"Πολιτική κρίση…ή πολιτικοί σε κρίση;"

Του Γιώργου Δρακούλη

Στις μέρες μας η πολιτική βρίσκεται στο εδώλιο του κατηγορουμένου. Θεωρείται ως βασική υπαίτιος για τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία και για την γενικότερη παρακμή της εποχής. Ποιος, όμως, είναι πραγματικά ο ένοχος η πολιτική ή οι πολιτικοί;

Ο εκχυδαϊσμός του πολιτικού βίου και η έκπτωση του πολιτικού ήθους είναι κοινός τόπος. Η ποιότητα και η αποτελεσματικότητα της πολιτικής χαρακτηρίζονται από την συμπεριφορά και τις πράξεις των πολιτικών προσώπων. Δυστυχώς, όμως, στις μέρες μας η άσκηση της πολιτικής έχει ταυτιστεί σε μεγάλο βαθμό με τον πολιτικαντισμό. Σημεία γραφής του σήμερα στην πολιτική ζωή είναι ο καιροσκοπισμός, η διαφθορά, η υποσχεσιολογία, η σκανδαλοθηρία, η ρουσφετολογία, ο εκμαυλισμός και η ωφελιμιστική αντίληψη του δημοσίου συμφέροντος. Παράλληλα, η αδιαφορία των πολιτικών για τα προβλήματα και τις ανάγκες του απλού πολίτη, η απομάκρυνσή τους από την κοινωνία και η εξάρτησή τους από μεγάλα οικονομικά συμφέροντα αποτελμάτωσαν την πολιτική ζωή. 

Συνεπώς, η πολιτική παρουσιάζει έντονα συμπτώματα εκφυλισμού, που απογοητεύουν την κοινή γνώμη. Οι νέοι, ιδίως, είναι αυτοί που απογοητεύονται περισσότερο, με αποτέλεσμα να απομακρύνονται από τα πολιτικά δρώμενα και να απαξιώνουν την πολιτική, αφήνοντας ελεύθερο τον πολιτικό στίβο στους χειρότερους και αδίστακτους εκπροσώπους του. Έτσι, οι συνέπειες θα είναι ολέθριες για την πολιτική και το μέλλον της κοινωνίας, που ανήκει ούτως ή άλλως στους νέους.

Κρίση αντιπροσώπευσης είναι, ως επί το πλείστον η παρούσα πολιτική κρίση και όχι κρίση της ίδιας της πολιτικής. Ωστόσο, επειδή οι πολιτικοί αποτελούν τον καθρέφτη της κοινωνίας, μήπως θα έπρεπε πρώτα να αναζητήσουμε τις ευθύνες στις επιλογές μας και μετά στα λόγια και στα έργα τους; Η πολιτική κρίση δεν είναι απαραίτητα μια κακή περίοδος για την κοινωνία, διότι από την μια την απορρίπτει τις νοοτροπίες του χθες, τις απλουστευμένες λογικές του άσπρου ή του μαύρου, τα τσιτάτα και τις παλαιοκομματικές τακτικές, και από την άλλη δίνει απλόχερα την ευκαιρία να αλλάξουμε τα κακώς κείμενα και να δημιουργήσουμε ένα νέο αύριο, το δικό μας αύριο!

Η απάρνηση της πολιτικής, αντιθέτως είναι κακή περίοδος, γιατί εμφωλεύει σοβαρούς κινδύνους για την πολιτική εξέλιξη και την κοινωνική πρόοδο. Με απολιτικούς πολίτες και ιδιαίτερα απολιτικούς νέους…το μέλλον δεν μπορεί να είναι παρά μόνο αβέβαιο!