Για γέλια και για κλάματα…ο Βουλαρίνος χλευάζει τον Θανάση Παπακωνσταντίνου 

Με το γνωστό, δήθεν σατιρικό και καυστικό ύφος, ο Μάνος Βουλαρίνος προσπάθησε να απαξιώσει τον Θανάση Παπακωνσταντίνου.

Έχετε ακούσει που λένε όλοι, δεξιοί και αριστεροί, πως η σάτιρα πρέπει να στρέφεται κατά της εξουσίας; Ε ο «σατιρικός» Βουλαρίνος ανάμεσα σε έναν καλλιτέχνη και στη πιο βάναυση μορφή εξουσίας, την καταστολή, επιλέγει να χλευάσει τον δημιουργό.

Ο αρθρογράφος της Athens Voice απομονώνοντάς μια φράση του Θανάση Παπακωνσταντίνου για την παιδεία και όχι απαραίτητα για την εκπαίδευση, σχολίασε με ύφος Δαπίτη: «Να, εδώ ο καλλιτέχνης Θανάσης Παπακωνσταντίνου δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα πανεπιστήμια από τα καφενεία και τις κατασκηνώσεις».

Να, εδώ ο καλλιτέχνης Θανάσης Παπακωνσταντίνου δεν μπορεί να ξεχωρίσει τα πανεπιστήμια από τα καφενεία και τις κατασκηνώσεις. pic.twitter.com/JCOeQYy8Tz

— Manos Voularinos (@ManosVoularinos) September 17, 2022

Η αναλυτική τοποθέτηση του Θ. Παπακωνσταντίνου που ενόχλησε τον Βουλαρίνο, έγινε ως απάντηση στο όργιο βίας των αστυνομικών δυνάμεων στο ΑΠΘ και ήταν η εξής:

«Έχω έρθει εδώ μαζί με τους συνεργάτες και να παίξουμε και να τραγουδήσουμε, αλλά κατά βάση γιατί θέλουμε να στηρίξουμε το φοιτητικό κίνημα, που παλεύει κατά τη γνώμη μου σχεδόν μόνο του, ενάντια στη λαίλαπα του αυταρχισμού και την καταστολή. Έχω κι έναν λόγο παραπάνω, γιατί έχω περάσει από το ΑΠΘ, την Πολυτεχνική σχολή και έχω να πω το εξής:

Η γνώση που κατά τη γνώμη μου κανείς παίρνει στα Πανεπιστήμια, είναι δευτερεύον θέμα, γιατί στην ουσία η γνώση είναι προσωπική επιλογή και πορεία του καθενός και μπορεί να την αποκτήσει και μόνος του και χωρίς Πανεπιστήμια και χωρίς δασκάλους και χωρίς υποτιθέμενες βιβλιοθήκες.

Το βασικότερο που βίωσα ως φοιτητής και μάλιστα χωριατόπαιδιο από την ύπαιθρο, είναι η κοινωνικοποίηση, η ζύμωση στις ιδέες και ο πολιτισμός. Πριν από λίγο σκεφτόμουν ότι σαν φοιτητής άκουσα για πρώτη φορά και μάλλον στην πρώτη του φορά, τον Νίκο Παπάζογλου. Πρέπει να ήταν 77′-78′ σε κάποιο από τα αμφιθέατρα και πραγματικά νομίζω ότι μαζί με τη γνώση πάει και η ζύμωση και ο πολιτισμός.

Γνώση χωρίς ελευθερία είναι απόγνωση».