Ο Παύλος Ι. Παυλίδης, νέος συγγραφέας και τραγουδοποιός, έγραψε το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο «Οι Αποφάσεις Των Τρελών», το οποίο θα κυκλοφορήσει στις 14 Ιουνίου από τις εκδόσεις Ισηγορία.

Ποιοι είναι τελικά οι τρελοί και ποιοι οι λογικοί της κοινωνίας και της καθημερινότητάς μας; Μήπως οι τρελοί απλώς δεν ακολουθούν την πεπατημένη; Μήπως χρειαζόμαστε τη βοήθειά τους για να βγούμε από τα κλουβιά μας;

Σατυρικές προσεγγίσεις σοβαρών θεμάτων σε καθημερινό λόγο, στο βιβλίο του Παύλου Ι. Παυλίδη, ο οποίος απαντάει στις ερωτήσεις μας και μας λέει δυο λόγια παραπάνω για όλα αυτά.

–Γιατί διάλεξες να ασχοληθείς με το θέμα των τρελών;

“Οι άνθρωποι είναι τρελοί! Δεν τίθεται θέμα. Βεβαίως οι ίδιοι επιμένουν να εκλαμβάνουν τους εαυτούς τους, ως λογικούς. Όμως, βλέπω να αποδέχονται την εξαθλίωση των πολλών, ως κάτι το λογικό. Το άνισο μοίρασμα των αγαθών…κι αυτό λογικό. Στο τέλος, για παρηγοριά, υπερκαταναλώνουν άχρηστα και επικίνδυνα προϊόντα –μη ξεχνάμε πως με αυτά ταΐζουν τα παιδιά τους. Αυτή είναι η λογική στο σήμερα, την οποία ενδιαφέρομαι να καταστρέψω, με ρομαντικό τρόπο, γράφοντας και τραγουδώντας”.

– Στον πρόλογο του βιβλίο σου αναφέρεις ότι «ένας λογικός μπορεί να υποφέρει το κλουβί του…ένας τρελός όχι». Τι σημαίνει αυτό;

“Δε θέλω να προσδιορίσω αυτά που γράφω. Επιθυμώ ένα είδος διάδρασης με τον αναγνώστη. Αν μεταφράσω αυτό που γράφω, ενδέχεται να πέσω στην παγίδα ενός συγγραφικού καθοδηγισμού. Το βιβλίο είναι απαλλαγμένο από τέτοιου είδους επιδιώξεις. Ας δει ο καθένας μας το δικό του. Ας κρίνει ο καθένας μόνος του, τη σχέση του με το κλουβί“.

–Πότε πρόλαβες να γράψεις δύο βιβλία μέσα σε έναν χρόνο;

“Δε μπορώ να πω πως πρόλαβα. Η έκδοση 2 βιβλίων, μέσα σε ένα χρόνο, περισσότερο φανερώνει αργοπορία. Ας πούμε, πως επί χρόνια μάζευα άνθη και τώρα είναι ο καιρός της απόσταξης”.

-Πες μας βιβλία και συγγραφείς που σου αρέσουν.

“Θα μας πάρει το ξημέρωμα. Πρέπει να μνημονεύσω 400 και πλέον βιβλία από τον Όμηρο έως τον Όσο. Θα αναφέρω πρόχειρα, πως θαυμάζω το αφαιρετικό της ιδέας στη Δίκη του Κάφκα. Συμπάσχω βιωματικά με τους Φτωχούς του Ντοστογιέφσκι. Οι Δίκαιοι του Καμύ, μου ενεργοποίησαν ένα περίεργο είδος ευγένειας, στην αντιμετώπιση προβλημάτων ηθικής.Από το Πνεύμα των Νόμων του Μοντεσκιέ, πήρα αρκετές σημαντικές πληροφορίες και το Σκέψεις ενός Ληστού του Δ. Παπαρηγόπουλου (γιος του γνωστού ιστορικού), καθάρισε το μυαλό μου, από τον μολυσμένο αέρα των πόλεων”.

-Εμπνέεσαι από τα πρόσωπα που αγαπάς, από τους φίλους σου, από αυτά που βλέπεις γύρω σου ή γράφεις με μόνο οδηγό τη φαντασία;

“Τα γύρω μου, με ορίζουν με τον ίδιο τρόπο που η περιφέρεια ενός κύκλου, ορίζει το κέντρο του. Στο 1ο μου βιβλίο, αναφέρω πως ‘’η φαντασία είναι η συνέπεια της πραγματικότητας’’. Υπο αυτό το πρίσμα, η φιλία είναι η ομορφότερη πλευρά της δικής μου πραγματικότητας. Οι φίλοι, η μουσική και τα γραπτά, αλληλεπιδρούν. Ζει το ένα μες στο άλλο. Αυτό το μπλέξιμο είναι η έμπνευσή μου”.

-Η κρίση αφορά το βιβλίο; Το επηρεάζει;

“Όσον αφορά την εμπορική πλευρά του βιβλίου, βεβαίως! Η οικονομική κατάπτωση μας δε μπορεί να αφήσει ανεπηρέαστα, ούτε τα περιστέρια στο Σύνταγμα, πόσο μάλλον τα βιβλία. Ο πυρήνας του βιβλίου όμως, παραμένει άθικτος. Δεν υποκύπτει σε εξωτερικές πιέσεις. Δεν έχει την νοοτροπία ενός πρωθυπουργού και ευτυχώς. Η σχέση του αναγνώστη με τα βιβλία, είναι ερωτική. Κι όπου υπάρχει έρωτας δεν υπάρχει κρίση!”

Το πρώτο βιβλίου του Παύλου Ι. Παυλίδη έχει τον τίτλο “Μ’ Ακούς;”.