαντήσει ο ίδιος ο Πολάκης ο οποίος γνωρίζει πολύ καλά ότι ο αντίπαλος στοχεύει το κεφάλι εκείνου που ξεχωρίζει. Όπως γνωρίζει ότι αυτός δεν είναι ο άλλος από τον Τσίπρα... 

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr