Επίσκεψη της Ζωής Κωνσταντοπούλου στους κρατούμενους-απεργούς πείνας στον Κορυδαλλό

Τις φυλακές Κορυδαλλού επισκέφθηκε σήμερα η υπεύθυνη επί θεμάτων Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ Ζωή Κωνσταντοπούλου, κατόπιν αιτήματος της Επιτροπής Αγώνα Φυλακών.

Οι κρατούμενοι όλων των φυλακών της χώρας είχαν προχωρήσει σε αποχή συσσιτίου από τις 18 Ιουνίου και την Δευτέρα ξεκίνησαν απεργία πείνας διαμαρτυρόμενοι για το νομοσχέδιο για τη δημιουργία φυλακών τύπου Γ’, στο οποίο, όπως τόνισε η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, αντιτίθενται όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι και αρμόδιοι φορείς.

Η κ. Κωνσταντοπούλου ενημερώθηκε από την Διευθύντρια των Φυλακών και είχε συνάντηση με ευρεία αντιπροσωπεία των κρατουμένων. Όπως ενημερώθηκε, ήδη 1.300 κρατούμενοι βρίσκονται σε απεργία πείνας στις φυλακές Κορυδαλλού, ενώ περίπου 4.000 είναι οι κρατούμενοι-απεργοί πείνας στις φυλακές όλης της χώρας.

Όπως επισημαίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, η ιατροφαρμακευτική κάλυψη είναι απολύτως ελλιπής έως ανύπαρκτη, πράγμα που σημαίνει ότι η παρακολούθηση της υγείας των κρατουμένων-απεργών πείνας επαφίεται στους ίδιους, επικουρούμενους από τον εκάστοτε παρόντα σωφρονιστικό υπάλληλο που, όμως, δεν έχει ιατρικές γνώσεις.

Μετά τη συνάντηση η Ζωή Κωνσταντοπούλου δήλωσε:

«Η υγεία και η ζωή των κρατουμένων δεν μπορεί να εγκαταλείπεται από την Πολιτεία, η οποία έχει υποχρέωση να μεριμνήσει για τη διαφύλαξη και προστασία των πιο θεμελιωδών δικαιωμάτων των ανθρώπων που βρίσκονται υπό την ευθύνη της. Τα ανθρώπινα δικαιώματα δεν επιτρέπεται να τίθενται σε διακύβευση χάριν της ετσιθελικής προώθησης ενός αντιδραστικού νομοσχεδίου στο οποίο αντιτίθενται, όχι μόνον οι κρατούμενοι, αλλά και όλοι ανεξαιρέτως οι εμπλεκόμενοι και αρμόδιοι φορείς, που τόνισαν στην Επιτροπή της Βουλής ότι πρόκειται για ανεφάρμοστο σχέδιο που θα δημιουργήσει εκρηκτικά προβλήματα, ενώ δεν θα λύσει απολύτως κανένα από τα υπάρχοντα, γνωστά και επιτακτικά προβλήματα του Σωφρονιστικού Συστήματος.

Στην πραγματικότητα, το Υπουργείο προωθεί ένα νομοσχέδιο εξουθένωσης και απόλυτης απελπισίας, που αντιμετωπίζει τους κρατούμενους εκδικητικά και τους αφαιρεί κάθε ελπίδα επανένταξης. Ένα τέτοιο νομοσχέδιο διαρρηγνύει, αντί να επουλώνει, τον κοινωνικό ιστό και κατακρημνίζει, αντί να οικοδομεί, τις σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ της Πολιτείας και των κρατουμένων, σχέση στην οποία στηρίζεται ο δικαιοπολιτικός σκοπός της ποινής, που δεν είναι άλλος από τον σωφρονισμό και την κοινωνική επανένταξη.

Η Κυβέρνηση είναι προ των ευθυνών της, τόσο για τη ζωή και την υγεία των κρατουμένων, για τους οποίους δαπανά δύο ευρώ μόνον ημερησίως, όσο και για την αξιοπιστία και ακεραιότητα του Σωφρονιστικού Συστήματος που καταρρέει. Η κραυγή αγωνίας των κρατουμένων είναι κραυγή αξιοπρέπειας, κραυγή απελπισίας, κραυγή ανθρωπιάς, απέναντι στην οποία η Κυβέρνηση δεν δικαιούται να κωφεύει».