Σήμερα γίνομαι… γαϊδούρι

Στέκουν στο λιοπύρι υποταγμένα στη μοίρα τους, περιμένοντας το επόμενο αγώι. Τουρίστας θα είναι; Επιπλα; Κιβώτια με προϊόντα; Ποιος ξέρει τι θα λάχει στο καθένα. Αλλο ένα καλοκαίρι τα άλογα, τα γαϊδουράκια και τα μουλάρια της Υδρας θα επιτελέσουν το καθήκον που βαραίνει το είδος τους.

Στο λιμάνι, στη θέση αναμονής τους, η Αρχαιολογική Υπηρεσία δεν επιτρέπει την κατασκευή στεγάστρου. Λες και θα διέφερε από τις τέντες και τις πέργκολες των γύρω καταστημάτων εστίασης… Εχουν τοποθετηθεί ομπρέλες, αλλά σπάνια ανοίγουν. Μια φυσάει, μια τις ξεχνάνε, όλο δικαιολογίες. Υπάρχει μια μικρή γούρνα με νερό, συχνά γεμάτη σκουπίδια και αποτσίγαρα, αλλά βρίσκεται στην άκρη και τα ζώα είναι δεμένα. Πώς να την πλησιάσουν;

Κάθε φορά που κάποιος σχολιάζει την κατάσταση των ιπποειδών στην Υδρα –και αλλού– τα αίματα ανάβουν. «Δυσφημείτε το νησί μας», «η ζωή εδώ ανέκαθεν έτσι ήταν», «τα “φορτιάρικα” ζώα ή είναι χρήσιμα ή θα εξαφανιστούν, όπως έγινε στις πόλεις. Θα τα βλέπουμε σε ζωολογικούς κήπους» – και άλλα παρεμφερή επιχειρήματα.

Ας τα πάρουμε με τη σειρά: Σ’ ένα νησί χωρίς αυτοκίνητα, είναι δεδομένο ότι τα ιπποειδή θα χρησιμοποιούνται για μετακινήσεις και μεταφορές. Το πώς αυτό γίνεται είναι το θέμα. Δεν είναι δικαιολογία η έλλειψη οχημάτων. Πώς διασφαλίζεται η ευζωία αυτών των ζώων; Υπάρχουν κάποιοι που τα κακομεταχειρίζονται; Και αν ναι, ποιος επιβλέπει την τήρηση της νομοθεσίας; Επίσης, είναι απαράδεκτο, εν έτει 2022, να αντιμετωπίζουμε τα «φορτιάρικα» της Υδρας ως στοιχείο του couleur locale, ως άψυχη καρτ ποστάλ. Και κάτι ακόμη: περίπου 2.000 ιπποειδή υπάρχουν στην Υδρα και ούτε ένας κτηνίατρος. Εχει και αυτό τη σημασία του.

«Ανθρωποι χάνονται και εσείς κόπτεστε για τα γαϊδούρια!» – τελευταίο επιχείρημα, των πιο επιθετικών από όσους αντιδρούν στην κριτική. Ομως, όποιος δεν έχει ενσυναίσθηση για τα ζώα συνήθως αδιαφορεί και δείχνει σκληρότητα και για τους ανθρώπους.

Ο δήμαρχος Υδρας μήνυσε προ μηνών Ολλανδή δημοσιογράφο γιατί δημιουργούσε, όπως υποστήριξε, ανθελληνικές εντυπώσεις. Δεν είναι δυσφήμιση για τον τόπο του η εικόνα των ιπποειδών στο λιμάνι; Εχω γνωρίσει Υδραίους που αγαπούν πραγματικά τα ιπποειδή τους, τα σέβονται και τα φροντίζουν. Υπάρχουν όμως και άλλοι, που τα βλέπουν σαν εργαλεία. Σήμερα, λοιπόν, είμαι ένα από αυτά τα βασανισμένα γαϊδούρια. Νιώθω τη δίψα, την κούραση, την απελπισία τους και ελπίζω κάποιος να νοιαστεί για το μέλλον τους.

Πηγή: Kathimerini.gr

Τα άρθρα που δημοσιεύονται στην κατηγορία «Απόψεις» εκφράζουν τον/την συντάκτη/τριά τους και οι θέσεις δεν συμπίπτουν κατ' ανάγκην με την άποψη του koutipandoras.gr